Zimozielone rośliny do ogrodu

Zimozielone rośliny sprawiają, że ogród nawet w styczniu nie musi być szary i ogołocony z liści. Wiele gatunków z tej grupy doskonale znosi umiarkowany klimat i jest w stanie przeżyć mrozy nawet bez jakiejkolwiek ochrony. Niektóre dodatkowo w sezonie oszałamiają pięknymi kwiatami. Poznaj najciekawsze zimozielone rośliny do ogrodu i sprawdź, jakie mają wymagania.

1. Laurowiśnia wschodnia
2. Bukszpan zwyczajny
3. Ostrokrzew japoński
4. Mahonia pospolita
5. Azalia japońska
6. Różanecznik katawbijski
7. Pieris japoński
8. Bambus drzewiasty
9. Trzmielina Fortune’a
10. Irga pozioma

Formalnie do gatunków zimozielonych zaliczamy wszystkie nieopadające z igieł drzewa i krzewy iglaste, ale w naszym klimacie nie są one niczym niezwykłym. Większym zainteresowaniem cieszą się gatunki liściaste, które utrzymują swą zieloną szatę przez 12 miesięcy w roku. Które warto sadzić w polskich ogrodach?

Laurowiśnia wschodnia

Do najbardziej uniwersalnych gatunków zimozielonych, które dobrze radzą sobie w naszym klimacie, należy laurowiśnia wschodnia (Prunus laurocerasus). Pochodząca z południowo-wschodniej Europy oraz basenu Morza Czarnego roślina przyjmuje postać mniejszych lub większych krzewów (nawet do 5 metrów wysokości) i może być łatwo wykorzystana do tworzenia żywopłotu. Błyszczące ciemnozielone liście pięknie kontrastują z białym kwieciem. Młode okazy warto okrywać na zimę, ale te starsze bez trudu poradzą sobie z mrozem, a w najgorszym wypadku przemarznięcia szybko się zregenerują. Laurowiśni warto jednak znaleźć w ogrodzie stanowisko możliwie zaciszne i dobrze nasłonecznione.  Liście, a zwłaszcza owoce, są trujące.

Z laurowiśni da się uformować zimozielony żywopłot, fot. Beekeepx/Shutterstock

Bukszpan zwyczajny

Mniejszy pokrojem, ale prawie niezniszczalny jest bukszpan zwyczajny (Buxus sempervirens) tradycyjnie wykorzystywany jako ozdoba wielkanocna.  Wolno rosnące krzewy o malutkich liściach doskonale znoszą cięcie i dadzą się formować w najróżniejsze kształty. Dobrze tolerują też różne typy gleby, a nawet okresową suszę. Kwitną bardzo niepozornie, ale drobne kwiaty wydzielają ładny zapach i są źródłem nektaru dla pszczół. Bukszpan preferuje osłonięte od wiatru stanowiska i, podobnie jak laurowiśnia wschodnia, za młodu powinien być osłaniany na zimę, zwłaszcza jeśli rośnie na słonecznym stanowisko (półcień jest dla niego bardziej sprzyjający). Gatunek jest trujący.

Krzewy bukszpanu uformowane w kule, fot. OLAYOLA/Shutterstock

Ostrokrzew japoński

Ostrokrzewy kojarzą się z zimą i świętami Bożego Narodzenia. Nie wszystkie jednak dobrze znoszą mrozy. Z tego względu na szczególną uwagę zasługuje ostrokrzew japoński (Ilex penduculosa), który nie posiada co prawda charakterystycznych ostrych liści, ale jest zimozielony i odporny nawet na bardzo niskie temperatury. Krzewy rosną powoli, ale osiągają nawet prawie 2 m wysokości i obsypują się pięknymi, czerwonymi owocami. Idealne warunki uprawy to dobrze przepuszczalna, wilgotna gleba i półcieniste stanowisko. Ziemię wokół krzewu warto jest pokryć korą. Owoce ostrokrzewu są dla ludzi toksyczne.

Ostrokrzew japoński pokryty czerwonymi owocami, fot. Guppy2416/Shutterstock

Mahonia pospolita

Poniekąd podobna wizualnie do ostrokrzewu zwyczajnego jest mahonia pospolita (Mahonia aquifolium). Ten pochodzący z Ameryki Północnej krzew jest mało wymagający i doskonale znosi mróz. Również preferuje lekko zacienione stanowisko, ale nie ma specjalnych wymagań co do gleby i jest rzadko atakowany przez choroby lub szkodniki. Pod koniec kwietnia lub w maju pomiędzy ciemnozielonymi liśćmi o kolczastych brzegach pojawiają się grona soczyście żółtych kwiatów. Z nich we wrześniu rozwijają się granatowe owoce o woskowym nalocie – uwielbiane przez wiele gatunków ptaków. Mahonia uprawiana w ogrodzie nie przekracza zwykle 1 metra wysokości i jest cennym dodatkiem do mieszanych zagonów.

Mahonia pospolita kwitnie na żółto i rodzi niebieskie owce, fot. Irina Borsuchenko/Shutterstock

Azalia japońska

Pochodząca z Dalekiego Wschodu azalia japońska (Azalea japonica) jest nie tylko zimozielona, ale też wyjątkowo obficie kwitnąca. Zwarte, półkoliste krzewy zazwyczaj pozostają dość niewielkie, ale w dobrych warunkach i przy dużej dozie cierpliwości potrafią dorosnąć do nawet 100 cm. Azalie wymagają jednak kwaśnego (3,5-4,5 pH), żyznego i wilgotnego podłoża, dlatego jama na sadzonkę musi być odpowiednio duża i prawidłowo przygotowana. Wysiłek się opłaca, bowiem intensywne kwitnienie trwa nawet trzy tygodnie. Przed zimą warto ją podciąć i ochronić agrowłókniną, choć starsze okazy radzą sobie zwykle dobrze nawet bez osłony. Ważne jest natomiast, aby nawet zimą utrzymywać ziemię wokół krzewu w relatywnej wilgotności. Azalia jest toksyczna, zwłaszcza dla zwierząt.

Azalia japońska to gatunek zimozielony, który na wiosnę obsypuje się kolorowym kwieciem, fot. Olga Glagazina/Shutterstock

Różanecznik katawbijski

Wśród zimozielonych krewnych azalii znajdują się różaneczniki. Rhododendron catawbiense to gatunek polecany ze względu na wyjątkową mrozoodporność. Urodziwe krzewy o zwartym pokroju dorastają nawet do 3 m wysokości, choć może im to zająć aż 10 lat. Liście są duże i skórzaste, ciemnozielone, a pomiędzy nimi w czerwcu rozwijają się zjawiskowe jasnofioletowe kwiaty zebrane w baldachowate grona. Różanecznik katawbijski również preferuje zacienione stanowisko z wilgotną, dobrze przepuszczalną glebą o kwaśnym odczynie. Z tego względu wielu ogrodników sadzi zimozielone azalie i różaneczniki razem na jednym zagonie. Gatunek jest trujący dla ludzi i zwierząt.

Różanecznik katawbijski znosi nawet mrozy do -30°C, fot. Nick Pecker/Shutterstock

Pieris japoński

Bardzo ciekawym gatunkiem ozdobnym, który nie traci liści na zimę, jest pieris japoński (Pieris japonica). Ta należąca to rodziny wrzosowatych roślina dorasta do ok. 2 m wysokości, ale rośnie bardzo powoli. Skórzaste lancetowate liście wiosną są czerwonawe, a dopiero z czasem zielenieją. Pieris zakwita już w marcu, a jego białe lub różowe, tulejkowate kwiaty zebrane są w ozdobne wiechy. Niektóre odmiany posiadają dekoracyjne liście z białymi obrzeżami. Gatunek wymaga próchniczej, kwaśnej ziemi i stanowiska osłoniętego od wiatru oraz bezpośrednich promieni słonecznych. Wskazane jest również całoroczne podlewanie rośliny, gdyż zimowe przesuszenie bywa bardzo niebezpieczne. Gatunek jest trujący dla ludzi i zwierząt.

Ozdobne kwiaty zimozielonego pierisu, fot. Tom Cardrick/Shutterstock

Bambus drzewiasty

Choć bambusy kojarzą się raczej z ciepłym klimatem, niektóre gatunki są doskonale mrozoodporne i pozostają zielone przez całą zimę. Bambus drzewiasty (Phyllostachys aureosulcata) wyróżnia się grubymi, miodowo żółtymi pędami, które w Polsce osiągają nawet 6 m wysokości i to już po kilku latach uprawy. Ponieważ roślina co roku wypuszcza nowe pędy, jej struktura szybko się zagęszcza i nawet zimą może stanowić doskonałą osłonę przed sąsiadami. Do pełnego sukcesu bambus potrzebuje jednak dobrze przepuszczalnego podłoża o stałej wilgotności – idealnie jest zainstalować mu irygację kropelkową. Poza tym, raz do roku na wiosnę przyda mu się solidna dawka organicznego nawozu, która pobudzi nowe pędy do wzrostu.

Bambus drzewiasty w ogrodzie, fot. Peter Turner Photography/Shutterstock

Trzmielina Fortune’a

Kto preferuje rośliny o bardzo niskich wymaganiach, które radzą sobie same i prezentują się dobrze przez cały rok, powinien posadzić trzmielinę Fortune’a (Euonymus fortunei). Ta niewielka azjatycka krzewinka ma bardzo zdobne liście o białych i żółtych obramowaniach, a posadzona pod ścianą lub podpórką, ochoczo pnie się górę. Najlepiej powodzi się jej na słonecznym lub półcienistym stanowisku z lekko wilgotną glebą. W praktyce znosi jednak doskonale niemal każde warunki, poza skrajną suszą. Trzemielina intensywnie się rozrasta – w górę lub w poziomie – umożliwiając całoroczne okrycie mniej estetycznych przestrzeni.

Krzewy trzmieliny są mrozoodporne, fot. ElephantCastle/Shutterstock

Irga pozioma

Funkcję okrywową doskonale spełnia też irga pozioma (Cotoneaster horizontalis), odporna nie tylko na mróz, ale także silne zanieczyszczenie powietrza. Niskie, płożące się krzewy mają drobne zielone liście, przebarwiające się częściowo na pomarańczowo. Przy srogich zimach część z nich może co prawda opaść, ale często dużymi partiami pozostają aż do wiosny. O irdze w naszym klimacie mówi się więc, że jest półzimozielona. Jej największą ozdobą są krwistoczerwone owoce, które zdobią pędy od końca lata do mroźnej zimy. Roślina toleruje większość typów gleb, a najładniej przebarwia się na stanowiskach słonecznych. Owoce są umiarkowanie toksyczne, ale nie stanowią poważnego zagrożenia.

Atutem irgi poziomej są czerwone owoce, fot. Peter Turner Photography/Shutterstock

Dopełnieniem wiecznie zielonych ogrodów liściastych są oczywiście iglaki – od tui i żywotników po sosny, jodły oraz świerki. Umiejętna aranżacja różnych gatunków pozwala zachować soczystą zieleń na zagonach przez cały rok, ale bez krajobrazowej nudy. Zimozielone gatunki mogą być bowiem ciemne, srebrzyste, żółtozielone, a nawet pomarańczowe czy czerwone.

Bibliografia

Reakcja

0%0Pozytywnie0%0Neutralnie 0%0Negatywnie

Twoje emocje

0%0Lubię to!

0%0Super0%0Ekscytujący 0%0Ciekawy0%0Smieszny0%0Smutny0%0Wściekły0%0Przerażony0%0Szokujący0%0Wzruszający0%0Rozczarowany0%0Zaskoczony

Co sądzisz?

0%0Prawda0%0Manipulacja0%0Fake news

0

0Ulub

Oryginalne źródło ZOBACZ