Śląsk nie może o sobie powiedzieć, że z Puszczą, czy teraz z Piastem zagrał dwa wybitne spotkania, bo po prawdzie spokojnie mógł zgubić punkty, ale cóż: na końcu ich nie zgubił. Kibice są szczęśliwi, piłkarze są szczęśliwi, trener jest szczęśliwy, panuje jedno, wielkie uszczęśliwienie, by przerobić na PG13 wypowiedź Janukiewicza.
Wrocławianie pyknęli dziś Piasta i zanotowali szóste zwycięstwo z rzędu. Jeśli ktoś przed startem sezonu powiedziałby, że ekipa Magiery będzie punktować z taką intensywnością, poradzilibyśmy mu jak najszybszy kontakt z lekarzem. Ha, jeszcze początek rozgrywek wskazywał, że Śląsk będzie tak ciumciokowaty jak wcześniej, bo przecież po trzech kolejkach miał ledwie jedno oczko. Ale jak ruszył – no to ruszył z kopyta.
Nie chcemy się potem wycofywać z tych słów, więc panowie, miejcie w sobie odpowiedzialność, ale na dziś trzeba wam odkleić łatkę tych ciumcioków. Już nie jesteście tą drużyną bez wyrazu, zyskaliście na charakterze.
Oczywiście – jako się rzekło – dzisiejszy mecz to nie był nieprzerwany pokaz fajerwerków, tylko raczej paździerz z momentami, ale kiedyś Śląsk takie spotkanie by przegrał, względnie zremisował. A dzisiaj zanotował trzy punkty i pomachał Piastowi na do widzenia.
Dwa kluczowe momenty w pierwszej połowie (i jedyne ciekawe, naprawdę).
Po pierwsze – naturalnie gol dla Śląska. Trochę z niczego, to znaczy nie zapowiadało się, że akurat teraz gospodarze idą po bramkę, ale jak Nahuel z Exposito przyspieszyli, to Piast nie wiedział, gdzie się znajduje. Szybka klepka, idealny rogalik Nahuela i Plach nie miał nic do powiedzenia. Cały czas żywimy nadzieję, że Magiera odbuduje również byłego zawodnika Villarrealu i będzie on kolejnym liderem wrocławian. Już jest z nim korzystniej, natomiast wciąż prezentuje się nierówno. Ale lepiej, że ma przebłysk choć co jakiś czas niż w ogóle, jak było przed pojawieniem się Magica.
A wracając do momentów – drugim jest czerwona kartka dla Pyrki za dwie żółte. Głupi faul na Macence (hej, chłopak ma serce do grania!) i słuszna decyzja Frankowskiego. Pyrka spokojnie mógł sobie odpuścić, tym bardziej że przecież był świadomy wcześniejszego napomnienia (parędziesiąt sekund wcześniej). Ale nie odpuścił i stało się, jak się stało.
Po tych wstrząsających wydarzeniach mecz wrócił do bycia paździerzem, bo Śląsk pilnował wyniku, a Piast nie miał kompletnie pomysłu, jak się ze swoich problemów wykaraskać. Trochę ożywienia wniosła zmiana Szczepańskiego, ale ostatecznie i tak można było odnieść wrażenie, że prędzej „zizuzizuza” zostanie zaprezentowane w filharmonii, niż że Piast tutaj wyrówna. Leszczyński w gruncie rzeczy się nudził i gdyby zamiast niego na bramce stał Miś Yogi, Śląsk też skończyłby z zerem z tyłu.
Piast zresztą powinien się cieszyć, że przyjął ledwie sztukę, ponieważ pod koniec Śląsk jednak stwierdził, że chce coś strzelić, ale ostatecznie nie potrafił. A konkretnie Exposito. Hiszpan zmarnował bowiem kilka sytuacji, a mógł spokojnie mieć hattricka. Szczytem wszystkiego był rzut karny po idiotycznym faulu Huka, kiedy trafił w poprzeczkę.
Jak nie idzie, to nie idzie, ale że akurat jemu? Chłop jest przecież w sztosie, no musi zejść z boiska z więcej niż asystą. Ale cóż – nie tym razem.
Śląsk na razie oczywiście więc lideruje, a Piast… Parę osób się zachwyciło, ale parę mówiło: poczekajmy, co Vuković wymyśli z gliwiczanami na jesień. Wiosną to – zdaje się – żadna sztuka kręcić tam wynik, dla Piasta trudniejsza jest pierwsza runda. I cóż: na razie Serb tego egzaminu nie zdaje. Dziewięć meczów, dziewięć punktów.
Oj, słabiutko.
CZYTAJ WIĘCEJ:
Fot. Newspix
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS