Nazwiska znanych w Polsce zasłużonych ważnych postaci historycznych są powszechnie znane. Na łamach portalu Limanowa.in staramy się przypomnieć sylwetki patronów limanowskich ulic – głównie tych, którzy byli związani z naszym regionem. Dziś o Mieczysławie Mordarskim.
Ulica Mieczysława Mordarskiego znajduje się w ścisłym centrum Limanowej, łączy ulicę Jana Pawła II (DK 28) z ul. Ks. Łazarskiego.
Mieczysław Mordarski urodził się 30 listopada 1888 roku w Nowym Sączu jako piąte z jedenaściorga dzieci Franciszka i Adeli z Deszkowskich. Jego ojciec podczas służby wojskowej w latach 1874 – 1876, grał w orkiestrze wojskowej 20 Pułku Piechoty w Wiedniu, a w 1892 r. uczestniczył w założeniu orkiestry kolejarskiej Pracowników Cesarsko – Królewskich Warsztatów Kolei Wschodnich w Nowym Sączu.
Mieczysław oraz jego rodzeństwo od najmłodszych lat mieli styczność z muzyką – wszyscy umieli grać na instrumentach. W Nowym Sączu ukończył szkołę powszechną i gimnazjum, po czym rozpoczął naukę w C.K. Męskim Seminarium Nauczycielskim w Starym Sączu, które ukończył w 1910 roku jako nauczyciel muzyki i śpiewu. Nie dane mu było jednak rozpocząć pracy w swoim zawodzie, bowiem w sierpniu 1910 r. został powołany do odbycia służby w 13 Pułku Piechoty, gdzie ukończył kurs podoficerski. W 1914 r. został powołany do 2 Marschbatalionu 20 Pułku Piechoty w Nowym Sączu, skąd wyruszył na front.
Walczył z Rosjanami podczas bitwy nad Nidą, a następnie w 1915 r. na froncie pod Gorlicami. Podczas tych walk dwukrotnie był ranny i po kilkumiesięcznej hospitalizacji przeniesiony do orkiestry pułkowej awansował na plutonowego. W 1916 r. podczas urlopu w Nowym Sączu, zawarł ślub z Kazimierą (z domu
Płaczek) i kolejno powrócił na front w rejon Siedmiogrodu. W roku 1917 ukończył Szkołę Oficerską w Opawie, po czym skierowano go na front w okolicach Styrii i północnego Tyrolu. Brał udział w zamieszkach w Wiedniu i Pradze, a następnie w październiku 1918 r., znalazł się w Nowym Sączu, gdzie 1 grudnia powierzono mu stanowisko pierwszego kapelmistrza orkiestry 1. Pułku Strzelców Podhalańskich.
W sumie walczył jako żołnierz 33 miesiące na froncie wschodnim oraz 11 miesięcy na południowym. Z orkiestrą 1. PSP – która w Nowym Sączu zwana była „Dumą Pułku” – brał udział w 1919 r. w odsłonięciu monumentalnego pomnika Juliusza Słowackiego w Gorlicach, a 20 maja 1920 r. uczestniczył w defiladzie w Kijowie na Krieszczatiku, gdzie na jej czele maszerował ze swoją orkiestrą. Po defiladzie grał z orkiestrą na uroczystej Mszy Polowej w Darnicy dla polskich żołnierzy.
W sierpniu 1920 roku postanowił przejść do rezerwy i powrócić do swego wyuczonego zawodu nauczyciela. Dostał skierowanie pracy w Szkole Powszechnej w Limanowej, gdzie uczył muzyki, śpiewu i historii oraz do nowo utworzonej Szkoły Zawodowej zwanej “Przemysłówką”. Całym sercem rozmiłowany w muzyce, potrafił zarazić swą pasją dzieci i młodzież, a także dorosłych.
Był jednym z pierwszych organizatorów życia muzycznego na terenie Limanowej po odzyskaniu niepodległości. Badał miejscowy folklor, a także aktywnie działał w Spółdzielni Nauczycielskiej Szkół Powszechnych, i tam również prowadził zespół muzyczny. W 1923 roku założył orkiestrę dętą „Echo Podhala” pod pełną nazwą: Towarzystwo Muzyczne “Echo Podhala” Pracowników Rafinerii w Sowlinach ad Limanowa. Orkiestra stała się w krótkim czasie przodującym zespołem w Limanowej. Zorganizował zespół kameralny, złożony w głównej mierze z członków orkiestry, z którym przygrywał podczas projekcji filmowych w rafineryjnym kinie niemym „Marzenie”. Często tworzył do tych filmów swoją własną muzykę.
W 1929 r. założył kolejną orkiestrę, tym razem w limanowskiej Ochotniczej Straży Pożarnej, w której działalność był bardzo zaangażowany, bowiem przez pewien czas pełnił funkcję naczelnika, a w 1931 r. został odznaczony srebrnym medalem za wydatną i owocną pracę na rzecz straży pożarnej. Często występował ze swoimi uczniami oraz orkiestrami i zespołami na deskach limanowskiego “Sokoła” podczas różnego rodzaju uroczystości i akademii rocznicowych. W latach 1934 1939 współtworzył ze swoim kolegą z Seminarium Nauczycielskiego Antonim Górszczykiem – zespół regionalny w Pisarzowej, gdzie odpowiadał za stronę muzyczną. Przez pewien czas był dyrygentem męskiego chóru kościelnego w Limanowej, dla którego opracowywał pieśni i oprawę Mszy Świętej. Ponieważ w Limanowej nie było szkoły muzycznej, we własnym domu uczył śpiewu i gry na instrumentach.
31 sierpnia 1950 r. przeszedł na emeryturę ze względu na pogarszający się stan zdrowia i odzywające się po latach rany wojenne. Doczekał się pięciu synów i cztery córki, z których wszyscy grali i związali swe życie z muzyką. Zmarł 7 września 1959 roku i spoczywa na cmentarzu komunalnym w Nowym Sączu.
Zobacz również:
(Fot.: BS w Limanowej)
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS