Zmarł pianista i muzykolog Józef Kański. Był ekspertem w “Wielkiej Grze”

Córka pianisty powiedziała PAP, że jej tata prawie do końca był aktywny – codziennie grał na fortepianie. Opowiadała, że pisał teksty do “Ruchu Muzycznego”. A jego ostatni tekst ukazał się w marcu – podała. I chociaż Kański najbardziej znany był ze swojej działalności krytyka muzycznego, to, jak opowiadała córka, mówił, że przede wszystkim jest pianistą.

Józef Kański urodził się 21 października 1928 r. w Warszawie, ale do 1936 r. mieszkał z rodzicami w Krzemieńcu w dzisiejszej Ukrainie. Do Warszawy wrócili w 1936 r.

W latach 1946-1948 studiował filologię klasyczną na Uniwersytecie Warszawskim, a w latach 1948-1954 na tej samej uczelni muzykologię. Później przez trzy lata (1948-1950) studiował teorię i kompozycję w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, a także fortepian. Dyplom uzyskał w 1955 r.

Po ukończeniu studiów przez kilka lat pracował jako pianista – grał recitale, współpracował z orkiestrami. Między innymi nagrał z Filharmonią Narodową IV Koncert fortepianowy op. 70 Antona Rubinsteina.

W latach 1953-1979 Kański prowadził redakcję muzyki operowej w Polskim Radiu. Od 1955 r. był stałym recenzentem “Trybuny Ludu”. Od 1955 r. był członkiem Zarządu i Rady Naukowej Towarzystwa im. Fryderyka Chopina w Warszawie.

Od 1960 r. był członkiem kolegium redakcyjnego “Ruchu Muzycznego”, w którym publikował artykuły i recenzje. Z “RM” związany był od 1957 r. W wywiadzie udzielonym “Ruchowi Muzycznego” w 2022 r. opowiadał, że “jako jeden z niewielu już dzisiaj żyjących mógł towarzyszyć od początku różnym festiwalowym imprezom w kraju i za granicą, aby wymienić Warszawską Jesień, Wratislavię Cantans, Festiwal Muzyczny w Łańcucie czy Festiwal Pianistyki Polskiej w Słupsku”.

W 1962 r. zaczął publikować w angielskim miesięczniku “Opera” teksty o działalności teatrów operowych w Polsce. Przez pewien czas był też ekspertem muzyki klasycznej w “Wielkiej Grze” emitowanej w TVP.

W latach 1976-1978 prowadził w Akademii Muzycznej w Warszawie seminarium z krytyki muzycznej, a w latach 1979-1981 i 1983-1985 wykłady z historii teatru operowego.

Jest laureatem wielu nagród i odznaczeń, m.in. Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski (1974), odznaki “Zasłużony Działacz Kultury” (1975), srebrnego medalu Gloria Artis (2007) i złotego medalu “Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2018).

Opublikował m.in. “Przewodnik operowy”, w którym zamieścił szkice o 200 dziełach operowych i dramatach muzycznych. Był też współautorem wielojęzycznego fotoalbumu “Chopin i jego ziemia”.