Dziś nikt na 100 procent nie wie, kto wpadł na ten pomysł. Niektórzy twierdzą, że narodził się w trakcie zakrapianej imprezy dla zawodniczek w 1999 r. To one miały się zwrócić do prezesa nieistniejącej już Australijskiej Kobiecej Federacji Piłkarskiej Warrena Fishera, aby taki kalendarz wydać.
“Nie byłam fanką wykorzystywania seksu do sprzedawania sportu”
Ale jest też inna wersja. Do Fishera zwrócił się biznesmen z Melbourne, który miał już doświadczenie w tego typu publikacji i zaproponował, by Matildas – jak nazywana jest kobieca reprezentacja Australii w piłce nożnej – zapozowały nago do kalendarza.
Tak czy inaczej, zarząd federacji zaczął dyskutować nad tym pomysłem, który miał na celu dwie rzeczy: nagłośnienie marki Matildas w przeddzień występu na igrzyskach olimpijskich w Sydney (2000) i zebranie dodatkowych funduszy dla piłkarek, które wtedy były półamatorkami i musiały pracować zawodowo, by związać koniec z końcem.
– Osobiście czułam się bardzo niekomfortowo z tą koncepcją. Nie byłam fanką wykorzystywania seksu do sprzedawania sportu – wspominała później w rozmowie z australijską telewizją ABC Sport była członkini zarządu Heather Reid. – Wcześniej wydawano też męskie kalendarze AFL (liga futbolu australijskiego) i powiedziano nam: mężczyźni robią takie rzeczy, dlaczego kobiety nie mogą też tego zrobić? A mi chodziło o to, że mężczyźni są postrzegani przede wszystkim jako sportowcy, a seksowne zdjęcia sprzedają, aby uzyskać większą promocję. Podczas gdy my właściwie to odwracałyśmy i pokazywałyśmy, że nasze osiągnięcia nie cieszą się uznaniem, więc musimy zdjąć ubrania.
Zawodniczki chciały trochę więcej uznania
– Zawodniczki zawsze były bardzo świadome tego, jak słabo są wynagradzane w stosunku do tego, jak wiele wysiłku wkładają. Robiły to, co kochały, ale chciały trochę więcej uznania – powiedziała gazecie “Sydney Morning Hearld” Maria Berry, która w tamtym czasie zasiadała w zarządzie Australijskiego Związku Piłki Nożnej Kobiet.
Każda zawodniczka kadry Australii miała wybór, czy chce wziąć udział w sesji, czy nie. Kilka odmówiło. Wśród tych, które wzięły udział, są takie, które później nie chciały już o tym rozmawiać.
Jedną z tych, które odmówiły udziału w zdjęciach, była Sacha Wainwright. Australijka w narodowych barwach rozegrała 61 meczów, a w 1999 r. jako studentka prawa uważała, że nagie zdjęcia zaszkodzą jej w dalszej karierze. – Chciałam, żeby kobiety były postrzegane jako sportowcy, nadmierna seksualizacja sportu to było coś, co mi nie odpowiadało – powiedziała po latach, gdy pracowała już jako prawniczka.
“To było szokujące, pełna nagość od przodu”
– Spodziewaliśmy się czegoś, co będzie dość gustowne, ale to było szokujące – mówiła Reid, która dodała jeszcze, że i tak te najbardziej wyuzdane zdjęcia zostały odrzucone i zniszczone. – Jest tam pełna nagość od przodu. W niektórych przypadkach zawodniczki były skromne w swoich pozach, ale były też takie, które pokazały wszystko na wyciągnięcie ręki. A były to czasy, zanim brazylijska depilacja stała się popularna. Niektórzy członkowie zarządu nie tego się spodziewali.
Jedną z zawodniczek, która była zadowolona z faktu, że wzięła udział w pracach nad kalendarzem, była 21-letnia wówczas Tracie McGovern. – Dorastałam, wstydząc się swojej sylwetki z powodu komentarzy ludzi: że moje nogi są duże, że mam duże pośladki, że mam “męskie ciało” – powiedziała telewizji ABC Sports. – Przez całe życie byłam dziewczyną, która uprawiała sport zdominowany przez mężczyzn i słyszałam mnóstwo docinków, głównie od rodziców drużyn przeciwnych. Prawdopodobnie dlatego, że wkurzałam ich synów na boisku. Było to szczególnie trudne w okresie nastoletnim, kiedy zaczęłam chodzić na siłownię i byłam w intensywnym programie treningowym w Newcastle, by dostać się do drużyny narodowej. Kiedy więc padł pomysł wydania tego kalendarza, pomyślałam: “Nie chcę się już tego wstydzić”. Chciałam pokazać swoje ciało, ponieważ byłam sportowcem.
Kalendarz okazał się sukcesem. Reprezentacja zyskała sławę i kibiców
To, jak kalendarz został przyjęty, przeszło najśmielsze oczekiwania. Przedstawiciele mediów, którzy przybyli na premierę do małego baru w Sydney, nie mogli się pomieścić. Chętnych do kupienia kalendarza było tak wielu, że kolejka kończyła się na ulicy. Pierwotnie miano opublikować tylko pięć tys. egzemplarzy, ale wobec ogromnego zainteresowania wydrukowano 45 tys. A gdy i one się rozeszły, rzucono na rynek kolejne tysiące sztuk.
– To zmieniło świat dla Matildas – mówi Reid. – Nazwa “Matildas” pojawiła się przed mistrzostwami świata w 1995 roku, ale tak naprawdę nigdy nie zyskała żadnej popularności – aż do wydania kalendarza. Wtedy stała się viralem. W czasach, gdy media społecznościowe dopiero raczkowały, zdjęcia obiegły cały świat. To po prostu wybuchło.
Przed pojawieniem się kalendarza same zawodniczki obdzwaniały media, aby ktokolwiek z dziennikarzy pojawił się na ich meczach. Widownię stanowili zazwyczaj znajomi i rodziny piłkarek. Po publikacji zdjęć na towarzyskim meczu z Chinami pojawiło się 10 tysięcy fanów. Zawodniczki były zapraszane na imprezy polityczne, charytatywne i społeczne. W związku pojawili się nowi sponsorzy i darczyńcy. Przychody związku z tytułu sponsoringu zwiększyły się trzykrotnie, dochody z innych źródeł niż dotacje rządowe osiągnęły 800 tys. dolarów.
Dzięki nim dziś australijskie piłkarki nie muszą już biegać nago po wydmach
Japońska firma nagrała z zawodniczkami reklamę pasty do zębów. Nagie piłkarki kopały na niej piłkę na wydmach niedaleko Perth w stronę zaskoczonych rybaków. Przed nakręceniem reklamówki zawodniczki postawiły warunek, że nigdy nie zostanie ona pokazana w Australii. Za udział w sesji miały rzekomo dostać 100 tys. dolarów.
– To coś, co ma historyczne znaczenie dla drużyny. Czy to się komuś podoba, czy nie. To sprawiło, że ludzie zaczęli mówić o Matildas. To wspaniałe, że zawodniczki już nie muszą tego robić, ponieważ wszyscy mówimy o ich występach na boisku – powiedziała Ferguson-Cook, która była jedną z około 15 zawodniczek, które udały się do Perth, aby nakręcić reklamę pasty do zębów. Za pieniądze, które na tym zarobiła, kupiła swój pierwszy samochód: forda lasera. – Nie byłam profesjonalnym sportowcem jak dziewczyny teraz. Dla nich to już inny świat, i to jest fantastyczne. Nie muszą biegać po cholernych wydmach w Perth. Chodzi tylko o piłkę nożną. To jest to, czego zawsze chciałyśmy.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS