Depresyjna pozycja dolara amerykańskiego

Wszystko zależy od tego, co na przestrzeni następnych 2 miesięcy (zaokrąglony czas między najbliższą a wrześniową decyzją FOMC) wykażą dane makro. Kluczowe pozostają aspekty rynku pracy oraz właśnie presji inflacyjnej. Dane z rynku usług dają przestrzeń do dalszych spadków tej dynamiki, niemniej umiarkowanym elementem zagrożenia są utrzymujące się ceny paliw.

Poza granicami USA dzieje się również bardzo dużo. Dzisiejszy, lepszy od oczekiwań odczyt PKB z Wielkiej Brytanii, wspiera funta brytyjskiego, który korzysta na zwiększonym prawdopodobieństwie jastrzębich ruchów ze strony BoE, a wczorajsza podwyżka stóp w Kanadzie, dodatkowo wsparta komentarzami, że powrót do celu inflacyjnego zajmie nieco więcej czasu, kreują szerokorynkową presję na dolarze. W Polsce dostrzegamy to szczególnie wyraźnie, albowiem dolar powrócił poniżej bariery 4 PLN.

Paradoksalnie jednak, w przypadku polskiego złotego fala aprecjacji może powoli chylić się ku końcowi. Rynek pieniężny, a w szczególności kontrakty forward oraz stawki WIBOR sygnalizują, że oficjalnie zakończony cykl podwyżek w NBP może niebawem przerodzić się w cykl obniżania stóp procentowych. W tej materii kluczowy wydaje się wrzesień, ponieważ to właśnie wtedy dynamika inflacji ma spaść poniżej bariery 10%, co jak zasygnalizował Prezes Glapiński, otworzy drogę do rozważań o cięciu stóp. W czwartek o poranku za dolara zapłacimy 3,9790 zł, za euro 4,4350 zł, za franka 4,6030 zł, a za funta 5,1800 zł.

Zgłoś naruszenie/Błąd