W popkulturze niezwykle popularnym zjawiskiem są kontynuacje. Mamy sequele filmów, książek, seriali, komiksów i oczywiście gier wideo. Tak, również w naszym ukochanym hobby nie brakuje przykładów rozwijania konkretnych uniwersów i opowieści o kolejne etapy. Nie chodzi tu oczywiście o poszerzanie uniwersum w poprzek (na przykład przy okazji spin-offów), ale dokładnie cegiełek do głównej osi fabularnej.
Tego typu dzieł mamy całą masę. Zazwyczaj za ich powstaniem stoją dwie kwestie – po pierwsze finansowa, a po drugie nacisk ze strony fanów. Obie są ze sobą bardzo często związane i gdy nastąpi odpowiednie „pchnięcie” wielbicieli danego tytułu, a zawodowi analitycy uznają, że zwyczajnie się to opłaci, dostajemy gry z nowymi podtytułami lub numerowane kolejnymi cyferkami. Nic nadzwyczajnego.
I o ile czasem jest to znakomita sprawa, albowiem zamiast pojedynczych projektów, mamy kultowe trylogie, genialne tetralogie i ikoniczne serie, o tyle… Cóż, czasem okazuje się, że sequel jest w stanie niemal zrujnować dokonania części, które pojawiły się przed nim. I w dzisiejszym zestawieniu chciałbym zaprezentować Wam dziesięć tytułu, które MOIM ZDANIEM, mogłyby nigdy nie powstać. Każdy z nich zwyczajnie mnie zawiódł:
Sonic the Hedgehog (2006)
W 2006 roku ukazała się kontrowersyjna odsłona gry z serii o Superszybkim Jeżu. Pomimo wielkiego oczekiwania fanów, gra okazała się mocno nietrafiona. Została skrytykowana niemal za wszystko – ze wytknięcia licznych błędów technicznych, przez niestabilność, aż po złe sterowanie oraz kompletnie przestrzelone decyzje projektowe. Chociaż zachowała charakterystyczny szybki styl rozgrywki, braki w pozostałych sferach spisały ją na straty
Star Wars Battlefront II
Druga część Star Wars Battlefront, która wydana została w 2017 roku, była przyjęta dość… Różnie. Pojawiły się nawet pozytywne głosy, które wychwalały imponującą grafikę i bitwy tworzone z niezłym rozmachem. Niemniej, było coś, czego nie dało się nie zauważyć. Uwaga – słowo klucz – mikropłatności. Okazało się bowiem, że całkowicie burzyły one bilans gry i niestety pokazały, na czym zależało twórcom najbardziej.
Banjo-Kazooie: Nuts & Bolts
Naprawdę lubię tę serię. I naprawdę chciałem polubić tę odsłonę z 2008 roku. Cóż, nie byłem jednak w stanie tego zrobić. Choć miała na siebie ciekawy pomysł i wprowadzała kilka innowacyjnych rozwiązań dla gatunku, to okazała się klapą. Wydaje się, że zbyt wiele uwagi przykuto do nowości, a nazbyt zaniedbano sam rdzeń rozgrywki. Z tego względu nie mogło być dobrze. I szkoda, że nie było.
WWE 2K20
Ujmę to tak… Jeśli jakaś część gry sprawia, że funkcjonujący od lat system rokrocznego wydawania nowych odsłon zostaje wstrzymany, to chyba nie świadczy o niej dobrze, prawda? Tak właśnie było w tym przypadku. Liczne błędy, całość zrobiona jak „na odwal” i nawet Tryb Kariery, który zawsze był sercem serii, został tu doszczętnie skopany i rozpisany niczym na kolanie. Dobrze, że wyciągnięto wnioski.
Tony Hawk’s Pro Skater 5
Za co zostanie zapamiętany ten Pro Skater? Za to, że nie zdołał odtworzyć sukcesu poprzednich odsłon serii. Gra spotkała się z krytyką z powodu słabej grafiki, powtarzalności zadań oraz problemów ze sterowaniem postacią. Było mocno sztucznie i raczej mało responsywnie. Wielu fanów również narzekało na brak innowacji i świeżości, co spowodowało skrajnie negatywny odbiór wśród fanów wirtualnej deskorolki.
Crackdown 3
Trzecia odsłona serii Crackdown miała swój debiut w 2019 roku i została przyjęta niezbyt entuzjastycznie zarówno przez fanów, jak i recenzentów. Choć gra oferowała rozgrywkę w otwartym świecie, dynamiczną akcję i możliwość niszczenia otoczenia, jej braki w obszarze fabuły, powtarzalność misji i techniczne niedociągnięcia zniechęciły nawet najbardziej zagorzałych wielbicieli serii. Mieliśmy mieć jeden z flagowców Xboksa, a skończyło się tak, jak się skończyło.
Mass Effect: Andromeda
Ajajaj… Nie wiem, jak zabrać się, by opisać tę próbę kontynuacji popularnej serii gier RPG. Niestety, spotkała się ona z mieszanką opinii, głównie z powodu… Masy dziur fabularnych, nużących wątków i jakby zapomnienia o tym, co było budowane w trakcie całej trylogii. Nie był to na pewno projekt tragiczny, ale umówmy się – nic by się nie stało, gdybyśmy go nigdy nie dostali. A tak niesmak pozostaje.
Bomberman: Act Zero
Ów tytuł wydany w 2006 roku był próbą odświeżenia klasycznego tytułu z bombami. Niestety, gra nie spotkała się z pozytywnym odbiorem ze względu na swoje ciemne, postapokaliptyczne klimaty, które były całkowitą zmianą w porównaniu do kolorowych i przyjaznych barw klasyku. Ponadto, niedociągnięcia w mechanice gry, ograniczona liczba trybów i brak opcji na zabawę z bliskimi całkowicie ją skopał.
Tomb Raider: Angel of Darkness
Debiutujący w 2003 roku Tomb Raider: Angel of Darkness był kontynuacją kultowej serii przygód Lary Croft. Gra spotkała się natomiast z ogromną krytyką z powodu licznych błędów technicznych i maksymalnie pokręconej (negatywnie) fabuły. Pomimo pewnych innowacyjnych elementów, takich jak odświeżony system walki, projekt nie sprostał oczekiwaniom fanów i doprowadził do przerwy w serii. Zresztą, biorąc pod uwagę jej dalsze losy, koniec końców wyszło to na dobre. Podobnie, jak we wspomnianym WWE 2K.
Duke Nukem Forever
Na sam koniec gra, która zadebiutowała w 2011 roku po długim okresie produkcji. Projekt miał proste, ale niezwykle ważne zadanie – kontynuować popularną serię strzelanek z ikonicznym bohaterem. Niestety, gra nie dorównała swoim poprzednikom pod względem innowacyjności i jakości. Przestarzała mechanika, słabe, suche żarty i techniczne niedociągnięcia przyczyniły się do rozczarowującego odbiorcy ze strony fanów i recenzentów.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS