Amerykanie zabraniali kobietom pracy na polu walki. Ale tam było inaczej

Nikt nie uprzedził Leroy, że amerykańskie wojsko ma wieloletnią, choć uśpioną zasadę zabraniającą kobietom pracy dziennikarskiej na polu walki. Zakaz był surowo przestrzegany podczas II wojny światowej – armia pilnowała, aby reporterki pozostawały w tyle razem z pielęgniarkami. Na wiele tysięcy dziennikarzy piszących o amerykańskich żołnierzach przypadła garstka kobiet, którym udało się choćby zbliżyć do linii frontu. Większość jednak została złapana i odprawiona.

Sytuacja w Wietnamie była zgoła odmienna. Tutaj wojskowe przepisy dotyczące mediów nie obowiązywały. Prezydent Johnson odmówił oficjalnego wypowiedzenia wojny – podejmował decyzje na podstawie bezterminowego prawa przyznanego mu przez Kongres na mocy rezolucji w sprawie Zatoki Tonkijskiej z 1964 roku. A brak deklaracji wojny oznaczał brak cenzury. Konflikt zbrojny w Wietnamie był pierwszym i jedynym konfliktem nieocenzurowanym w Stanach Zjednoczonych. Amerykańscy dziennikarze nie musieli oddawać swoich relacji czy zdjęć do weryfikacji. Mogli swobodnie przebywać i przemieszczać się z oddziałem – w przeciwieństwie do czasów współczesnych, kiedy wstęp na front znajduje się pod ścisłą kontrolą, a zgodę na obecność reporterów w szeregach armii przyznaje dowódca jednostki wedle swojego uznania, “w miarę możliwości”.