Przylatują tu czarownice z całej Rzeczypospolitej. Na miotłach, ożogach, łopatach (…) Na ich zaklęcie gadają posągi, one sprowadzają burzę, grad, pioruny, deszcze, suszę… Diabła to mają w pierścionku, albo w starym trzewiku.
Tak pisała kiedyś Barbara Wachowicz, ale zapomniała dodać, ze diabła czarownice miewały również za skórą. I to by nawet pasowało, bo diabelsko sympatyczna wycieczka, wymyślona przez damską cześć Oddziału międzyszkolnego PTTK w Starachowicach, mogła się nie udać gdyby nie te moce z Łysicy.
A jednak się udała, dopisała i pogoda, i jak na prawdziwie górską zimę dopisał i śnieg, nie wspomnimy o humorach, bo te dopiszą wieczorem, kiedy przyjdzie czas na sabat. Zanim to jednak nastąpi uczestnicy zlotu wyruszą na rekonesans, podzieleni na dwie grupy pod wodzą czarownic i jednego diabła zaczną się rozglądać po okolicy. Jedni wycieczkę rozpoczną od Kakonina, miejsca, które swoja nazwę zawdzięcza zbójowi nad zbóje, silnemu jak tur i łagodnemu jak baranek niebożę. Tenże zakochawszy się w siostrzenicy biskupa porywa ją i rozkochuje w sobie. Gdyby nie dociekliwy wuj i jego żołnierze, może by i żyli do dziś w szczęściu i zgodzie. Niestety, podczas odbicia pięknolicej dziewczyny umiera ona i umiera sam Zbój Kak, tak też powstaje Kakonin, w którym do dziś pamięć o kochliwym zbóju trwa. Na trasie tychże wędrowców nie zabrakło również Kapliczki Świętego Mikołaja, jej obecność w tym miejscu przypadkowa nie jest, gdyż w czasach naszych pradziadów nie były to wcale tereny najbezpieczniejsze. Pobliski Wilków nie na darmo tę nazwę nosi, wilk był tu zwierzęciem bardzo pospolitym i strach budzącym, stąd też nie mogło zabraknąć świętego, który nie tylko prezenty nosi, ale i od zwierząt dzikich strzeże.
Podczas, gdy jedna grupa zmierzała pieszo z Kakonina do Świętej Katarzyny, druga pieszą wędrówkę rozpoczynała w Ciekotach. Skoro Ciekoty to i Żeromski, który spędził tu najpiękniejsze młodzieńcze lata, który tak tę krainę ukochał, że do dziś podobno można go tu spotkać jak wędruje nad stawem szepcząc: moje góry, moja rzeka, mój dom, moja matka…”. On będzie towarzyszył także w dalszej wędrówce, i w malowniczej Dolinie Wilkowskiej zwanej doliną poetów, i u podnóży gór Radostowej i Wymyslonej. Nie opuści swoichś gości i w Świętej Katarzynie, gdzie jako młody chłopak dopuści się małego aktu wandalizmu i wyskrobie na ścianie kapliczki Janikowskich swoje imię i nazwisko. I własnie do Świętej Katarzyny obie grupy swoje kroki skierowały, na sabat, który wyjątkowo w schronisku miał się odbyć. A była po temu i okazja szczególna, bo Klub Instruktorów Ochrony Przyrody, jeden z dwóch w Polsce, obchodził mały jubileusz – 5 lecie powstania. I przybyły czarownice, czarodziejki, piekielnice i awanturnice, sekutnice i złośnice, strzygi, baby jagi i diablice wszelkiej maści, a towarzyszyli im panowie, którym tym razem bramy na sabat otworzono. I bawiono się do rana, hulanki i swawole po pysznym torcie to nawet wskazane były, bo czarownica też kobieta i o linię dba.
Góry Świętokrzyskie… tu każda trawa baśń w sobie mieści… księżyc kąpie się w wodzie – tu otwiera się puszcza Łysogór jodłowa i szumi… najpiękniejsze na świecie legendy.
(aneta)
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS