Policja radzi jak nie stać się ofiarą handlu ludźmi

Czym jest handel ludźmi? Jak nie stać się jego ofiarą? Gdzie szukać pomocy? To tylko niektóre pytania, na które odpowiedzi udzielił policyjny profilaktyk łaskiej komendy podczas spotkania z młodzieżą w ramach programu profilaktycznego pn. „Nie jestem na sprzedaż”. Policjant spotkał się uczniami, którzy w najbliższym czasie opuszczą mury Zespołu Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego w Sędziejowicach i rozpoczną poszukiwania swojej pierwszej pracy.

Przed nami okres matur. Już niedługo młodzież z ostatnich klas szkół średnich zakończy naukę. Niektórzy rozpoczną poszukiwania swojej pierwszej pracy, nierzadko poza granicami kraju. To właśnie do nich został skierowany program profilaktyczny przygotowany przez Zespół Profilaktyki Społecznej, Nieletnich i Patologii łaskiej komendy pn. „Nie jestem na sprzedaż”. Celem przedsięwzięcia jest zwiększenie świadomości młodzieży w związku z procederem handlu ludźmi. Przestępstwo handlu ludźmi, ze względu na swój złożony charakter jest trudne do wykrycia i udowodnienia. Dlatego tak ważnym jest prowadzenie działań profilaktycznych skierowanych szczególnie do młodzieży, która chętnie podróżuje, chcąc przeżywać przygody lub po prostu zarobić.

W ubiegłą środę 26 kwietnia, policjant z łaskiej jednostki odwiedził Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego im. Władysława Grabskiego w Sędziejowicach. Podczas spotkania mundurowy przedstawili definicję handlu ludźmi. Szeroko omówili, jak należy przygotować się do wyjazdu poza granice naszego kraju oraz jakie sygnały mogą świadczyć o tym, że nasze bezpieczeństwo może być zagrożone. Na koniec spotkania, mundurowy opowiedział o pracy w Policji oraz zachęcał młodych ludzi do wstąpienia w jej szeregi. Uczniowie dowiedzieli się, że praca w Policji może dać im nowe możliwości, nowe pomysły na realizację zawodową, wyjątkowość swojej profesji oraz da im poczucie pewnego zatrudnienia. 

Korzystając z okazji apelujemy o przestrzeganie zasad bezpieczeństwa, które mogą przyczynić się do zminimalizowania przestępstwa jakim jest handel ludźmi. W Komendzie Głównej Policji funkcjonuje skrzynka e-mailowa i infolinia, dzięki którym każdy, kto ma informacje o przypadkach handlu ludźmi, może skontaktować się z policjantami. Można to zrobić pisząc na adres [email protected] lub dzwoniąc pod numer +48 664 974 934. Dzięki Wam możemy zapobiec ludzkim tragediom. Nie bądźmy obojętni! Nasze bezpieczeństwo jest najważniejsze! 

Jeżeli już mamy zamiar wybierać się do pracy za granicę, to PAMIĘTAJMY, aby:

Dopełnić wszelkich formalności (sprawdź ważność swojego paszportu – jeśli wyjeżdżasz na jego podstawie i ewentualnych pozwoleń, zgromadź inne konieczne do podjęcia pracy dokumenty na przykład: zaświadczenia potwierdzające Twoje kwalifikacje zawodowe).
Ubezpieczyć się (od następstw nieszczęśliwych wypadków i ewentualnych kosztów leczenia).
Sprawdzić, czy pośrednik (firma pośrednicząca) oferujący Ci pracę działa legalnie, toznaczy czy jest zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Agencji Zatrudnienia i posiada odpowiedni certyfikat.
Upewnić się, że Twój pracodawca istnieje!
Dowiedzieć się o nim jak najwięcej – najlepiej od pośrednika. Poproś o adres, numer telefonu. Skontaktuj się z nim.
Dowiedzieć się, na co możesz liczyć ze strony pośrednika w razie kłopotów w pracy (na przykład w sytuacji, kiedy praca jest inna niż oferowana lub masz problemy z pracodawcą). Poproś o zobowiązanie na piśmie.
Dokładnie czytać wszystkie dokumenty, które pokazuje Ci pośrednik, zwłaszcza te, które masz podpisać. Jeśli czegoś nie rozumiesz – pytaj!
Jeśli dajesz pośrednikowi pieniądze, zawsze domagaj się pokwitowania!
Zrób kserokopię dokumentów, które ze sobą zabierasz (paszportu, dowodu osobistego, wiz, pozwolenia na pracę, umowy o pracę) i zostaw bliskim (osobom, którym ufasz). Dołącz do dokumentów aktualną fotografię.
Zostaw też adres, pod którym będziesz przebywać za granicą, numer telefonu, imię i nazwisko pracodawcy oraz nazwiska i adresy osób, z którymi wyjeżdżasz (lepiej nie wyruszać w pojedynkę). Informuj bliskich o zmianach adresu i miejsca pracy.
Ustal częstotliwość kontaktów telefonicznych z bliskimi (osobami, którym ufasz) na przykład raz w tygodniu o określonej porze. Ustal hasło, którym się posłużysz w przypadku ewentualnych kłopotów i niemożności powiedzenia tego wprost przez telefon: na przykład przekaż pozdrowienia dla kogoś, kto nie istnieje.
Zabierz ze sobą:

Adres i numer telefonu najbliższego polskiego konsulatu w kraju, do którego jedziesz. W razie jakichkolwiek kłopotów, tam otrzymasz pomoc.
Słownik lub rozmówki – jeśli nie jesteś pewny/a, czy dasz sobie radę z miejscowym językiem.
Numer telefonu organizacji pomagającej kobietom, migrantom czy osobom poszkodowanym w wyniku przestępstwa. Zwykle w takiej organizacji można uzyskać poradę i pomoc.
Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego, która jest potwierdzeniem ubezpieczenia w Narodowym Funduszu Zdrowia i jest uznawana w krajach Unii Europejskiej. Jeśli podczas pobytu za granicą zachorujesz Narodowy Fundusz Zdrowia pokryje koszty leczenia. Jednak nie wszystkie! Przed wyjazdem upewnij się, jakiego rodzaju koszty leczenia za granicą mogą być pokryte przez Narodowy Fundusz Zdrowia.
Telefon komórkowy z aktywnym roamingiem.
Pieniądze (może to być także karta kredytowa lub czeki). Zapas na tak zwaną „czarną godzinę”.

sierż. szt. Bartłomiej Kozłowski 

Zgłoś naruszenie/Błąd