Nie licząc dosłownie kilku momentów, ten mecz to były nudy, nudy i jeszcze raz nudy. Ale chyba mało kto spodziewał się, że będzie inaczej. Legia za kilka dni ma finał Pucharu Polski, więc nawet nie próbowała forsować tempa. Z kolei Wisła Płock, mimo że raz na kilka tygodni potrafi pokazać w tej lidze coś ciekawego, wciąż nie może być pewna utrzymania w Ekstraklasie i na ogół męczy bułę. Tak jak dzisiaj Rafał Wolski, który co prawda końcowymi statystykami za ten sezon wstydu sobie nie zrobi, ale za taki występ jak ten z Legią w każdej poważnej lidze nie powąchałby murawy w następnej kolejce.
Wielu ludzi często słusznie zarzuca Josue, że irytuje swoimi zachowaniami na boisku. Akurat dziś Portugalczyk był spokojny, a w nieco inny sposób przebił go Rafał Wolski. Obaj panowie z futbolówką są wyjątkowo na „tak” (Josue oczywiście bardziej), ale różnica polega na tym, że kapitan Legii obok budzenia antypatii właściwie nigdy nie schodzi poniżej określonego poziomu. Zawsze zagra jakieś ciasteczko z głębi pola, strzeli bramkę lub wydatnie przypomni o swojej przydatności przy stałych fragmentach gry, nawet jeśli rywale wielokrotnie go kopią i wybijają z rytmu.
A Rafał Wolski? Widać po tym facecie, że jak jego głowę przejmą negatywne emocje, nie ma odwrotu od grania padliny. Owszem, Wolski ma na koncie mecze wyśmienite, tylko że z Legią snuł się po boisku jak obrażony, nie dając kolegom wokół praktycznie nic wartościowego. Zero werwy, żadnego nieoczywistego zagrania czy po prostu mowy ciała adekwatnej do roli w drużynie. Nie będziemy mówić, że gdyby nie słabiutki występ polskiego pomocnika, „Nafciarze” mieliby w tym spotkaniu szanse na punkty, ale trudno nie odnieść wrażenia, że Wolski jako pojedyncza jednostka był odbiciem chyba najgorszego oblicza ekipy Pavola Stano. Ekipy bezradnej, zniechęconej i zasłużenie przegranej.
Wisła Płock ma 36 punktów w tabeli i względnie bezpieczną przewagę nad strefą spadkową. Jeśli dół nagle nie odpali, w klubie powinni odetchnąć z dużą ulgą, ale powiedzmy sobie szczerze: takimi meczami nie da się przekonać kibiców do odpalenia TV czy pójścia na stadion. Ta drużyna wyglądała tak, jakby cierpiała na jakąś chorobę, a przecież ma w składzie gości, którzy byliby w stanie postraszyć nawet Legię. Czegoś takiego jednak nie widzieliśmy, a jedynie męczyliśmy oczy, patrząc jak Szymański i Chrzanowski prezentują bramki rywalom (pierwszy asystował do Muciego, a drugi bezmyślnie sfaulował w polu karnym) albo Sulek czy Lesniak kopią się po czołach przy próbach kreowania akcji. A że nie rozpieszczała nas także Legia, chyba wolelibyśmy o tym meczu zapomnieć.
Postawimy jeszcze tezę, że – przeciwnie do naszych chęci – tego spotkania z pamięci nie będzie mógł wyrzucić Kosta Runjaić. Nie wiemy, czy trener legionistów ma już ułożoną jedenastkę na finał Pucharu Polski, ale niewykluczone, że naprawdę fajne wejście z ławki Ernesta Muciego podbije jego notowania. Albańczyk w końcówce meczu wykorzystał błąd obrońcy i strzelił całkiem ładnego gola. Generalnie dostarczył błysku, który może być potrzebny na Raków we wtorkowym starciu. Starciu, przed którym nie będzie trzeba wykonywać szpaleru na cześć mistrza. O tyle dobrze dla Legii.
CZYTAJ WIĘCEJ NA WESZŁO:
Fot. Newspix
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS