Czynnikiem znacząco różnicującym odpowiedzi na pytanie o czytanie książek jest subiektywne poczucie bezpieczeństwa materialnego. Książki czytają przede wszystkim osoby najlepiej wykształcone (58% absolwentów szkół wyższych i tylko 14% osób z wykształceniem zasadniczym zawodowym) i uczące się (72%), a więc te, które spędzają też stosunkowo wiele czasu używając komputera, tabletu czy smartfona. Kobiety częściej niż mężczyźni czytają książki, przy czym różnica ta jest bardzo wyraźna (odpowiednio 42% i 26%) i wiąże się z przeciętną liczbą lat spędzonych na zdobywaniu wykształcenia (zwłaszcza w dziedzinie nauk humanistycznych). Na obserwowane różnice w postawach lekturowych kobiet i mężczyzn wpływają nie tylko odmienne
trajektorie edukacyjne, ale także genderowy wymiar wzorców socjalizacji do czytania. Prawdopodobieństwo sięgnięcia po książkę jest odwrotnie proporcjonalne do wieku, najmniej osób deklarujących lekturę książek jest w najstarszej grupie wiekowej, zwłaszcza
po 70 roku życia. Zależność ta jest pochodną m.in. poziomu wykształcenia – wśród osób najstarszych odsetek posiadaczy dyplomów wyższych uczelni jest najniższy (w grupie po 70 r.ż. takich osób jest zaledwie 8%).
Najwięcej czytelników jest w największych miastach, najmniej natomiast na wsiach i w niewielkich miastach. Zależność ta nie ma jednak charakteru liniowego, tzn. w miastach liczących od 20 tys. do 50 tys. mieszkańców podstawowy wskaźnik czytelnictwa
znajduje się na tym samym poziomie, co w miastach co najmniej dwustutysięcznych. Obserwując zmiany w aktywności czytelniczej Polaków, jakie zaszły w czasie pandemii COVID-19 oraz towarzyszących jej ograniczeń i trudności, można zauważyć
osłabienie zainteresowania czytaniem książek w drugim roku pandemii.
Późną jesienią 2021 roku, w okresie następnej fali zachorowań i zgonów, coraz mocniej odczuwanych konsekwencji panującej pandemii, zrealizowano kolejne badanie społecznego zasięgu książki. Poniższy wykres ilustruje odnotowane wówczas zmniejszenie aktywności czytelniczej i liczby czytanych książek przez wszystkich Polaków, w tym także uczniów w wieku 15–18 lat. Szczególnie widoczne jest to, że czytelnicy czytali znacznie mniej niż wcześniej – zaledwie 5% objętych badaniem uczniów zadeklarowało czytanie więcej niż 7 książek w ciągu 12 miesięcy. Okres edukacji zdalnej stanowił szczególne obciążenie dla młodzieży, wielu uczniów nie posiadało odpowiednich warunków do domowej nauki – wymagającej sprzętu komputerowego i własnej przestrzeni, wszyscy też pozbawieni zostali szkolnego środowiska rówieśniczego. Efektem takiej sytuacji mogły być także trudności w podejmowaniu dłuższej lektury książkowej: zarówno czytanej w ramach szkolnego obowiązku, jak i poza nim. Wiosną 2022 roku słabły obostrzenia sanitarne, a uczniowie mogli wrócić do szkół i wcześniejszego stylu życia. Zrealizowane wówczas badanie dokumentuje wzrost zainteresowania książkami, zwłaszcza badanych w wieku 15–18 lat (ta grupa wiekowa stanowiła 5% ogółu respondentów). Kolejny pomiar, z listopada tegoż roku, dowiódł, że proces powrotu do praktyk sprzed pandemii jest kontynuowany. W efekcie pod koniec listopada 2022 roku 72% badanych nastolatków było czytelnikami książek, w tym 18% deklarowało czytanie 7 i więcej książek.
Czytanie książek jest szczególnym rodzajem czytania. Ci, którzy to robią, ale też osoby książek nieczytające, mogą mieć do czynienia z innymi formami piśmienności. Wskaźnik czytania co najmniej jednej książki w ciągu roku nie obejmuje zatem całego
spektrum możliwych praktyk lekturowych. To, że się nie czyta książek, nie oznacza, że nie czyta się żadnych tekstów, choć takie przypadki też istnieją. Ponadto czytanie, nawet w najszerszym tego słowa rozumieniu, jest jedną z wielu form uczestnictwa w kulturze.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS