Msza w rocznicę śmierci Pawła Adamowicza. “Nie bał się tego, co nowe”

– Zrobiło mi się wtedy osobiście wstyd, ale ta rozmowa zaowocowała tym, że już za kilka dni zwróciłem się do parafian z prośbą, abyśmy coś zrobili i przyłączyli się do misji pomocy, którą organizuje Caritas Polska w Aleppo – mówił ks. Ireneusz Bradtke. 

Proboszcz Bazyliki Mariackiej przypomniał też słowa Jana Pawła II, który podczas wizyty w Polsce w 2002 roku apelował o potrzebę wyobraźni miłosierdzia. Cytował również słowa Pawła Adamowicza dotyczące konieczności pomocy uchodźcom: “nie mogę poddać się cynicznej kalkulacji, czy większość gdańszczan jest za czy przeciw przyjmowaniu uchodźców. (…) Nie mogę liczyć, ile głosów stracę, apelując o pomoc dla uchodźców.”

– Rocznica śmierci Pawła stała się przyczynkiem do tego, że dużo mówimy o jego życiu. Wszyscy go znają, oceniają, stawiają różnego rodzaju tezy – mówił ks. Bradtke. – Dla mnie, katolickiego księdza, w wypadku rodzin z Aleppo i wołania papieża Franciszka, stał się on tym nośnikiem, który spowodował, że przejrzałem na oczy.

Proboszcz przypomniał również, że rok temu, podczas mszy żałobnej po śmierci Pawła Adamowicza, ofiara z tacy została przeznaczona na roczne wsparcie czterech rodzin z Aleppo. Podczas nabożeństwa we wtorek pieniądze były zbierane na ten sam cel.

Strata i tęsknota pozostają

Na zakończenie mszy do zebranych w kościele przemówiła też prezydentka Gdańska Aleksandra Dulkiewicz. 

– W naszych czasach większość ludzi umiera w samotności – mówiła Aleksandra Dulkiewicz. – Nam dane było spotkać śmierć publicznie, twarzą w twarz i zmierzyć się z nią we wspólnocie. Mam przekonanie, że ten bolesny czas wzmocni nas i pozostanie punktem odniesienia. Psychologowie twierdzą, że po zakończeniu żałoby nie wraca się do stanu sprzed tragicznych wydarzeń. Poczucie straty i tęsknota pozostają stałymi elementami nowego życia. W swojej ostatniej książce, “Gdańsk jako wspólnota”, prezydent Paweł Adamowicz użył słowa “nowe” ponad 500 razy. Nie bał się tego, co nowe, traktował je jako wyzwanie. 

W imieniu całej rodziny za wsparcie udzielone bliskim podziękowała córka Pawła Adamowicza, Teresa.

Pawła Adamowicza wspominał też arcybiskup Leszek Sławoj Głódź: – Minął rok, ale łzy jeszcze trwają, tak jak podczas tej tragicznej nocy umierania w szpitalu. Już od roku świętej pamięci Paweł należy tylko do Pana, ale pozostaje w pamięci miasta, ojczyzny, przyjaciół i rodziny.

Po mszy rodzina i zgromadzeni wierni wzięli udział w modlitwie przy urnie z prochami Pawła Adamowicza.