Japońskie Morskie Siły Samoobrony przyjęły wczoraj do służby drugi okręt podwodny typu Taigei (określanego także jako 29SS). Jednostka otrzymała imię Hakugei (biały kaszalot) i numer SS-514. Ceremonia podniesienia bandery odbyła się w stoczni koncernu Kawasaki Heavy Industries w Kobe.
Budowa okrętu ruszyła oficjalnie 25 stycznia 2019 roku, a wodowanie nastąpiło w październiku 2021 roku, po czym Hakugei przeszedł cykl prób stoczniowych i morskich. Ceremonia wodowania odbyła się rok – co do dnia – po wodowaniu okrętu wiodącego. Japończycy postanowili jednak, iż Taigei będzie użytkowany jako jednostka doświadczalna do testowania nowych rozwiązań technicznych.
Jak podaje Naval News, podczas targów DSEI 2023 ujawniono, że niebawem Taigei rozpocznie próby z nowym układem nawigacji inercyjnej produkcji francuskiego Safrana. Hakugei stanie się wobec tego pierwszym przedstawicielem serii wcielonym do służby liniowej.
20 MAR, the Ship Commissioning Ceremony of JS #HAKUGEI was held at Kobe Works, KAWASAKI Heavy Industries, Ltd.
JS HAKUGEI is the 2nd TAIGEI class. Her name comes from the White Sperm #Whale.#submarine #debut pic.twitter.com/zIcwk2FUbH— Japan Maritime Self-Defense Force (@jmsdf_pao_eng) March 20, 2023
Typ 29SS (liczba oznacza dwudziesty dziewiąty rok panowania cesarza Akihito, czyli 2017 – prawdopodobnie właśnie wtedy ukończono prace projektowe) jest rozwinięciem typu Sōryū. Zewnętrznie oba są do siebie bardzo podobne, Taigei ma wypierać jedynie sto ton więcej niż poprzednicy (przy tej samej długości 84 metrów), co daje wyporność w wynurzeniu około 3 tysięcy ton. Bez zmian ma pozostać także uzbrojenie złożone z sześciu wyrzutni torped kalibru 533 milimetrów.
Zasadnicze różnice dotyczą wnętrza okrętów. Zrezygnowano z napędu niezależnego od powietrza wykorzystującego silnik Stirlinga V4-275R, zamiast tego 29SS są standardowo wyposażone w akumulatory litowo-jonowe, które jako pierwsze otrzymały dwie ostatnie jednostki typu Sōryū. Kolejne zmiany to zastosowanie bardziej zaawansowanych sonarów i systemu dowodzenia, które znacząco mają zwiększyć możliwości bojowe.
Hakugei od rufy.
(Hunini, Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 International)
Jeszcze większy nacisk położono na wyciszenie okrętów. A warto tutaj dodać, że Sōryū i tak uchodzą za jedne z najcichszych konwencjonalnych okrętów podwodnych na świecie. Kolejną nowością jest zastosowanie systemu przeciwtorpedowego Torpedo Counter Measures (TCM), wystrzeliwującego urządzenia zakłócające i wabiki.
Dalsze zmiany dotyczą szeroko rozumianego socjalu. W skład liczącej około 70 osób załogi po raz pierwszy na japońskim okręcie podwodnym wejdą kobiety. W związku z tym wygospodarowano dla nich osobne pomieszczenia. Służba kobiet na jednostkach nawodnych nie jest w Morskich Siłach Samoobrony czymś wyjątkowym. Ba, w roku 2016 komandor Miho Otani objęła dowództwo niszczyciela Yamagiri typu Asagiri. Trzy lata później została dowódcą niszczyciela Myōkō typu Kongō.
W ubiegłym roku zwodowano trzeci okręt tego typu – Jingei. Jego przyjęcie do służby zaplanowano na marzec przyszłego roku. Trwają także prace nad kolejnymi dwoma okrętami, dla których nie wybrano jeszcze nazw, a które mają podnieść banderę w latach 2025 i 2026. W dłuższej perspektywie czasowej może powstać nawet siedem jednostek typu Taigei.
Rozbudowa japońskiej floty podwodnej
W 2010 roku, w reakcji na coraz agresywniejszą postawę Chińskiej Republiki Ludowej na Morzu Południowochińskim, Tokio ogłosiło zamiar modernizacji i zwiększenia liczebności floty podwodnej. Dotychczasowe szesnaście okrętów uznano za niewystarczające. Ostatecznie Tokio uznało, że pożądane będzie utrzymywanie w służbie dwudziestu dwóch okrętów.
Japoński okręt podwodny Tōryū (SS-512) typu Sōryū, przyjęty do służby w marcu 2021 roku.
(Hunini, Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 International)
W najbliższym czasie na tę liczbę ma się składać pięć jednostek typu Taigei, dwanaście typu Sōryū i pięć starszego typu Oyashio. Z jedenastu okrętów tego ostatniego typu dwie już wycofano i przystosowano do celów szkolnych. Spośród dziewięciu pozostałych okrętów siedem przeszło kompleksowe modernizacje mające zwiększyć ich potencjał bojowy i wydłużyć czas służby. Najstarszy Oyashio wciąż pozostający w linii to Uzushio (SS-592), zwodowany w listopadzie 1998 roku. Najmłodszy, Mochishio (SS-600), kilka tygodni temu świętował piętnastą rocznicę przyjęcia do służby.
Warto przy tym pamiętać, że potrzebę rozbudowy floty podwodnej Morskich Sił Samoobrony dostrzega nie tylko Tokio, ale także Waszyngton. Budowane pod koniec zimnej wojny okręty typu Los Angeles są stopniowo wycofywane ze służby, a liczba zastępujących je jednostek typu Virginia jest niewystarczająca. W efekcie liczba atomowych myśliwskich okrętów podwodnych z obecnych pięćdziesięciu dwóch spadnie w latach 2027–2028 do czterdziestu dwóch (pisaliśmy o tym szerzej w artykule Amerykański potencjał odstraszania na Pacyfiku kurczy się wraz z liczbą okrętów podwodnych).
Mochishio w bazie Pearl Harbor-Hickam.
(DoD / Mass Communication Specialist 2nd Class N. Brett Morton)
Japońskie siły podwodne cieszą się bardzo wysoką renomą i poważaniem, tak ze strony Amerykanów, jak i Chińczyków. W 2021 roku sekretarz obrony Lloyd Austin przedstawił koncepcję „zintegrowanego odstraszania” przypisująca dużą rolę japońskiej flocie podwodnej. Oznacza to zdaniem Jeffreya Hornunga z RAND Corporation powierzenie Siłom Samoobrony kontroli nad kluczowymi cieśninami, a tym samym uniemożliwienie chińskiej flocie przedarcie się na Pacyfik. Dotyczy to przede wszystkim chińskich okrętów podwodnych, które mogą stworzyć zagrożenie dla amerykańskich i sojuszniczych morskich szlaków komunikacyjnych.
Aliantom sprzyja tutaj geografia. Morze Wschodniochińskie jest relatywnie płytkie, co utrudnia okrętom podwodnym zniknięcie w głębinach zaraz po opuszczeniu baz. Najkrótsza droga prowadzi poprzez japoński archipelag Riukiu. Przez położoną tam cieśninę Miyako wychodził na Morze Południowochińskie lotniskowiec Liaoning. Według Hornunga w przypadku skutecznej kontroli nad cieśninami chińskie okręty podwodne musiałyby obchodzić Tajwan od południa lub przyjmować walkę na amerykańsko-japońskich warunkach.
Taigei.
(Hunini, Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 International)
Jednym z elementów modernizacji japońskiej floty jest użycie na (względnie) szeroką skalę wspomnianych akumulatorów litowo-jonowych. Przyjęte do służby w 2020 i 2021 roku Ōryū i Tōryū, dwaj najnowsi przedstawiciele typu Sōryū, to pierwsze na świecie jednostki tej klasy wyposażone w akumulatory litowo-jonowe. Decyzje w tej sprawie zapadła w roku 2014. Główną zaletą akumulatorów litowo-jonowych jest dwukrotnie większa pojemność niż klasycznych kwasowo-ołowiowych. Postawienie na niedojrzałe rozwiązanie techniczne wywołało jednak kontrowersje, miało ono zająć na okrętach podwodnych typu Sōryū miejsce sprawdzonego napędu niezależnego od powietrza z silnikami Stirlinga.
Dopiero w lutym roku 2017 firma GS Yuasa z Kioto ogłosiła, że opracowała akumulatory spełniające wymogi Morskich Siły Samoobrony. Problemy z nowymi akumulatorami udało się więc przezwyciężyć, ale liczbę okrętów, które je otrzymały, ograniczono z czterech do dwóch.
Zobacz też: Bomby w rzece Tiau – co się stało na granicy Mjanmy i Indii?
Hunini, Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 International
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS