Popularne przed laty naczynia wracają do łask. Usuwają z wody toksyny, zabijają bakterie

Srebrne i złote naczynia i sztućce były domeną królewskich stołów. Półszlachetne, wykonane z miedzi, cieszyły się większą popularnością. Z czasem – dosłownie i w przenośni – straciły swój pierwotny blask i zostały wyparte przez łatwiejsze w konserwacji naczynia szklane, porcelanowe, ceramiczne, kamionkowe, aż doszliśmy do “ery plastiku”. Choć oferta plastikowych jest bardzo zróżnicowana, część produktów, nie tylko jednorazowego użytku, zawiera szkodliwe dla zdrowia związki określane jako BPA, które przenikają do wody pitnej.

Wraz z rosnącą świadomością żywieniową, rośnie zainteresowanie miedzianymi naczyniami, także na butelki i dzbanki. Te produkty nie są tanie. Niewielu może sobie pozwolić na wyposażenie całej kuchni w niezbędne garnki i inne miedziane gadżety, ale miedziane butelki i dzbanki przeżywają dziś swój renesans. Co przemawia za wyborem takich opakowań na wodę?

Zobacz także: Jakie sery wybrać przy wysokim poziomie cholesterolu? Pamiętaj o tej złotej zasadzie                

Jak przekonują zwolennicy ajurwedy i osoby, które czerpią z mądrości medycyny wschodu, miedziane naczynia to inwestycja w zdrowie. Miedź ma bowiem działanie bakterio- i wirusobójcze. Usuwa toksyny z wody, dzięki czemu człowiek spożyje porcję czystego zdrowia. Proces pozbywania się toksyn jest widoczny gołym okiem, to on jest przyczyną nieestetycznych przebarwień, które powstają na ściankach miedzianych przedmiotów.

Miedziane przedmioty ciemnieją, bo miedź jest metalem wysokoreaktywnym. Na jej powierzchni powstają tak zwane tlenki miedzi, które nasz oko rejestruje jako przebarwienia. Część osób zastanawia się, czy picie wody z naczynia, na którym powstał osad, nie będzie miało negatywnego wpływu na zdrowie.

Zdrowotne korzyści z przebarwień na ściankach miedzianych naczyń

Paradoksalnie, ciemnienie miedzianych naczyń jest pozytywnym sygnałem – czytelną informacją, że kupiliśmy produkt o dobrym składzie, który nie zawiera domieszek metali ciężkich. Tlenki miedzi rzadko cieszą ludzkie oko, ale nie mają negatywnego wpływu na przechowywaną w takim naczyniu wodę.

Miedź ciemnieje, bo przechwytuje zanieczyszczenia z wody. Oczyszcza ją z tego, co szkodliwe, dzięki czemu mniej zanieczyszczeń trafia do naszego organizmu.

Nie oznacza to jednak, że nie trzeba tych naczyń czyścić. Przyniesione ze sklepu miedziane przedmioty lśnią, jednak już po kilku dniach, w wyniku procesu utleniania, ich blask wyraźnie przygasa. Jak przygotować skuteczną i bezpieczną dla miedzi miksturę czyszczącą, która nie porysuje delikatnych ścianek miedzianego naczynia?

Mieszanka do czyszczenia miedzianych przedmiotów

Składniki:

• 4 płaskie łyżki drobnoziarnistej soli kuchennej,
• 100 ml świeżo wyciśniętego soku z cytryny.

Przygotowanie roztworu:

Dokładnie mieszamy oba składniki, aż sól niemal całkowicie rozpuści się w soku. Dla uzyskania lepszego efektu można tę mieszaninę delikatnie podgrzać.

Czyszczenie wąskich butelek miedzianych

Czyszczenie butelek polega na wlaniu mikstury czyszczącej do wnętrza i, po zakręceniu, krótkiej zabawie w barmana, czyli energicznym potrząsaniu naczyniem. Wystarczy kilka minut, by środek lśnił. Zewnętrzną część naczynia czyścimy analogicznie jak dzbanki.

Przeczytaj również: Dieta kopenhaska. Surowe wytyczne, sztywny jadłospis. Żujesz gumę? To koniec wyzwania                

Czyszczenie miedzianych dzbanków

Do czyszczenia naczyń, do wnętrza których jesteśmy w stanie włożyć gąbkę czy miękką szmatkę, wykorzystuje się ten sam roztwór. Zamoczoną w nim miękką ściereczką/gąbką delikatnie przecieramy powierzchnię, wewnątrz i na zewnątrz naczynia. Nie szorujemy. Na koniec opłukujemy umyty pojemnik wodą i wycieramy papierowym ręcznikiem. Dokładnie i do sucha, szczególnie zewnętrzną stronę butelek i dzbanków, żeby nie zostały nieestetyczne zacieki.

Częstotliwość mycia tych naczyń powinna uwzględniać to intensywność korzystania z nich, jakość wody i wilgotność powietrza. Te czynniki mają największy wpływ na utlenianie półszlachetnego metalu, jakim jest miedź. Zazwyczaj wystarcza czyszczenie co 3-4 dni.