Gośćmi specjalnymi ostatniej w ubiegłym roku sesji Rady Miasta byli przedstawiciele Zespołu Tańca Ludowego „Leszczyniacy”, prowadzonego przez Beatę i Lecha Leszczyńskich. Artyści złożyli życzenia burmistrzom oraz radnym, zaśpiewali kolędę pt. „Skrzypi mróz”, a także zaprezentowali stroje świdnickie, którymi mogą się od niedawna pochwalić.
– Składamy państwu najserdeczniejsze życzenia z okazji nadchodzącego Nowego 2023 Roku: przede wszystkim dużo zdrowia, radości, miłości i spełnienia w różnych dziedzinach życia. Na ręce Włodzimierza Radka, przewodniczącego Rady Miasta oraz burmistrzów Waldemara Jaksona i Marcina Dmowskiego przekazujemy ręcznie malowane bombki z logo naszego zespołu – mówił Lech Leszczyński. Dodał : – Bardzo się cieszymy, że możemy dzisiaj pokazać strój świdnicki, który udało nam się odtworzyć. Nie ukrywamy, że była to ciężka praca.
– Zrekonstruowaliśmy strój świdnicki używany przed II wojną światową, oczywiście nie z samego miasta, ale z okolic wsi Świdnik Duży, Mełgiew i Tatary – wyjaśniała Beata Leszczyńska. – Odtworzyliśmy go na podstawie materiałów archiwalnych i zdjęć, dostępnych w Muzeum Narodowym na Zamku w Lublinie, a także nielicznych opisów sporządzonych przez Oskara Kolberga w tomie XVI „lubelskie”. Nie jest jeszcze kompletny – brakuje nam pasów i nakryć głowy dla dziewcząt, ale mamy nadzieję, że w niedalekiej przyszłości uda się dokończyć tego dzieła. Jesteśmy dumni, że możemy mieć swój reprezentacyjny strój, wiążący się z miejscem, w którym pracujemy. Będzie w nim występowała nasza kapela.
Pani Beata przekazała nam dokładny, opracowany przez siebie, opis stroju: W okolicy Lublina chłopi nosili dość obszerne sukmany sukienne, długie aż za kolana, ciemnobrunatnej barwy, z niewysokim, stojącym kołnierzem. Pod sukmanę wkładali kamizele, często niebieskiego koloru, z mosiężnymi guziczkami. Koszule mieli parciane, pod szyją zawiązane małą chusteczką, a czasem zapięte tylko na guziczek. Spodnie płócienne lub sukienne wkładali w buty z wysokimi cholewami, juchtowe. Sukmanę przepasywali pasem skórzanym, na cal lub dwa szerokim, ze sprzączką na przodzie lub z boku. Dawne pasy skórzane ziemi lubelskiej, szerokie gospodarskie, były szyte ze skóry podwójnej z kaletką, zapinane na pojedyncze rzemyki przewlekane w sprzączki mosiężne. Ich kolor zasadniczy musiał być burakowo-czerwony. Mężczyźni na głowę zakładali czapkę niską, baranią, czasem granatową, rogatą z barankiem, a latem kapelusz słomiany – u kawalerów z zatkniętym za wstążką pawim piórkiem i pękiem sztucznych kwiatów. Kobiety zamężne nosiły sukmanki z pelerynkami z sukna lub kamlotu, różnej barwy, najczęściej granatowej, czasami niebieskiej lub zielonej, z przodu spięte na guziczki mosiężne lub drewniane. Spódnice miały dostatnie, fałdowane, różnej barwy – gładkie, kraciaste, w kwiaty bądź kropki. Na nie nakładały fartuszek biały lub kolorowy. Pod serdaczek lub kaftanik ozdabiany czarnym aksamitnym naszyciem z guziczkami wkładały dosyć długą koszulę z wywiniętym małym kołnierzykiem. Nosiły czarne skórzane trzewiki lub buty. Dziewczęta obwiązywały głowę chustką białą lub kolorową, czasem jednak chodziły tylko z wplecionymi w warkocze kwiatami lub wstążeczkami.
12 kompletów strojów świdnickich damskich i 12 męskich „Leszczyniacy” zakupili dzięki dotacji ze środków Narodowego Centrum Kultury w ramach programu EtnoPolska oraz wsparciu finansowemu Starostwa Powiatowego w Świdniku. Nowe stroje prezentowali również 28 grudnia na sesji Rady Powiatu.
aw
A tak w pełnej krasie prezentują się “Leszczyniacy” w stroju świdnickim. Fot. Karol Czajka.
Last modified: 31 grudnia, 2022
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS