“Chcemy dla naszych dzieci jak najlepiej. Intencje są dobre, ale potem wychowujemy królewiątko”

Dr Aleksandra Piotrowska: Właśnie z tego powodu powstał nurt zrównoważonego rozwoju młodego człowieka. To odpowiedź na minione czasy, w których pogubiliśmy się, miotaliśmy od bandy do bandy. Niestety, fascynowaliśmy się przeróżnymi koncepcjami dotyczącymi dziecka. Jeszcze trzysta lat temu zamordowanie kilkulatka było mniejszą zbrodnią niż zabicie psa sąsiada. Dziecko traktowaliśmy jak przedmiot, zadatek na człowieka. Pełnoprawnym obywatelem stawało się dopiero wtedy, gdy mogło pójść do pracy. Potem zauroczyliśmy się koncepcją jego rozwoju, wywodzącą się z behawioryzmu. Ojciec tej nauki, psycholog John B. Watson, przekonywał, że ludzi da się wytresować. Mawiał mniej więcej tak: dajcie mi dowolnego noworodka. Nieważne, kto go urodził. Ważne, żebym mógł całkowicie panować nad bodźcami i wzmocnieniami, z którymi się zetknie. Ukształtuję go, jak będę chciał. Albo na wybitnego pisarza, albo na wybitnego przestępcę.