W Gminie Wiśniowa zapoczątkowana została nowa tradycja ubierania światecznych drzewek. Po raz pierwszy, dzieci w wieku szkolnym zostały poproszone o ubranie choinek w Urzędzie Gminy, co ma dać początek corocznej tradycji takich wizyt Uczniów, kolejno z każdej szkoły. 15 grudnia 2022 roku, Urząd Gminy odwiedziły Pierwszaki z klasy 1 A i 1 B ze Szkoły Podstawowej w Wiśniowej wraz z Wychowawczyniami.
Piękne ozdoby choinkowe, zostały własnoręcznie wykonane przez uczniów i nauczycieli. Dzieci przystroiły łącznie dwie choinki, jedną na korytarzu Urzędu, którą podziwiać mogą wszyscy mieszkańcy Gminy, którzy w najbliższych dniach odwiedzą Urząd oraz drugą w gabinecie Wójta.
Świąteczną atmosferę wprowadziło wspólne śpiewanie piosenek świątecznych oraz rozmowy o tradycjach bożonarodzeniowych. Nie zabrakło słodkich upominków w postaci tradycyjnych świątecznych pierniczków i ciasta dla pracowitych dekoratorów.
Tradycja choinki bożonarodzeniowej w Polsce
Współcześnie dla wielu osób choinka to najważniejszy element i symbol Świąt Bożego Narodzenia. To bożonarodzeniowe drzewko – świerk, sosna lub jodła – przywędrowało na tereny Polski na przełomie XIX i XX wieku, najprawdopodobniej z Niemiec.
W chrześcijaństwie choinka stała się symbolem rajskiego drzewa i nadzieją życia wiecznego. Nie bez powodu więc, jako symbol wybrano drzewo iglaste, które nie traci swoich liści, tak jak człowiek nie powinien tracić nigdy nadziei na zbawienie.
Początkowo choinki w Polsce zdobiły domy magnackie, szlacheckie i mieszczańskie, a z czasem zaczęto stawiać je w izbach wiejskich. Choinki przyozdabiano wówczas łańcuchami z bibuły i słomy, jabłkami, orzechami i ciastkami. Wszystkie ozdoby świąteczne miały symboliczne znaczenia. Jabłka i orzechy oznaczały zdrowie i siły witalne oraz pomoc w magii miłości, były też w czasach pogańskich uważane za pokarm zmarłych. Ozdoby ze słomy znamionowały obfitość i płodność, a łańcuchy nieustanne powodzenie. Gwiazda na szczycie to odpowiednik gwiazdy betlejemskiej, a świeczki symbolizują Jezusa, czyli „światłość świata”.
Unikatowymi, wyłącznie polskimi ozdobami były ozdoby z opłatka tak zwane „światy” lub „wilijki”. Z opłatka wycinano wzory, a następnie sklejano je śliną w przestrzenne kompozycje – gwiazdy, rozety, kule. Te pojedyncze formy z kruchego opłatka często łączono w misterne konstrukcje. Najbardziej klasyczne dekoracje były w kształcie kuli i miały przypominać, że Dzieciątko narodziło się w Betlejem i jest królem całego świata, stąd te ozdoby nazwano „światami”. Symboliczne znaczenie kuli jako znaku wieczności i porządku w kosmosie zostało później przeniesione na bombki. Zwyczaj robienia ozdób z opłatka znany był najpierw oczywiście w zamożnych dworach szlacheckich, a stamtąd trafił pod chłopskie strzechy i w XIX wieku bardzo się rozpowszechnił.
Zanim jednak pojawiła się choinka, świąteczną dekoracją był podłaźnik (podłaźniczka) i pająk, które wieszano pod sufitem. Podłaźnik to wierzchołek lub gałąź drzewka iglastego zawieszany w izbie bezpośrednio nad stołem wigilijnym lub w świętym kącie. lnną, lecz równie popularną ozdobą bożonarodzeniową były aniołki i pająki ze słomy. Pająki przygotowywane były przez gospodynie oraz dziewczęta i wisiały w domu przez cały rok, aż do ich zniszczenia. Robiono je ze słomy i kolorowej bibuły lub papieru.
Źródło: Urząd Gminy Wiśniowa oraz Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Kulturowego
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS