Ewa zgłosiła się z miesięcznym synkiem do szpitala z powodu kataru. Był wrzesień. Pismo zaniepokojonej lekarki wysłane do sądu wystarczyło, żeby Jaś już do domu nie wrócił. – Szpital wysłał notatkę, sąd przyklepał. Runęłam wtedy – mówi Ewa. – Takiej osobie jak ja, matce z przeszłością, nikt nie uwierzy.
To będą pierwsze święta Bożego Narodzenia Jasia. Ma cztery miesiące. Z rodzicami spędził tylko jeden. – Dla mnie i męża to wszystko jest jak film – opowiada Ewa.
Wysoka, ładna blondynka, 38 lat. Kiedy rozmawiamy, bardzo stara się nie płakać. – Budzę się rano, patrzę do łóżeczka, jest puste. I wtedy wiem, że to wszystko się dzieje naprawdę. Patrzę na zdjęcia, płaczę. Płaczę ciągle. Był taki czas, że nie miałam siły rozmawiać, wychodzić z domu. Spotykam znajomych, takich, co mnie widzieli z wózkiem, pytają: „A gdzie maluszek?”. Co mam im powiedzieć? – pyta. – Nasi sąsiedzi długo nie widzieli Jasia, już mieli dzwonić na policję. I bardzo dobrze, to znaczy, że się interesują. Ale najpierw zapukali do nas, zapytali. Powiedzieliśmy, co się stało. Rozumieją.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS