Ciekawe, czy sentencja Oskara Wilde’a dotyczyła wyłącznie jego rodaków, Brytyjczyków, czy też szerzej – ludzkości jako takiej. A Wilde twierdził, co następuje: „Społeczeństwo często wybacza przestępcom, ale nie ma litości dla marzycieli”. Nie wiem więc, czy można to odnieść również do społeczeństwa polskiego, czy tylko do cynicznych „ex definitione” Anglosasów? A czy do polskich polityków również można „przypiąć” maksymę francuskiego pisarza z XVIII wieku, Luca de Clapiersa, markiza de Vauvenarguesa, który mawiał: „Największe nieszczęście zdarza się wówczas, gdy człowiek o małych możliwościach posiada wielkie ambicje”. Oj, chyba wchodzę na grząski grunt…
Brytyjski polityk rodem z Walii, minister zdrowia w rządzie Partii Pracy, Aneurin Bevan ironizował kiedyś: „Są ludzie, którzy pragną mieć naraz i koronę cierniową i trzydzieści srebrników”. Cóż, znam i ja takich, ba, mam wrażenie, że lęgnie się ich coraz więcej. Ale zostawmy…
Ze świata mądrości życiowych i mądrości pozornych wracamy do świata realnego. Polska, 2020, dwudziesty ósmy dzień września. Uspokaja się ocean rządowy, ale sztormy i tajfuny dalej charakteryzują morze opozycyjne. Morze to jest wyjątkowo skłócone: jedne bałwany biją w jedną stronę, inne w drugą. Cóż, tak to bywa z (morskimi) bałwanami.
Wchodzimy w ostatni kwartał roku. Właśnie w swoim warszawskim biurze gościłem kogoś z branży deweloperskiej, który mówił, że wczasach pandemii owa branża nie odczuwa żadnego kryzysu, bo mieszkania idą na pniu. Albo inaczej: jak ciepłe bułeczki. Co zresztą świadczy o zamożności społeczeństwa, choć, prawdę mówiąc, jest ona dość zróżnicowana. Tyle, że w wielu krajach położonych na zachód od nas i na wschód owe kontrasty finansowo-społeczne są większe niż w Polsce. To tak gwoli ścisłości, bo choćby nasi wschodni sąsiedzi Ukraina i Rosja, mają rozwarstwienie majątkowe absolutnie większe niż my, nad Wisłą i Odrą. Tak, warto porównywać, Polskę z Rosją i Ukrainą. Tylko porównując będziemy mieć jakieś odniesienia. I zobaczymy jak daleko zaszliśmy w porównaniu z innymi.
Ostatnio Komisja Europejska zaprezentowała nowa politykę imigracyjną, która usiłuje załatać wieloletnie błędy w polityce imigracyjnej poszczególnych krajów członkowskich, zwłaszcza tych ze „starej Unii”, dawnej „Piętnastki”, dawnej EWG. Według propozycji Brukseli będzie można wziąć imigrantów albo się wykupić. Polska będzie wolała się wykupić – hmm, tak, jak w Rosji carskiej wykupywano się przed 25-letnią (sic!) służbą wojskową…
Kto pyta – nie błądzi. Dlatego ja się zapytam: czemu kraj, który nigdy nie miał kolonii ma płacić teraz za związane z tymi koloniami „odsetki” w postaci imigrantów? Gdy Francja, Belgia, Holandia, Niemcy, Wielka Brytania, Włochy etc. budowały swoją potęgę w oparciu o te właśnie kolonie – z nami się nie dzieliły. Teraz chcą się z nami dzielić, owszem, kosztami.
*tekst ukazał się na stronie internetowej portalu Wprost.pl (28.09.2020)
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS