PISANKI WIELKANOCNE PIĘKNIE ZDOBIONE JAJA (BĘDĄCE SYMBOLEM ODRADZAJĄCEGO SIĘ ŻYCIA) OD WIEKÓW ZDOBIĄ POLSKIE STOŁY PODCZAS ŚWIĄT WIELKANOCNYCH. WPRAWDZIE PRZEZ LATA SPOSOBY BARWIENIA I DEKOROWANIA JAJ ZMIENIŁY SIĘ, ALE TRADYCJA POZOSTAŁA.
I. Temat: „Pisanki” – słuchanie wiersza D. Gellner.
Cele: rozwijanie słownika czynnego, uważne słuchanie utworu i udzielanie odpowiedzi na pytania dotyczące jego treści.
1. Rozwiązywanie zagadki:
Kura je zniosła,
mama przyniosła,
ugotowała, dzieciom podała (jajko).
Rodzic zachęca dzieci, aby zamknęły oczy, pochyliły głowy i szeptem powtórzyły: Chcę uważnie słuchać i zapamiętywać.
2. „Pisanki” – słuchanie wiersza D. Gellner.
Patrzcie,
ile na stole pisanek!
Każda ma oczy
malowane,
naklejane.
Każda ma uśmiech
kolorowy
i leży na stole grzecznie,
żeby się nie potłuc
przypadkiem
w dzień świąteczny.
Ale pamiętajcie!
Pisanki
nie są do jedzenia
Z pisanek się wyklują
Świąteczne Życzenia!
Rozmowa na temat wiersza:
– Co znajduje się na stole?
– Jak wyglądają pisanki?
– Co wykluje się z pisanek?
3. Poznawanie ciekawostek na temat pisanek.
– Dawniej uważano, że pisanki mają magiczną moc, dlatego np. dotykano nimi grzbietów bydła, aby było zdrowe i płodne, toczono je wzdłuż zagonów oziminy, żeby zapewnić sobie dobry urodzaj.
– Były one darem, który miał zapewnić obdarowanej osobie wszelką pomyślność (także w sprawach sercowych).
– Pełniły one rolę wykupu w obrzędach wielkanocnych, np.: dyngusa, chodzenia z barankiem lub kurkiem.
– Ludzie bogaci obdarowywali się drogimi pisankami, ze złota, przyozdobionymi szlachetnymi kamieniami.
– Pisanki służyły do zabawy zwanej taczanką. Turlało się po stole malowane jaja, zderzając je ze sobą. Wygrywała ta osoba, której pisanka się nie potłukła.
Dz. otrzymują wycięte z kartonu dwie sylwety pisanek. Trzymając je w ręku poruszają się w dowolny sposób po sali w rytmie granym na trójkącie. Gdy usłyszą piosenkę siadają skrzyżnie i palcem obrysowują sylwety pisanek leżących na podłodze.
II. Temat: „Pisanki, kraszanki” – malowanie jajek.
Cele: rozumienie określeń: pisanki, kraszanki, rozwijanie wyobraźni, pomysłowości, sprawności manualnej, dbanie o estetykę i wykonanie starannie pracy.
Rozmowa kierowana na temat wyglądu pisanek.
Pisanki, pisanki,
jajka malowane.
Nie ma Wielkanocy
bez barwnych pisanek.
Pisanki, pisanki, jajka kolorowe.
Na nich malowane bajki pisankowe.
Na jednej kogucik, a na drugiej słońce.
Śmieją się na trzeciej laleczki tańczące.
Na czwartej kwiatuszki, a na piątej gwiazdki.
Na każdej pisance piękne opowiastki.
„Kolorowe pisanki” – zapoznanie dzieci z tradycją malowania pisanek oraz wykonanie pisanki – ozdoby wielkanocnej.
– Podanie ciekawostek na temat pisanek oraz innych zwyczajów wielkanocnych: tradycja malowania jajek znana jest w Polsce od bardzo dawna.
– Nazwa pisanki pochodzi od pisania na niej różnych wzorów. Wzory wykonywane są różnymi technikami (sposobami).
Planeta dzieci: zeszyt grafomotoryczny s. 58, 59 (dobierz do siebie połówki jajek – każde narysuj po śladzie innym kolorem kredki). Pokoloruj jajka!
Praca w KP3. 44, 45 dzieci uzupełniają!
JAK ZROBIĆ WIELKANOCNE PISANKI?
Rodzic omawia techniki malowania jajek, pokazując wybrane pisanki.
Pisanki zdobione techniką: barwienia, malowania, skrobania, naklejania. Jednocześnie demonstruje sposoby ich tworzenia, wyjaśnia skąd pochodzą ich nazwy. Następnie ustala kolejne etapy dekorowania jaj. Przystąpienie do barwienia ugotowanych na twardo jaj, za pomocą naturalnych (wcześniej przygotowanych przez grupę gospodarczą) barwników z siana, buraka, łupin cebuli oraz ozdabianie pisanek według własnych pomysłów (np. kaszą manną, ryżem, grochem łupanym, flamastrami, bibułą, plasteliną).
Zabawa ruchowa „Kury i kurczaczki”
Dzieci swobodnie chodzą po sali, naśladując kurczęta. Jedno z dzieci jest „kurą” z czerwonym grzebykiem, która spaceruje ze swoimi kurczątkami. „Kura” porusza się, unosząc wysoko kolana. Gdy „kura” zawoła: Kurczaczki do mamy – dzieci przybiegają pod rozłożone „skrzydła” kurzej mamy, naśladując odgłosy małych kurcząt: pi, pi, pi.
„Wielkanocny zajączek” – plastyczna zabawa twórcza.
Pomoce: skarpetka dziecięca, ryż, piasek lub kasza, sznurek, wstążeczka, nożyczki, łyżka lub łopatka, pojemnik
Napełniamy skarpetkę mniej więcej do połowy (np. do zaznaczonej na materiale pięty) piaskiem, ryżem lub kaszą. Następnie, z pomocą rodzica, formuje zajączka – ściska ręką skarpetkę mniej więcej w połowie tak, aby piasek przesunął się do zaznaczonej na materiale pięty (to będzie głowa), i zawiązuje sznurkiem w dwóch miejscach– nad głową i w miejscu, gdzie znajduje się ślad po naciśnięciu. Górę skarpetki przecinamy nożyczkami na środku – tak powstaną uszy (można je również ściąć do szpica). Wokół szyi zawiązuje, kolorową wstążeczkę i maluje flamastrami oczy i pyszczek. Nadaje swojemu zajączkowi imię. Można też zawiązać sznurek w dolnej części skarpetki, z obu stron – zrobić w ten sposób łapki, i z tyłu skarpetki – zrobić ogonek.
Pozdrawiamy. Życzymy udanej zabawy!
Tęsknimy za Wami
p. Marylka i p. Asia
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS