29 września zmarł Zbigniew Koziarz – w latach 1989 – 2004 prezes Towarzystwa Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej
W latach 1989 – 2004 (mieszkał wtedy w Sanoku) prezes Towarzystwa Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej (początkowo Towarzystwa Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka), jeden z dwu (obok Gabriela Grocha) Ojców Założycieli trójmiejskiego Koła Sanoczan (obecnie Koła Trójmiasta i Ziemi Pomorskiej TPiZS), w ostatnich latach (po powrocie do Gdyni) jego przewodniczący.
Pogrzeb (wojskowy) odbędzie się 12 października na oksywskim Cmentarzu Marynarki Wojennej, początek o godz. 11.00.
Zbigniew Koziarz – komandor MW, w latach 1989 – 2004 prezes Towarzystwa Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej (Towarzystwa Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka), jeden z dwu (obok Gabriela Grocha) Ojców Założycieli trójmiejskiego Koła Sanoczan, lider pomorskich Sanoczan.
Urodził się w w roku 1930 w Sanoku. Jego rodzicami byli Józef Koziarz i Julia z domu Jędrzykiewicz. Pochodzili z Sokołowa Małopolskiego, w roku 1929 ojciec jako pracownik poczty w Rzeszowie otrzymał propozycję pracy w Gdyni albo w Sanoku. Matka wybrała Sanok.
Absolwent Oddziału Matematyczno-fizycznego Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku. Maturę zdał w roku 1948. W roku 1952 ukończył studia w specjalności hydrologii i hydrografii na Politechnice Warszawskiej, następnie został wcielony do wojska, do Marynarki Wojennej.
W latach 1952 – 1986 pracował w Szefostwie Hydrografii Marynarki Wojennej w dziedzinie pomiarów morskich i nawigacyjno-hydrograficznego zabezpieczenia żeglugi. Dosłużył się stopnia komandora.
Po przejściu w stan spoczynku na kilka lat wrócił do Sanoka. W latach 1991 – 2004 pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka (które przekształcił w Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej). Mieszkał w Gdyni, wraz z żoną Krystyną.
Miał dwie córki, Annę Nowakowską i Alicję Koziarz. Anna jest ekonomistą, Alicja pracuje w Muzeum Miasta Gdyni. Obie mieszkają w Gdyni.
Zbigniew Koziarz to człowiek wielu dokonań i osiągnięć, także zawodowych jednak przede wszystkich społecznych. Oto tylko niektóre z nich:
Jest jednym z dwu (drugim jest Gabriel Groch) „Ojców Założycieli” trójmiejskiego Koła Sanoczan w latach 1970-tych. Jako prezes Towarzystwa Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka przeprowadził je przez trudne lata 1990-te. Uporządkował jego statut w tym część dotyczącą kół terenowych tej organizacji. Z jego inicjatywy zmianie uległ charakter Towarzystwa, wyraża to zmiana nazwy na Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej.
Doprowadził do reaktywowania w 2004 sanockiego Gniazda „Sokoła”. Kapituła odznaki przyznała mu Złotą Honorową Odznakę „SOKÓŁ” SANOK.
Doprowadził do nadania imienia płk. Stanisława Dąbka Liceum nr V na Oksywiu. Jego dziełem jest sztandar szkoły.
Lata 2004 – 2021 gdy był najpierw „spiritus movens” a potem formalnym prezesem Koło Trójmiasta i Ziemi Pomorskiej Towarzystwa Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej to najlepsze lata istnienia Koła.
Między innymi, najpierw doprowadził do umieszczenia na grobie płk. (pośm. gen.) Dąbka zaprojektowanej przez siebie tablicy informującej o nadaniu mu stopnia generała, a potem do umieszczenia w kościele garnizonowym na Oksywiu poświęconej Generałowi tablicy, którą też sam zaprojektował.
Jego staraniem w nawie głównej kościoła pod wezwaniem Matki Bożej Nieustającej Pomocy i Św. Piotra Rybaka w Gdyni, w roku 2021 została odsłonięta tablica ku czci gdyńskiego Sanoczanina Mariana Golarza-Teleszyńskiego, również przez niego zaprojektowaną (z rzeźbą Ścibora Teleszyńskiego, wnuka Mariana).
Był poetą amatorem i malarzem amatorem.
Zmarł 29 września 2022 w Gdyni.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS