21 grudnia 1709 roku Rada Miejska Elbląga wydała edykt edukujący, jak walczyć z dżumą

Od zarania ludzie bali się niespodziewanej śmierci, którą przynieść mogła zaraza, wojna lub głód. Ludność dziesiątkowały epidemie, z którymi medycyna nie umiała sobie radzić. 21 grudnia 1709 roku Rada Miejska Elbląga wydała edykt, będący kompendium ówczesnej wiedzy o dżumie i metodach jej zapobiegania. Był to zbiór porad sanitarnych, medycznych, a także magicznych. Nakazywano utrzymywanie czystości w domu i obejściu, usunięcie z mieszkań zwierząt i ptactwa. Dom należało trzykrotnie w ciągu dnia okadzić dymem z prochu. Mieszczanom jako remedium zalecano tytoń w postaci tabaki lub palony w fajce. Przed dżumą chronić miały też amulety i kamienie szlachetne oraz skorupy orzecha wypełnione rtęcią, a także powtarzana przy każdej okazji łacińska formuła “a Domine salus mea”. To wtedy upowszechnił się zwyczaj pozdrawiania kichającego formułą „na zdrowie!”, bowiem jednym z pierwszych objawów zarazy było kichanie.

RETRO TV, HISTORYCZNE KALENDARIUM ELBLĄGA,

PRZEGLĄD NAJWAŻNIEJSZYCH WYDARZEŃ TYGODNIA…

TO WSZYSTKO ZNAJDZIESZ W NEWSLETTERZE EXPRESS ELBLĄG!
https://bit.ly/2ZMC5cv

Zgłoś naruszenie/Błąd