Zwolnienie lekarskie od psychiatry

Zwolnienie lekarskie od psychiatry

Na wstępie należy zaznaczyć, że zwolnienie od psychiatry to zwykłe zwolnienie lekarskie. Różni się jedynie tym, że jest wystawiane przez psychiatrę (psycholog czy psychoterapeuta nie ma takich uprawnień), a więc dotyczy problemów natury psychicznej. Aby otrzymać zwolnienie od psychiatry, lekarz musi stwierdzić, że stan psychiczny pacjenta nie pozwala mu na dalsze wykonywanie pracy zawodowej (np. depresja lub mobbing). Mobbingowany pracownik nie jest w stanie należycie wykonywać swojej pracy. Podobnie osoba cierpiąca na depresję. Coraz częściej mówi się o depresji jako chorobie cywilizacyjnej. Należy podkreślić, że długotrwała i nieleczona depresja może przyczynić się do problemów ze zdrowiem fizycznym. Nie warto więc bronić się przed wizytą u specjalisty. Być może zwolnienie lekarskie nie będzie potrzebne. Jeśli jednak droga do pełni zdrowia wymaga odpoczynku od pracy, trzeba mieć na uwadze, że informacja o problemach ze zdrowiem psychicznym nie znajdzie się na świadectwie pracy. Przyszły pracodawca nie pozna więc przyczyny niezdolności do pracy.

Polecamy: Kodeks pracy 2020 PREMIUM

Sygnały świadczące np. o depresji powinien zauważać również pracodawca. W jego interesie leży szybkie wyleczenie pracownika, którego wydajność i jakość pracy prędzej czy później uległaby obniżeniu.

Zwolnienie lekarskie – ile dni?

Powszechnie mówi się, że zwolnienie od psychiatry może być wystawione na dłuższy okres czasu. Tymczasem sami lekarze tłumaczą, że zależy to od diagnozy, nasilenia objawów i wybranego sposobu leczenia. Zwykle jest to leczenie farmakologiczne w połączeniu z psychoterapią. W zależności od konkretnego przypadku można oczywiście przedłużać l4. Maksymalny okres, do którego można wydłużyć zwolnienie to 182 dni (pół roku) w roku czyli tak jak zwykłe zwolnienie lekarskie. W kwestii długości zwolnienia nie ma tu więc żadnych różnic.

Zwolnienie lekarskie od psychiatry – ile dni wstecz?

Zgodnie z Rozporządzeniem w sprawie trybu i sposobu orzekania o czasowej niezdolności do pracy, wystawiania zaświadczenia lekarskiego oraz trybu i sposobu sprostowania błędu w zaświadczeniu lekarskim zwolnienie lekarskie powinno obejmować dzień badania lub dzień następujący bezpośrednio po dniu badania i dni następne. Lekarz może wystawić je na okres rozpoczynający się później (po dniu badania), jednak nie później niż 4. dnia po dniu badania, jeżeli:

1. bezpośrednio po dniu badania przypadają dni wolne od pracy;
2. badanie jest przeprowadzane w okresie wcześniej orzeczonej czasowej niezdolności do pracy.

Co więcej, zaświadczenie o niezdolności do pracy może zostać wystawione maksymalnie na 3 dni wstecz (3 dni przed badaniem). Dotyczy to sytuacji, gdy wyniki badania wskazują na to, że pacjent niewątpliwie był w tych dniach niezdolny do pracy.

Pacjent zgłosił się do lekarza w czwartek 4 czerwca 2020 r. Po przeprowadzeniu badania lekarz stwierdził, że pacjent z całą pewnością nie był zdolny do pracy już od poniedziałku czyli od 1 czerwca i wystawia zwolnienie lekarskie obowiązujące od tego dnia.

W tym zakresie zwolnienie od psychiatry charakteryzuje się pewną odmiennością, a mianowicie psychiatra może w zwolnieniu określić większą liczbę dni wstecz niż 3. Taką możliwość dopuszcza się w przypadku stwierdzenia lub podejrzenia zaburzeń psychicznych, które ograniczają zdolność pacjenta do oceny własnego postępowania. Jest to więc jedyna znacząca różnica przy wystawianiu zaświadczenia o niezdolności do pracy przez psychiatrę. Nie określono jednak maksymalnego okresu wydania zwolnienia z mocą wsteczną.

Jak jest płatne zwolnienie lekarskie?

Zaświadczenie lekarskie stwierdzające czasową niezdolność do pracy z powodu choroby lub pobytu w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej stanowi podstawę do wypłaty świadczeń chorobowych. Może je otrzymać tylko osoba ubezpieczona odprowadzająca składki na ubezpieczenie chorobowe (będą to np. wszystkie osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę).

Jak już wcześniej zostało wspomniane, zwolnienie od psychiatry jak każde inne zwolnienie może trwać maksymalnie 182 dni w roku kalendarzowym. Po przekroczeniu tego limitu istnieje możliwość przyznania świadczenia rehabilitacyjnego. Prawo do świadczenia przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, jednak nie dłużej niż przez 12 miesięcy. Na uwagę zasługuje fakt, że już po 3 miesiącach przebywania na świadczeniu rehabilitacyjnym, gdy niezdolność do pracy nadal trwa, pracodawca może wypowiedzieć umowę na podstawie art. 53 Kodeksu pracy. Tak długa nieobecność w pracy stanowi uzasadnienie do rozwiązania stosunku pracy za wypowiedzeniem.