Zapomogi w związku z COVID-19 zwolnione z PIT

Tak uznał dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 25 marca 2021 r., sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.1062.2020.2.AKR

Zapomogi otrzymane w związku z COVID-19

Z przedstawionego we wniosku o interpretację opisu sprawy wynika, że Okręgowa Izba Pielęgniarek i Położnych przyznaje dla swoich członków zapomogi z tytułu zachorowania na Covid-19 lub zarażenie się SARS-CoV-2 w okresie epidemii SARS-CoV-2 w oparciu o Regulamin świadczeń socjalno-bytowych na rzecz swoich członków z dnia 21 marca 2017 r. przyjęty uchwałą z dnia 21 marca 2017 r. i zmieniony uchwałą z dnia 15 grudnia 2020 r.

Środki przeznacza się na zapomogi dla członków samorządu przyznawane z następujących tytułów: indywidualnych zdarzeń losowych członka samorządu, długotrwałej choroby członka samorządu, śmierci osoby bliskiej członka samorządu (męża, dzieci), zachorowania na Covid-19 lub zarażenie się SARS-CoV-2 w okresie epidemii SARS-CoV-2. Zapomoga z tytułu zachorowania na Covid-19 lub zarażenie się SARS-CoV-2 w okresie epidemii SARS-CoV-2 przyznawana jest jednorazowo w kwocie 500 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy, pielęgniarka i położna, którym przyznano zapomogę z tytułu zachorowania na COVID-19 lub zarażenia się SARS-CoV-2 korzystają ze zwolnienia przedmiotowego do wysokości kwoty określonej w art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem wskazane we wniosku i Regulaminie jednorazowe świadczenie pieniężne (zapomoga) jest przyznawana w związku z zaistnieniem zdarzenia losowego, czyli nagłego, niespodziewanego, pojedynczego zdarzenia wywołanego przyczynami zewnętrznymi, których nie można przewidzieć, a które są niezależne od człowieka, nawet przy zachowaniu należytej staranności.

Limit zwolnienia z PIT w okresie epidemii

Organ podatkowy stwierdził, że zapomoga wypłacana członkom Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych zgodnie z Regulaminem świadczeń socjalno-bytowych stanowi przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy, wolne od podatku dochodowego są zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci:

1. z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, z funduszy związków zawodowych lub zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra – niezależnie od ich wysokości,
2. z innych źródeł – do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 6 000 zł.

Zgodnie z art. 52l pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, limit zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. b) – w okresie od 2020 r. do końca roku podatkowego, w którym odwołano stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19, wynosi 10 000 zł.

Z powołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 26 ww. ustawy wynika, że ze zwolnienia z podatku dochodowego korzystają jedynie zapomogi wypłacone w przypadkach wskazanych w tym przepisie.

Zapomoga losowa a podatek

Przy czym ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęć „zdarzenie losowe” czy „zapomoga”. W orzecznictwie wskazuje się, że w sytuacji, gdy w prawie podatkowym termin użyty w przepisach nie jest bliżej określony, to wykładnia takiego pojęcia winna odbywać się przy zastosowaniu wykładni językowej lub zgodnie ze znaczeniem jakie ma ono w języku potocznym.

Powołując się na językowe znaczenie wyrazów, pod pojęciem „indywidualnego zdarzenia losowego” należy rozumieć wszelkie nagłe, niespodziewane, pojedyncze zdarzenia wywołane przyczynami zewnętrznymi, których nie można przewidzieć, a które są niezależne od człowieka, nawet przy zachowaniu należytej staranności jak np. kradzieże, włamania, zniszczenie domu lub mieszkania spowodowane zalaniem wodą lub pożarem, nieszczęśliwe wypadki powodujące uszczerbek na zdrowiu, śmierć.

Natomiast przez „zapomogę” należy rozumieć jednorazowe świadczenie pieniężne mające na celu wsparcie finansowe osoby, która z ważnych przyczyn znalazła się w trudnej sytuacji życiowej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wypłaca pielęgniarkom i położnym zapomogi w związku z zachorowaniem na Covid-19 lub zarażeniem się SARS-CoV-2 w okresie epidemii SARS-CoV-2.

W praktyce orzeczniczej epidemię uznaje się za siłę wyższą to jest zdarzenie: zewnętrzne, niemożliwe (lub prawie niemożliwe) do przewidzenia, którego skutkom nie można zapobiec, czyli zdarzenie losowe. W świetle powyższej definicji wskazana we wniosku epidemia (panująca w Polsce od marca w 2020 r. spowodowana nowym koronawirusem SARS-CoV-2) i będące jej następstwem zarażenia skutkujące zachorowaniem na Covid-19 mogą zostać uznane za siłę wyższą, a tym samym zdarzenie losowe. W konsekwencji zarażenie SARS-CoV-2 powodujące zachorowanie na Covid-19 będzie spełniać przesłankę indywidualnego zdarzenia losowego, czyli nagłego, niespodziewanego, pojedynczego zdarzenia wywołanego przyczynami zewnętrznymi, których nie można do końca przewidzieć, a które są niezależne od człowieka, nawet przy zachowaniu należytej staranności, w szczególności w przypadku pracowników medycznych (w przypadku Wnioskodawcy pielęgniarek i położnych) narażonych na kontakt z zakażonymi koronawirusem SARS-CoV-2.

Zapomoga wypłacana pielęgniarkom i położnym korzysta ze zwolnienia z PIT

Dyrektor KIS uznał zatem, że wskazana we wniosku zapomoga wypłacana na podstawie Regulaminu świadczeń socjalno-bytowych, stanowiąca jednorazowe świadczenie pieniężne w związku z indywidualnym zdarzeniem losowym, jakim jest zarażenie się SARS-CoV-2 lub zachorowanie na Covid-19 będzie korzystała ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od tego świadczenia.

Stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało za prawidłowe w całości, pomimo stwierdzenia: „(…) korzystają ze zwolnienia przedmiotowego do wysokości kwoty określonej w art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. b) (…)”, podczas gdy kwota określona w ww. przepisie podwyższona została do wysokości 10 000 zł na podstawie art. 52l pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ w zakresie możliwości zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. b) ww. ustawy stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.