To teatr plastyczny, malarski, operujący raczej obrazami niż słowem czy psychologią postaci. Na dodatek to często obrazy monumentalne, epickie, pełne znaczeń i symboli. Reżyserka tworzy na scenie olśniewające kompozycje, na które składają się ciała aktorów, często w nienaturalnych, znamiennych pozach, a także liczne rekwizyty, codzienne przedmioty przerobione albo pomalowane na biało: taczki, husarskie skrzydła, ułańskie szable, dziecięce wózki. Za sprawą takiego budowania sensów spektaklu i jego strony wizualnej, artystka jawi się jako współczesna spadkobierczyni tej części rodzimej tradycji teatralnej, która wywodzi się z twórczości Tadeusza Kantora.
Oryginalne źródło: ZOBACZ
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS