Właśnie dlatego utrudniano im drogę do czytelnika, a skoro nie można było ich po prostu spalić, to czyniono wszystko, by zadać kłam – i książkom, i autorom. N a początek Simon Leys (naprawdę Pierre Ryckmans) i jego „Nowe szaty przewodniczącego Mao” (1971), którymi autor – sinolog znający Chiny od podszewki – obalił rozpowszechnioną przez zachodnich maoistów tezę, jakoby rewolucja kulturalna była „cywilizacyjną zmianą paradygmatu”. Nic z tego, był to zwykły zamach stanu, który jednak pochłonął niezwykłą, bo wyrażaną w milionach, liczbę ofiar.
Numer dwa: „Archipelag Gułag” (1973) Aleksandra Sołżenicyna i wszystko jasne. Ten mitoman, pajac, show-biznesmen, naturalnie antysemita i nacjonalista śmiał uznać za zbrodniarza nie tylko Stalina, co samo w sobie już jest grzechem nieomal śmiertelnym, lecz także Lenina i Trockiego.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS