Używane: Toyota Celica VI (1994 – 1999) – opinie i typowe usterki

Toyoty słyną ze swojej trwałości i niezawodności. Szósta generacja Celiki (1994-1999) będzie miała ponad 20 lat, a jej sportowe geny raczej nie namawiały do spokojnej jazdy, więc przed zakupem powinniśmy się dobrze przyjrzeć każdemu z egzemplarzy.

Na początek nadwozie

Agresywna stylistyka, nawiązująca do Supry Mk4, nadal przykuwa uwagę. Aż chce się kupić Celikę oczami. Trzeba być jednak czujnym. “Atrakcyjnie wyglądające drzwi bez ramek to pierwsza rzecz, na której powinniśmy się skupić. Uszczelki szyb po pewnym czasie będą po prostu odstawać w wyniku zużycia.” – mówi Konrad Pełka z Celica-Club Poland. Ich zużycie powoduje nieprzyjemny hałas w środku, ale przede wszystkim dostaje się przez nie woda. Czasami wystarczy prosta regulacja, zazwyczaj jednak kończy się na wymianie uszczelek. Używane uszczelki w dobrym stanie są trudne do zdobycia na szczęście można  zakupić nowe w ASO, jednakże ich cena jest wysoka.

Kolejny na liście “do sprawdzenia” jest lewy tylny błotnik, w którym zamontowano wysuwaną elektrycznie antenę. Tam też lubi zbierać się woda. “Toyota przewidziała te problemy i w drzwiach zrobiła specjalne kanaliki, a przy antenie zamontowała gumowy przewód do odprowadzania wody. Mało kto jednak o tym pamięta, kanaliki się zatykają, a przewód notorycznie spada, co powoduje sporą korozję. Znalezienie egzemplarza ze zdrowymi drzwiami i tylnym błotnikiem bez korozji jest trudne” – dodaje Pełka.

Zobacz również: Używana Toyota Celica VII: sportsmenka dla cierpliwych

Korozja w przypadku większości samochodów z lat 90. XX wieku będzie problemem. Nadkola czy progi to elementy, o które zazwyczaj trzeba będzie zadbać. Kupując egzemplarz za 10 tys. zł, powinniśmy być przygotowani na to, że doprowadzenie auta do porządnego stanu pochłonie kolejne 2-3 tys. zł. Ceny napraw blacharskich są na standardowym poziomie, ale problemem może być dostępność dobrej jakości gotowych reperaturek, których w zasadzie nie ma.

Pancerna konstrukcja

Podzespoły Celiki to jej mocna strona. Ulegają powolnemu zużyciu, ale psują się rzadko. Jest jednak kilka wyjątków.

W przypadku aut z silnikiem 1.8 o mocy 115-116 KM, które najczęściej pojawiają się w ofertach sprzedaży, zdarza się jeden istotny mankament — wysokie zużycie oleju w wyniku zacierających się prowadnic zaworowych. W tej wersji możemy spodziewać się też uszkodzeń uszczelki pod głowicą i czasami nawet samej głowicy. Dwie pozostałe dwulitrowe jednostki napędowe to klasa sama w sobie. Posiadają głowice zaprojektowane przez Yamahę, która stworzyła także głowicę do legendarnego silnika JZ z Supry. Zarówno w wersji wolnossącej (170-175 KM), jak i doładowanej (239-252 KM) nie sprawiają problemów same w sobie. “Jest to bardzo odporny silnik. Wystarczy odpowiedni poziom oleju i można z nimi robić, co się chce.” – komentuje Pełka. Jedyne na co warto zwracać uwagę, to uszczelnienie silnika oraz zużywający się z czasem osprzęt. Najczęściej będą to alternator i miedziane uszczelnienie pompy wspomagania. Poliftingowe modele uzupełniono o system EGR, który będzie także wymagał dodatkowej obsługi.