Ufam Bogu. I cierpliwie czekam

Z Psalmu 105

Rozmyślajcie o Panu i Jego potędze,
zawsze szukajcie Jego oblicza.
Pamiętajcie o cudach, które On uczynił,
o Jego znakach, o wyrokach ust Jego.

To psalm wychwalający wierność Boga. Konkretnie: wierność Boga wobec Abrahama i jego potomków; Izraela. Choć byli mali, Bóg się o nich zatroszczył i pozwolił im być sobą w powodzi innych narodów. Gdy zaś nadszedł odpowiedni czas różnymi cudami i znakami doprowadził do tego, że zostali wyzwoleni z niewoli egipskiej…

W obliczu różnorakich wydarzeń we współczesnym świecie człowiek dzisiejszy może nieraz zastanawiać się, gdzie Bóg się podział? Dlaczego nie interweniuje, dlaczego nie zadziała tak, żeby ludzkość weszła na tory przyzwoitości? Spokojnie, Bóg ma swój czas. My, pamiętając jak wiele może i jak wiele już dla nas niegdyś zdziałał – w życiu prywatnym społecznym możemy dostrzec takie sytuacje – powinniśmy „rozmyślać o Jego potędze” i „szukać Jego oblicza”. Czyli, mówiąc językiem Ewangelii, szukać najpierw królestwa Bożego i jego sprawiedliwości. I ufać, że wszystko inne czego potrzebujemy, zostanie nam dodane.

Wydajesz mi się czasem, Boże, tak daleki od moich spraw, od tego, co dzieje się tu i teraz, dziś. To, co było dawniej wydaje mi się snem; złudzeniem, tylko szczęśliwym zbiegiem okoliczności, który niepotrzebnie przypisałem Twoi zamysłom. Bo dziś milczysz, dziś nie reagujesz… Jak długo jeszcze?

Tak, wiem. Nie moją sprawą jest poganiać Cię. Zrealizujesz swoje zamysły jak chcesz i kiedy zechcesz. Moją jest, umacniając wiarę w Ciebie tym co dawniej, ufnie czekać. I wpatrywać się w Ciebie; starać się pełnić w moim życiu Twoją wolę. Choć to sprawy drobne, niewiele znaczące przecież wiem, że z takich okruchów składa się całe dobro tego świata…

Inne teksty z tego cyklu znajdziesz TUTAJ