Ten rodzaj bólu może oznaczać chorobę wieńcową

Choroba niedokrwienna serca polega na niedokrwieniu, a przez to niedotlenieniu mięśnia sercowego, co jest powodowane przez zmiany powstałe w tętnicach wieńcowych (dlatego też jest nazywana chorobą wieńcową). Powstałe zmiany skutkują zwężeniem lub całkowitym zamknięciem światła tętnic. To właśnie z tego powodu krew ma utrudnioną możliwość przepływania przez te naczynia. Taki stan powoduje najczęściej miażdżyca tętnic wieńcowych, czyli odkładanie się w nich blaszek miażdżycowych.

Zobacz również:

Weź to sobie do serca!

Warto wiedzieć, że nieleczona choroba niedokrwienna serca może doprowadzić do zawału serca, czyli bezpośredniego stanu zagrożenia życia. Najbardziej niebezpiecznym przejawem tego schorzenia jest nagła śmierć sercowa.

Kardiolog Dr hab. Małgorzata Kloch tłumaczy, że czynniki wywołujące chorobę niedokrwienną można podzielić na modyfikowalne oraz niemodyfikowalne:

Do niemodyfikowalnych, czyli takich, na które nie mamy wpływu, zaliczamy wiek, płeć oraz czynniki genetyczne. Problem ten dotyczy mężczyzn prawie dwa razy częściej, zwłaszcza po 45. roku życia, niż kobiet. W przypadku płci żeńskiej do grupy ryzyka należą z kolei osoby powyżej 55. roku życia. Do czynników modyfikowalnych, czyli takich, które mogą być ograniczone pod wpływem prawidłowego stylu życia lub stosowania leków, należą: nadciśnienie tętnicze, hipercholesterolemia, cukrzyca, nadwaga i otyłość, a także nadmierne spożycie alkoholu, palenie papierosów (zarówno czynne jak i bierne), mała aktywność fizyczna oraz stres – podkreśla lekarka.

Najczęstszym objawem tej choroby jest ból w klatce piersiowej tzw. dławica piersiowa. Ból może mieć charakter ucisku, pieczenia, dławienia, czy po prostu dyskomfortu w klatce piersiowej. Dolegliwości te lokalizują się za mostkiem, często promieniują do szyi, żuchwy, lewej ręki, a nawet pleców.

Zobacz również:

Dławica piersiowa. Jak ją rozpoznać?

Zdarza się, że chorzy umiejscawiają również te dolegliwości w okolicach nadbrzusza. Pojawiają się one w czasie wysiłku, stresu lub przebywania na zimnym powietrzu: Jeśli pacjent wykonuje, jakąś czynność powodującą zmęczenie, ból może się utrzymywać. Po kilku minutach odpoczynku powinien on jednak ustąpić. Są to dolegliwości synokardialne, które świadczą o konieczności poszerzenia diagnostyki kardiologicznej – podkreśla dr hab. Małgorzata Kloch ze Szpitala SCM clinic w Krakowie.

Choroba wieńcowa może również objawiać się zawałem serca. Charakteryzuje się on pojawieniem się bólu w klatce piersiowej nieustępującego po odpoczynku. Ma on zwykle charakter gniotący, ściskający, a nawet kłujący. Najczęściej jest spowodowany pęknięciem blaszki miażdżycowej i nagłym zatkaniem tętnicy wieńcowej.

Ból w okolicy zamostkowej zawsze powinien wzbudzać niepokój i skłaniać do wizyty u lekarza pierwszego kontaktu lub od razu u kardiologa. Wskazane jest, aby przed wizytą pacjent wykonał panel badań biochemicznych, które będą pomocne podczas diagnozy.

W trakcie wizyty lekarz powinien ocenić czynniki ryzyka, mogące mieć wpływ na rozwój choroby wieńcowej u chorego. Istotne będą również informacje dotyczące schorzeń pacjenta w tym występowania u niego nadciśnienia, hipercholesterolemii, wywiad rodzinny oraz wywiad dotyczący ogólnego stylu życia i nałogów.

Kardiolog wymienia, że u pacjentów z podejrzeniem choroby niedokrwiennej serca powinny zostać wykonane specjalistyczne badania: U takich osób wykonujemy badanie elektrokardiograficzne (EKG), badanie echokardiograficzne (echo serca) oraz próbę wysiłkową, a w razie potrzeby 24-godzinne badanie EKG metodą Holtera.

Jeśli na tej podstawie lekarz uzna za konieczne, chory może zostać skierowany również do diagnostyki inwazyjnej choroby niedokrwiennej serca, czyli tzw. koronarografii – dodaje lekarka.

Zobacz również:

Sport w chorobach kardiologicznych? Zdecydowanie tak!

Pacjent z chorobą niedokrwienną serca wymaga stałych i regularnych wizyt u kardiologa. Powinny one odbywać się w sposób cykliczny także wtedy, gdy stan zdrowia chorego ulegnie poprawie. Leczenie polega na przyjmowaniu odpowiednich leków, a w razie potrzeby wykonania zabiegu angioplastyki wieńcowej – udrożnienia tętnicy wieńcowej za pomocą specjalnego balonika lub stentu, lub wszczepienia bajpasów – pomostów omijających zwężenie. Nie wolno bagatelizować wykonywania badań okresowych oraz bez konsultacji z lekarzem odstawiać zaleconych przez niego leków.

Należy wiedzieć, że profilaktyka zarówno pierwotna, jak i wtórna (dotycząca osób po zawale serca) przynosi wymierne korzyści. Dlatego bardzo istotna i niezbędna jest zmiana trybu życia, tj. natychmiastowe rzucenie palenia, stosowanie diety niskotłuszczowej, a także aktywność fizyczna.

Choroba niedokrwienna serca jest niebezpieczna i determinuje życie pacjentów. Warto więc być świadomy istniejącego zagrożenia, unikać czynników ryzyka i reagować na pierwsze symptomy, które powinny być zawsze skonsultowane z odpowiednim specjalistą.