Te objawy wskazują na problemy z błędnikiem

Stan zapalny toczący się w uchu wewnętrznym jest określany mianem zapalenia błędnika i ma zwykle postać zapalenia tympanogennego, a więc przechodzenia patogenów z ucha środkowego do ucha wewnętrznego.

Wyróżnia się trzy rodzaje zapalenia błędnika:

– surowicze (toksyczne) – tzw. odczynowe zapalenia błędnika, najłagodniejsze i wywołane przez toksyny bakteryjne;

– ropne – spowodowane bezpośrednim przenikaniem bakterii do ucha wewnętrznego;

– przewlekłe – ma miejsce, kiedy pojawiają się odczyny tkankowe – np. perlak czy ziarnina.

Wśród patogenów wywołujących chorobę wymienia się więc:

– wirusy – świnki, odry, różyczki, HIV, CMV;

– bakterie – takie, jak: Neisseria meningitidis, Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae;

– grzyby;

– pierwotniaki – np. toksoplazmoza.

Należy również dodać, że zapalenie błędnika może być wywołane czynnikami nieinfekcyjnymi (pourazowymi, jatrogennymi autoimmunologiczne, wynikającymi z chorób układowych). Niemniej jednak są to znacznie rzadsze przypadki. Wirusy stanowią najczęstszą przyczyną zapalenia błędnika.

Warto zaznaczyć, że choroba ta objawia się w sposób ostry oraz nagły. Wśród objawów zapalenia błędnika wymienia się przede wszystkim:

– zawroty głowa i towarzyszące im uczucie wirowania;

– zaburzenia równowagi;

– silny ból ucha;

– nudności i wymioty;

– oczopląs;

– gorączkę i dreszcze czy nawet głuchotę (przy ropnym zapaleniu błędnika).

W przypadku wystąpienia niepokojących objawów i podejrzenia, że doszło do zapalenia błędnika, należy natychmiast zgłosić się na szpitalny oddział ratunkowy. Wówczas personel medyczny podejmie odpowiednie działania i postawi właściwą diagnozę na podstawie wywiadu lekarskiego, badań otolaryngologicznych czy neurologicznych bądź prób stroikowych czy badań obrazowych.

Trzeba podkreślić, że w przypadku zapalenia błędnika nie powinno być mowy o leczeniu domowym, bo stanowi ono zagrożenie dla pacjenta. Przy bakteryjnym zapaleniu stosuje się antybiotykoterapię.

W razie potrzeby przeprowadza się również zabiegi oczyszczające ucho z mas zapalnych i zalegającej wydzieliny. Jeśli mamy do czynienia ze stanem zapalnym o charakterze autoimmunologicznym, to stosuje się glikokokortykosteroidy.

Z całą pewnością leczenie zapalenia błędnika nie może być zaniedbywane, ponieważ zaniechanie terapii może prowadzić do poważnych powikłań – np. głuchoty, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych czy też ropni mózgu. Leczenie choroby trwa około 2-3 tygodni.