Szpitalnicy: samą regionalizacją nie wygenerujemy dodatkowej liczby kadr

– Tu też zadajemy sobie pytanie, gdzie jest granica? To jest oczywiście trudne pytanie. Z punktu widzenia decyzji systemowych jest trudno powiedzieć dużej najważniejszej grupie zawodowej, że ten proces gdzieś ma jakiś kres – mówił dr Paweł Kaźmierczak.

– Musimy nieustannie pracować nad tym, żeby zwiększać potencjał kadrowy danej placówki. Dzisiaj nie da się tego zrobić w szybki sposób. Poprzez samą regionalizację udzielania świadczeń opieki zdrowotnej nie da się wygenerować dodatkowej liczby ludzi – ocenił.

– To jest straszna ilość godzin dla lekarza z drugim to stopniem specjalizacji. Oprócz tego, że lekarz ten ma określone oczekiwania finansów, to nie ma dziś tylu specjalistów na rynku. I dziś jest potrzeba głębszej, szczegółowej analizy rozporządzeń koszykowych, które mówią o wymogach jakie należy spełnić przy realizacji świadczeń zdrowotnych – zaznaczył.

– W naszym szpitalu realizowanych jest między 80 a 100 porodów miesięcznie, z czego 40% to cesarskie cięcia. Średnio dziennie wykonywane są dwa porody drogami natury, z czego nie każda pacjenta chce otrzymać znieczulenie. I tu nie wiem, czy mając dwóch anestezjologów dyżurujących na OIOMie i ścieżce anestezjologicznej mogę im zlecić wykonanie znieczulenia. Bo regulator wymaga ode mnie odrębnej ścieżki anestezjologicznej bo to, żeby tylko zabezpieczyć to znieczulenie w trakcie porodowym – mówiła.

– Mamy sporo niespójności między rozporządzeniami Ministerstwa Zdrowia, które są aktem powszechnie obowiązującym, natomiast potem zarządzenia prezesa NFZ, które w części powtarzają rozporządzenia koszykowe, a w części je zmieniają albo pozostawiają pewne niedopowiedzenia i na tym tle rodzi się bardzo wiele wątpliwości – oceniła Katarzyna Fortak Karasińska, Founding Partner F/K Legal.

– Ubieramy to w rozporządzeniach, które oczywiście są siłą rzeczy nieelastyczne, bo teraz, jeżeli pojawiają się nowe wytyczne, czy to w ścieżce postępowania,  czy nowych programach. Czym innym jest stworzyć nowe wytyczne, które są zaleceniami i za których przestrzeganie można premiować, a czym innym jest proces legislacyjny, związany ze zmianą rozporządzenia – mówił Michał Dzięgielewski.

– Nie jest tak, że dyrektor szpitala zatrudnia sekretarki, które odciąża pracę lekarzy. Dyrektorzy szpitali zwracają się do Ministerstwa Zdrowia, aby to ustaliło; ile powinno być sekretarek, ile powinno być pań sprzątających, ile powinno być opiekunów medycznych i wszystkich innych zawodów pomocniczych i przez cały czas odbywa się to na zasadzie “jeżeli coś nie jest nakazane, to ja nie muszę tego robić” – mówił.

– Jeżeli Minister stawia wobec mnie jakieś wymogi, to dobrze by było to uwzględnić w wycenie świadczeń – podkreślił dr Paweł Kaźmierczak. – Mamy szereg wymogów zarówno po stronie wymaganej, ale również po stronie rankingującej, która mówi o tym co musimy spełnić, żeby w ogóle móc realizować określony rodzaj świadczeń. Są szczególne rodzaje świadczeń, gdzie regulator schodzi bardzo nisko i precyzuje wymogi co do ilości etatów, czy ich krotności. Czasami te wymogi są zakorzenione jeszcze w poprzednich czasach. Medycyna bardzo dynamicznie rozwija i dobrze by było spojrzeć na to, czy rzeczywiście wymogi te mają uzasadnienie – dodał.