Już w piątek (9 kwietnia) inauguracja sezonu żużlowego w moim Wrocławiu. Czuję podobny dreszczyk emocji, jaki towarzyszył mi przez osiem lat, gdy byłem prezesem i wiceprezesem Atlasu Sparty-Wrocław (1997-2005).
Na początek wrocławianie zmierzą się z beniaminkiem (sic!) eWinnerem Apator Toruń. Słowo beniaminek brzmi dziwacznie w kontekście klubu tak zasłużonego dla polskiego speedwaya, jakim jest dawny Apator.
Paradoksalnie Toruń jest już po pierwszym starcie i nie był to falstart, bo u siebie pokonał Zieloną Górę kilkunastoma punktami i na „dzień dobry” jest liderem.
Co żużlowcy z miasta nad Wisłą zyskali na „Zielonce”, to stracą nad Odrą. Przewiduję zwycięstwo Betardu Sparty pięćdziesiąt parę do trzydziestu parę. To może być przewaga kilkunastu punktów, ale też 20 + dla Wrocławia.
Dlaczego jestem taki pewny? Wrocław ma trzech jeźdźców, którzy byli w TOP-7 Ekstraligi w sezonie 2020. Artiom Łaguta to numer 2 na liście najlepiej punktujących zawodników Ekstraligi. Numer 6 to Tai Woffinden, a numer 7 to Maciej Janowski. Stąd okazałe zwycięstwo w sparingu nad żużlowym wicemistrzem Polski – tym samym Gorzowem, który po paru dniach niespodziewanie rozbił Byki z Leszna na ich stadionie im. Alfreda Smoczyka.
Już parę miesięcy temu w jednym z moich wywiadów dla Tygodnika Żużlowego prorokowałem, że Wrocław będzie silniejszy w tym sezonie niż w zeszłym, a Leszno trochę słabsze. Z meczu na mecz coraz bardziej odczuwalny będzie tam brak eks-juniorów: Bartosza Smektały i Dominika Kubery. Obaj mogli zdobywać punkty jako juniorzy, ale też jako zastępcy, dublerzy seniorów, którym akurat nie szło. Skądinąd tandem Smektała-Kubera zdobył w sumie aż 5 medali na IMŚJ: Bartek złoto i dwa srebra, a Dominik srebro i brąz. Nie mówię o ich kolekcji w DMŚJ i DMEJ.
Wracając do meczu na Stadionie Olimpijskim, to wpisuje się on w długą tradycję szczególnych spotkań między drużynami z Dolnego Śląska i Kujawsko-Pomorskiego. Wojowaliśmy z Polonią Bydgoszcz, ale z Apatorem chyba jakoś na większych obrotach emocjonalnych. Pamiętam mecz przegrany, uwaga, nie dwoma ,ale punktem na stadionie im. Mariana Rosego 44:45. Ale nie zawsze było dramatycznie, bo czasem było zabawnie.
Potrafił o to zadbać choćby nasz globtroter, sędziwy już wtedy, bo przeszło 40-letni (!) Amerykanin John Cook, który jeździł w Sparcie na przełomie tysiącleci i stuleci (a wcześniej w … Apatorze). Gdy w Toruniu zdefektował mu motocykl na linii startu i sędzia wykluczył go z biegu, pomysłowy Jankes stanął na swoim polu startowym, już bez maszyny, pochylił się, jakby ją dosiadał i imitował dokręcanie gazu. Nawet średnio przyjaźnie do nas nastawiona toruńska publiczność ryczała ze śmiechu i nagrodziła Johna owacją (skądinąd jeździec z USA zdobywał medale w DMS na przestrzeni … 16 lat!).
No, właśnie, wtedy była publiczność. Teraz jej nie ma, ale przecież w końcu będzie…
*tekst ukazał się na portalu inetria.pl (08.04.2021)
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS