Chodziło im o szybki atak na Kijów, w celu wywołania paniki ukraińskich władz i ich ucieczki. Bądź zdobycie centrum władzy – kwartału rządowego w Kijowie i pojmanie bądź zabijanie członków ukraińskiej władzy. W każdym razie celem było obezwładnienie centrum decyzyjnego Ukrainy i prawdopodobne liczenie na kapitulację lub zdradę w jego szeregach bądź przysłanie z Moskwy „kolaboracyjnego rządu”.
Równocześnie Rosjanie podjęli się ataków na południu, z Krymu. W kierunku Chersonia i Mariupola. I z północnego wschodu – na Sumy, Charków i Czernichów. Mimo że miejscami (np. w rejonie Stanicy Ługańskiej na drodze z Ługańska, czy Wołnowachy, na odcinku donieckim) toczyły się zażarte walki, obszar Donbasu, a zwłaszcza w rejonie Doniecka, pozostał drugorzędny i nie odbyła się tam duża, rosyjska ofensywa.
Wynika to z tego, że zgrupowanie ukraińskiej armii w tym rejonie jest potężnie okopane i przygotowane od lat, za pomocą systemu zapór, na inwazję. Rosjanie najprawdopodobniej chcą to zgrupowanie okrążyć od południa i północy i zmusić do poddania. Atakom pierwszych dni towarzyszyły uderzenia rakietowe i lotnicze na infrastrukturę obronną (stacje radarowe, obrona przeciwlotnicza, lotniska, arsenały i garnizony).
Rosjanie podjęli również próbę opanowania za pomocą desantu śmigłowcowego podkijowskiego lotniska w Hostomlu, bo chcieli na jego długich pasach startowych wyładować sprzęt wojsk desantowych z transportowych Iłów-76. Ta próba się nie udała. Ukraińcy odbili lotnisko i wysadzili pasy startowe. Hostomel stał się bezużyteczny.
Ataki „na rympał”
Na poziomie strategii i głównych kierunków natarcia w zasadzie Rosjanie kontynuują to, co zaczęli w ciągu pierwszych 3-4 dni. Nadal chcą odciąć, a potem zdobyć Kijów. Chcą zająć północny wschód Ukrainy, nacierając na główne miasta: Charków, Sumy, Czernichów oraz wybrzeże azowskie i Chersoń. Póki co, wbrew wcześniejszym obawom – nie weszli z Naddniestrza. Natomiast najnowsze informacje ukraińskiego sztabu potwierdzają ryzyko rosyjskiej, morskiej operacji desantowej w rejonie Odessy, co znacząco zwiększyłoby ryzyko odcięcia całego wybrzeża. Widać jednak, że rosyjskie działania spowolniły.
Rosjanie zaczęli zmieniać taktykę działań. Pierwsze dni to śmiałe i zaskakujące wręcz stopniem ryzyka rajdy kolumn pancernych i zmotoryzowanych. Próby wjeżdżania do miast na przysłowiowy „rympał”. Zachodnich ekspertów zadziwiło, że rosyjskie kolumny nie miały żadnego wsparcia powietrznego, a nawet artyleryjskiego. Do tego dochodziło do kuriozalnych przypadków zagubienia się kolumn w terenie, braku koordynacji działań między nimi i poszczególnymi pojazdami, a często przypadki braku paliwa i amunicji.
Ukraińcy z łatwością izolowali kolumny i pojazdy i niszczyli je ręcznymi granatnikami, artylerią, czy pociskami z dronów Bayraktar TB-2. Ogromne straty, jakie ponoszą Rosjanie to również efekt zaskakującego pomysłu, by grupy inwazyjne posklejać z różnych, niezgranych ze sobą jednostek. By pomieszać zawodowych żołnierzy z poborowymi. Na klęski wpływa brak współpracy lotnictwa z armią lądową i fatalne rozpoznanie. Do tego największą i przewidywaną bolączką rosyjskie armii jest tragiczna logistyka i zaopatrzenie. Potwierdza się wyświechtana teoria, że Rosjanie nie potrafią walczyć z dala od swojego terenu, kiedy mają rozciągnięte linie.
Rosjanie zaczęli jednak zmieniać taktykę. Od soboty-niedzieli rozpoczęli ataki na infrastrukturę cywilną. Prowadzą terrorystyczne uderzenia na bloki mieszkalne, cywilne urzędy, szpitale. Na razie punktowo. Za pomocą rakietowej artylerii frontowej (głównie w Charkowie i tam, gdzie bliżej podeszli pod miasta), albo pocisków balistycznych (w tym Iskander i manewrujących Kalibr) i czasem lotnictwa. Choć akurat rosyjskie lotnictwo i jego zdolność do zapanowania w powietrzu okazało się kolejnym rozczarowaniem. Podobnie jak fakt, że Rosjanie prawie wcale nie korzystają z dronów – dzisiaj powszechnych w nowoczesnych armiach i z powodzeniem używanych przez Ukraińców. Rosyjskie ataki terrorystyczne mają wzbudzać przerażenie u Ukraińców i świata zachodniego.
Rosyjska taktyka z Groznego
A to dopiero początek. Bowiem Rosjanie będą stosować taktykę znaną im z Czeczenii, zwłaszcza z drugiej wojny czeczeńskiej przy zdobywaniu Groznego. Czy z Syrii, kiedy pomagali armii Assada zdobywać Aleppo. W grudniu 1999 r. Rosjanie otoczyli Grozny, stolicę zbuntowanej Czeczenii. Władimir Putin był wówczas premierem i coraz poważniejszym kandydatem na następcę Borysa Jelcyna. Rosyjska armia wezwała mieszkańców Groznego, by opuścili miasto w ciągu 5 dni, inaczej zostaną zniszczeni przez lotnictwo i artylerię. Po tym czasie Rosjanie zaczęli szturm. Wprowadzali do miasta zwarte kolumny pancerne, stosunkowo mało liczne, ale na wielu kierunkach zmierzające w stronę centrum. Równocześnie trwało huraganowe bombardowanie miasta. Za pomocą systemów artyleryjskich, rakietowych, lotnictwa frontowego (Su-25 i Su-24). Rosjanie używali również systemów rakietowych termobarycznych TOS-1 Buratino. I UR-77, miotaczy służących do rozminowywania.
Ten drugi system działa wystrzeliwując na sto metrów wypełniony materiałem wybuchowym wąż, który eksplodując, tworzy w zabudowaniach kilkumetrowej szerokości korytarz. Używali ich do niszczenia miasta. TOS-1 jest używany na Ukrainie obecnie. UR-77 był używany w Aleppo i na Donbasie. Rosjanie nie będą mieli skrupułów. Mogą dopuścić się naprawdę makabrycznych zbrodni na ukraińskich miastach i ich ludności. Nie mają bowiem innego pomysłu na ochronę swoich kolumn szturmowych, jak ostrzeliwanie okolicy huraganowym ogniem, by wybić czających się w zabudowaniach Ukraińców z bronią przeciwpancerną.
Jak skończył się szturm Groznego – wiadomo. Miasto trzeba było zbudować od nowa. W Aleppo rosyjscy oficerowie głównie kierowali wojskami Assada i wspierali je z powietrza, artylerią i siłami specjalnymi. Również syryjskie miasto obrócone jest w ruinę. Ukraińskie miasta to jednak zupełnie inne wyzwanie. Są znacznie większe. To duże aglomeracje, a Kijów to wręcz metropolia z dzielnicami większymi od Groznego. Rosyjskie wojska wyraźnie ociągają się z atakiem na stolicę. Na razie próbują ją otoczyć.
Podobnie wygląda to w Charkowie i innych miastach. Poza jednostkami specjalnymi, które są nieliczne, rosyjska, masowa armia nie potrafi walczyć w terenie zabudowanym. Na pompatycznych ćwiczeniach trenowała zwykle duże, frontowe manewry na otwartych przestrzeniach. Tymczasem na Ukrainę prowadzi wojnę wzdłuż dróg i w terenie zabudowanym. Bez wsparcia, bez znajomości terenu i bez koordynacji. Bez sensu. Jak cała ta wojna.
Czytaj więcej: „Izolacja Putina w czasie pandemii wzmocniła efekt echa. To część problemu”
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS