„Dość powszechne jest przekonanie, że wieloletni szef partii i premier z jej ramienia Donald Tusk przestał stawiać na PO, kombinując, jakby tu stworzyć konstelację ewolucyjnie lepiej dostosowaną do dzisiejszej polityki” – pisze Jan Rokita na łamach tygodnika „Sieci”.
Zdaniem publicysty, narzekanie i wątpienie w szanse Platformy, to zjawisko coraz popularniejsze w mediach.
Zwątpienie w Platformę Obywatelską jest dzisiaj w dobrym tonie. Jeśli czytać gazety, to trudno się oprzeć wrażeniu, że jak jakiś szef działu krajowego nie ma pomysłu na bieżący komentarz, to zawsze może po raz n-ty wylać swoje rozczarowanie kondycją PO
– czytamy.
Budka pod ostrzałem
Rokita zwraca uwagę m.in. na postać Donalda Tuska i jego znaczenie w obecnej sytuacji PO.
Dość powszechne jest przekonanie, że wieloletni szef partii i premier z jej ramienia Donald Tusk przestał stawiać na PO, kombinując, jakby tu stworzyć konstelację ewolucyjnie lepiej dostosowaną do dzisiejszej polityki, oczywiście kosztem Platformy w jej obecnym kształcie
– przekonuje Rokita.
Zarzut wobec Borysa Budki jest jeden: że nie sprawił wcale cudu, w efekcie którego partia podążałaby jasną drogą do pokonania PiS i przejęcia władzy. (…) Ci, których prezes pokonał w partyjnych wyborach, tworzą „platformę w Platformie”, a choć się zarzekają, że Budka jest ich najlepszym przyjacielem, wszyscy wiedzą, jaki jest polityczny sens tego rodzaju wewnątrzpartyjnych konstrukcji
– dodaje.
Rokita pisze też o ewentualnym osłabieniu Platformy, by powstać mogła nowa formacja polityczna.
Moda na dezawuowanie Budki nie bierze się wcale z jakichś widocznych ułomności jego partyjnego kierownictwa, ale jest z jednej strony efektem zjawiska „zwątpienia w Platformę”, z drugiej zaś celowym osłabianiem przywództwa PO po to, by pozbawić partię wewnątrzsterowności i na jej gruzach wznieść inną polityczną konstrukcję
– czytamy.
Próby wrogiego przejęcia
Liczni po stronie opozycji mniej lub bardziej otwarci przeciwnicy Platformy zakładają możliwość powtórki scenariusza z 2001 r. Dokładnie dwie dekady temu świeżo powstała PO z premedytacją zaczepiła się na sposób pasożytniczy na dwóch istniejących wcześniej organizmach: Unii Wolności i Stronnictwie Konserwatywno-Ludowym, zręcznie wysysając z nich energię, działaczy i elektorat. Czyli zrobiła z sukcesem to, co teraz planuje przede wszystkim Szymon Hołownia i jego ekipa w stosunku do starej i trochę zmęczonej już (podobnie jak UW w 2001 r.) Platformy
– pisze Rokita.
Zwraca też uwagę na atuty, które pozostały w rękach rządzących Platformą Obywatelską.
Jak każde duże i znużone zwierzę Platforma potrzebuje oczywiście czasu, aby opędzić się od intruzów. I tu tkwi właśnie druga kluczowa przewaga PO. Najprawdopodobniej bowiem partia ten czas ma. I ma go nawet dość sporo, aż do roku 2023, kiedy mają się odbyć rozstrzygające o przyszłej władzy wybory. Intruzi są w pośpiechu: muszą już dziś sami sobie i całej Polsce udowodnić, że Platforma będzie dla nich dostępnym i bogatym żerowiskiem. To pod presją tej psychologicznej konieczności Polska 2050 idzie do Sejmu na rozdobędę, polując tam na jakieś trzeciorzędne posłanki, choć jej długofalowym interesem byłoby odcięcie się i odizolowanie od obecnego parlamentu niczym od jakiejś politycznej zarazy
– czytamy.
Cały tekst Jana Rokity w najnowszym numerze tygodnika „Sieci” dostępnym w sprzedaży od 22 lutego br., także w formie e-wydania na https://www.wsieciprawdy.pl/aktualne-wydanie-sieci.html.
Zapraszamy też do subskrypcji tygodnika w Sieci Przyjaciół – www.siecprzyjaciol.pl i oglądania ciekawych audycji telewizji wPolsce.pl.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS