Przekręt stulecia Trumpa

Nie będę opisywał całego planu, w końcu to zajmuje 180 stron, i pochylanie się nad każdym szczegółem zajęłoby drugie tyle, a więc skupmy się na niektórych punktach:

Gdyby Palestyńczycy zaakceptowali warunki, przedstawione w „umowie stulecia”, to:

Rzeczywiście, misterny plan. Trump proponuje Palestyńczykom, by zgodzili się na wszystkie postulaty syjonistów zamiast za utworzenie państwa, które nie byłoby państwem suwerennym: nie mogąc zawierać umów międzynarodowych i nieposiadającej własnej armii. Terytorium tego państwa też byłoby wewnętrznie podzielone, wszak Zachodni Brzeg Jordanu od ponad 50 lat jest celem żydowskiej kolonizacji. Tak naprawdę, będzie to ta sama Autonomia Palestyńska, która istnieje teraz, ale z jeszcze mniejszymi uprawnieniami: wszak aktualnie są ambasady, które reprezentują Ramallah w stosunkach z innymi państwami. Akceptując plan Trumpa, Palestyna musiałaby z tego zrezygnować. Trudno się dziwić, że taka hojna propozycja została odrzucona przez wszystkie siły palestyńskie: palestyński prezydent Mahmud Abbas od razu odrzucił „deal stulecia”, nazywając go „amerykańsko-syjonistycznym spiskiem”, Hamas wezwał do jedności narodowej w celu walki z planem Trumpa, a Palestyński Islamski Dżihad zaapelował do władz palestyńskich, by cofnęły uznanie „Izraela”. Swoją drogą, jest to bardzo istotny czynnik: OWP, który sprawuje władzę na Zachodnim Brzegu, jeszcze za Jasira Arafata, miał nadzieję na pokojowe rozwiązanie konfliktu: uznał państwo żydowskie i zgodził się z nim negocjować, za co był krytykowany przez bardziej radykalne organizacje palestyńskie, takie jak Islamski Ruch Oporu (Hamas) czy PID. Pośrednio, Trump przyznał rację frakcjom nieugodowym: prezentując, taki, a nie inny plan, potwierdził, że żadne negocjacje z syjonistycznym wrogiem i jego zaoceańskim patronem nie mają sensu. Można przypuszczać, że jeżeli jankesi i syjoniści będą nalegać na realizacji „umowy stulecia”, to jakiekolwiek negocjacje palestyńsko-żydowskie się skończą, a palestyński opór zostanie zdominowany przez Hamas i PID.

Wiele komentatorów uważa ten plan za drwinę. Zapewne naród palestyński uważa to za uderzenie w policzek, za straszne upokorzenie. Może się okazać, że ten cały plan jest zasłoną dymną – został napisany, jak to ujął doradca irańskiego prezydenta, przez jankesów i reżim syjonistyczny, którzy się nie liczą z Palestyńczykami. Całkiem prawdopodobne, że każdy wiedział, że nikt w Palestynie nie zaakceptuje tego planu, nie popełniając politycznego samobójstwa. Właśnie dlatego ów dokument jest napisany w taki, a nie inny sposób. Stawiając warunki nie do przyjęcia, w przyszłości jankesi będą mogli uzasadniać swoje bezkrytyczne poparcie dla syjonistycznych zbrodni właśnie tym „dealem stulecia” – „Palestyńczycy mieli szansę na własne państwo ze stolicą w Jerozolimie Wschodniej, żyjące w pokoju i dobrobycie, lecz arabska dzicz pokazała, że nie chce pokoju” (takie głosy już zaczęły się pojawiać na łamach The New York Times). Twór syjonistyczny, zgodnie ze swoim prawem na samoobronę, może bombardować „terrorystów” (o tym, kto jest, a kto nie jest terrorystą, decydują jankeski i syjoniści, lista jest uzupełniana na bieżąco) i nadal utrzymywać ponad 2 miliony osób w obozie koncentracyjnym, którym się stała Strefa Gazy. Może anektować kolejne terytoria i prowadzić akcję kolonizacyjną na Zachodnim Brzegu. Nieważne, czy z „dealem stulecia”, czy bez w liberalnej dystopii, którą przygotowali dla całej ludzkości globaliści, Palestyńczycy są skazani na marną egzystencję w rezerwatach lub obozach dla uchodźców, bez żadnych perspektyw i nadziei. Wyrzucani przez syjonistów ze swoich domów, bombardowani i zabijani przy milczącej akceptacji całego mieszczańskiego świata, który woli się rozpaczać po śmierci jakiegoś czarnego koszykarza czy składać hołd pewnej szwedzkiej dziewczynce, konsekwentnie unikającej obowiązku szkolnego. Plan Trumpa jest niczym więcej jak tylko pretekstem do zaakceptowania przez Zachód ostatniego etapu syjonistycznego ludobójstwa na arabskich mieszkańcach Palestyny.

W tej sytuacji Palestynie pozostaje tylko jedna opcja – opór. Opór ma trwać tak długo, jak Palestyna jest okupowana. Mimo wszelkich prześladowań, mimo syjonistycznych bomb i represji – Palestyńczykom pozostaje tylko walka, którą wygrają – wyrzucą syjonistów z Jerozolimy, wrócą do swoich domów, zepchną twór syjonistyczny do morza – wygrają, ponieważ „zaprawdę zwolennicy Boga będą zwycięzcami!”