Pruskowschodnie zwyczaje w czasie Bożego Narodzenia, czyli tak niegdyś świętowano

„Kiedy jeszcze ciemność panuje nad przykrytymi śniegiem wioskami – około czwartej – drogami drzemiącej wsi przechodzi gromada starszych chłopców, którzy stukając do drzwi i okien, wołają: »Wstawajcie! Wstawajcie!«. Śpiewają pełnym głosem pierwszą zwrotkę polskiej kolędy: »Anieli z nieba zstąpili. Pasterzom się objawili, mówiąc: Oto narodzone Dziecię, w żłobie położone«. Potem chłopcy mówią: »Mija noc, zaczyna świtać, wstawajcie wierni chrześcijanie i idźcie na Jutrznię!«. Dorosłych i śpiących w chatach na biednych posłaniach budzą śpiew i krzyk, dzieci zrywają się na nogi. Wszyscy czekają na tę pobudkę, ponieważ Boże Narodzenie, w czasie którego nie zostaną wyrwani ze snu, nie uważa się za prawdziwe święta. (…) Wiejskie uliczki ożywają. Starzy i młodzi, opatuleni, niemal równym krokiem śpieszą do szkoły, każdy z zapaloną świecą w ręku«.

Zgłoś naruszenie/Błąd