– W dyskusji na temat wolności religijnej w przestrzeni publicznej w Polsce odwoływanie się jedynie do wymiaru prawnego to dziś za mało – przekonuje dr hab. Sławomir Sowiński z Instytutu Nauk o Polityce i Administracji UKSW. Jak podkreśla, w tym kontekście bardzo potrzebny jest dialog i przekonywanie niewierzących i poszukujących współobywateli, że obecność religii w życiu publicznym ma wymiar dobra wspólnego. Prof. Sowiński odnosi się do przywoływanej ostatnio przez media sytuacji w jednym ze szczecińskich przedszkoli, w którym pani dyrektor na prośbę jednego z rodziców zdjęła wiszące w placówce krzyże oraz – do kontrowersji z tym związanych.
Zdaniem prof. Sowińskiego, sprawa krzyży w szczecińskim przedszkolu może zapowiadać kolejny powrót do szerszej debaty nt. wolności religijnej czy nt. obecności symboli religijnych w przestrzeni publicznej. Jak przypomina, debata ta toczy się w Polsce w istocie od 1989 r. Wybrzmiewała szczególnie wyraźnie po 2010 r., gdy przerodziła się w ostry spór.
– Nie ulega wątpliwości, że jako katolicy mamy prawo domagać się, by nasza wolność religijna była szanowana w sferze publicznej a także, że na gruncie polskiego prawa symbole religijne w sferze publicznej mogą być obecne – podkreśla prof. Sowiński. Jak dodaje, argumenty na rzecz tej tezy można wzmocnić przez odwołanie się także do Karty Praw Podstawowych UE, która w art. 10 stwierdza, że wolność religijna ma również wymiar publiczny.
– Myślę jednak, że w dyskusji na temat wolności religijnej w przestrzeni publicznej w Polsce odwoływanie się jedynie do wymiaru prawnego i do argumentacji stricte prawnej – to dziś za mało – stwierdza profesor UKSW.
Jego zdaniem, w sytuacji w jakiej znajduje się dziś Kościół w Polsce, ograniczanie się do argumentacji prawnej, czy tym bardziej wchodzenie katolików w rolę kolejnej grupy interesu, która – tak jak inne tego typu grupy – domaga się od państwa twardego egzekwowania jej uprawnień – byłoby błędem. – Myślę, że jeśli chcemy, by zawarty w latach 90- tych ubiegłego wieku konsensus prawny dotyczący wolności religijnej, nie stał się dla laicyzującego się społeczeństwa czymś egzotycznym i martwym, potrzebujemy jeszcze innej drogi: drogi świadectwa i dialogu – stwierdza prof. Sowiński.
– Myślę, że powinniśmy przekonywać naszych współobywateli, że obecność religii w życiu publicznym ma wymiar dobra wspólnego – zaznacza. Jak podkreśla, broniąc publicznej obecności krzyża powinniśmy dziś jednocześnie przypominać i podkreślać, że ten znak dla nas katolików jest nie tylko duchowym drogowskazem, ale także moralną inspiracją i zobowiązaniem . Inspiracją i zobowiązaniem do tego by na co dzień, w miejscu pracy, edukacji czy aktywności publicznej, praktykować miłość bliźniego, szacunek dla innych, czy zwykłą życzliwość. Krzyż w przestrzeni publicznej – zarówno dla wierzących, poszukujących jak i niewierzących – był i jest w naszej kulturze symbolem poświęcenia, ofiary i solidarności. I zrobić dziś musimy wszystko by w laicyzującym się społeczeństwie ta jego symbolika pozostała nadal oczywista i czytelna. Krzyż i symbole religijne, przypominają nam też, całej wspólnocie politycznej, o metafizycznych granicach ludzkiej, także społecznej egzystencji. O tym, że ani państwo narodowe ani jego brak, ani demokracja ani monarchia, ani wolny rynek ani państwo socjalne czy ekologia, nie mogą uczynić nas w pełni spełnionymi, szczęśliwymi czy pogodzonymi z trudami ludzkiej egzystencji.
Wskazuje na potrzebę dialogu, dzięki któremu obecność symboli religijnych w przestrzeni publicznej rozumiana byłaby pozytywnie – jako rozmowa o wolności i miłości bliźniego, a nie negatywnie – jako narzędzie dyskryminacji.
Odnosząc się do problemu krzyży w szczecińskim przedszkolu prof. Sowiński wyraża przekonanie, że najlepiej byłoby, gdyby tego rodzaju spory nie stawały się przedmiotem ogólnopolskiej debaty ale rozwiązywane były niejako oddolnie, z prostotą, w ramach danego środowiska. Jak zaznacza, w takich sytuacjach ważne jest nasze świadectwo. Jako rodzice czy dziadkowie mamy wtedy przestrzeń i wyzwanie, by z empatią i życzliwością przekonywać naszych przyjaciół i znajomych ze szkół czy przedszkoli naszych dzieci, że krzyż, który wisi na ścianie nie jest „przeciwko komuś” tylko „dla kogoś”.
Zwraca też uwagę, że katolicy powinni być otwarci na akceptację w przestrzeni publicznej symboli innych religii czy wyznań o ile ich wyznawcy chcieliby się poprzez nie odwoływać do porządku nadprzyrodzonego. – Wolność religijna to nie jakiś katolicki przywilej. To wolność dla wszystkich – zaznacza profesor UKSW. – Świeckość nie oznacza ateizmu. Świeckość oznacza otwartość, także na porządek nadprzyrodzony. Krzyż wiszący na ścianie jest wyrazem otwartości i wolności – także dla wierzących – dodaje.
cieszymy się, że odwiedzasz nasz portal. Jesteśmy tu dla Ciebie!
Każdego dnia publikujemy najważniejsze informacje z życia Kościoła w Polsce i na świecie. Jednak bez Twojej pomocy sprostanie temu zadaniu będzie coraz trudniejsze.
Dlatego prosimy Cię o wsparcie portalu eKAI.pl za pośrednictwem serwisu Patronite.
Dzięki Tobie będziemy mogli realizować naszą misję. Więcej informacji znajdziesz tutaj.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS