To inny teatr niż ten, do którego przyzwyczaił nas duet dyrektorów Wojciech Faruga i Julia Holewińska. Dziwnie piękny spektakl “ahat ili. Siostra bogów” w reżyserii Anny Augustynowicz daleki jest od uspołecznionych dotąd przestrzeni bydgoskiego Teatru Polskiego drążących odcienie historii i kultury.
Żeby ulec czarno-białemu pięknu tego spektaklu, trzeba bardzo wsłuchać się w słowa postaci otoczonych szarą przestrzenią i muzyką nois; to przerażający klucz wiolinowy dialogowego rytmu. Słowa są tu początkiem i końcem, jak na mit przystało, a ten grom mocnych dźwięków, co rusz atakujący widzów jest jak ukryta w człowieku puszka Pandory. Muzyka nois w tym przedstawieniu to koncert podziemnej otchłani bogini śmierci Ereszkigal. Nie szumi w niej wiatr ni wodospady i nie śpiewają ptaki.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS