W raporcie PKN ORLEN „Petrochemia ma przyszłość” rozprawiamy się z mitami na temat plastiku i piszemy, jak mądrze zarządzać plastikowymi odpadami.
Żyjemy w świecie zdominowanym przez plastik, bo prawie wszystko, czego używamy na co dzień, jest zrobione z plastiku lub zawiera plastikowe komponenty. Nagromadzenie plastikowych odpadów urosło do rozmiarów poważnego ekologicznego problemu, którego rozwiązanie nie jest proste i wymaga czasu.
Poziom emocji jakie wywołują plastikowe śmieci, rośnie szybciej niż poziom wiedzy na temat tego, jak się ich pozbyć z korzyścią dla środowiska i klimatu. Świat nauki i przemysł petrochemiczny poszukują długookresowych strategii, których zalety przeważają nad wadami. Ich podstawą jest właściwa diagnoza problemu. Jednak wiedza na temat petrochemii – szybko rozwijającej się gałęzi przemysłu – ma dość hermetyczny charakter, a jej poziom w społeczeństwie rośnie znacznie wolniej niż emocje.
W PKN ORLEN dysponujemy specjalistyczną wiedzą z tego zakresu – śledzimy badania, na podstawie których opracowujemy strategie biznesowe. W ubiegłym roku przygotowaliśmy raport na temat wyzwań, rozwiązań i przyszłości plastiku, w którym dzielimy się fachową wiedzą i staramy się przedstawić, że intuicyjne rozwiązania, jak zakazanie plastiku, są tylko pozornie korzystne. Poniżej kilka mitów na temat plastiku i petrochemii, które rozwiewamy w raporcie.
Dobry i zły plastik
Mit. Plastik dzieli się na dobry i zły. Dobry jest w jednorazowych strzykawkach, a zły znajduje zastosowanie w produkcji jednorazowych torebek.
Fakt. Podział plastiku na zły (generujący odpady) i dobry (wykorzystywany wielokrotnie i po zużyciu nadający się do recyklingu) nie wynika z rozróżnienia między tworzywami sztucznymi, lecz dotyczy wytwarzanych z nich produktów końcowych oraz tego, w jaki sposób są one wykorzystywane. Dobry plastik, to taki, który przynosi korzyści społeczne przewyższające koszty środowiskowe, zły – odwrotnie. Polietylen wykorzystany w produkcji próżniowych opakowań na mięso będzie „dobry”, bo w efekcie jego zastosowania mniej żywności zostanie wyrzucone, co tym samym oznacza, że mniej żywności będzie musiało zostać wyprodukowane w jednym z najbardziej emisyjnych sektorów gospodarki – hodowli bydła. Polietylen w postaci torby jednorazowego użytku będzie zaś „zły”, szczególnie gdy zamiast do recyklingu trafi do oceanu.
Więcej na temat zastosowania plastików w codziennym życiu na s. 10-12 Raportu (link w tekście powyżej).
Bioplastik
Mit. Plastik pochodzenia biologicznego (tzw. bioplastik) jest biodegradowalny.
Fakt. Nie każdy plastik pochodzenia biologicznego jest biodegradowalny i nie każdy plastik biodegradowalny jest pochodzenia biologicznego . Przykładem niebiodegradowalnego plastiku pochodzenia biologicznego jest bio-PE. Polietylen, konwencjonalnie produkowany z surowców kopalnych, może powstać z etanolu, a etanol z trzciny cukrowej, buraka cukrowego czy pszenicy. Otrzymane w ten sposób tworzywo ma dokładnie takie same właściwości jak jego kopalny odpowiednik, również jeśli chodzi o niebiodegradowalność. Plastiki pochodzenia biologicznego klasyfikowane jako biodegradowalne również niekoniecznie rozłożą się w środowisku naturalnym. PLA (polilaktyd, uzyskiwany głównie z kukurydzy, szeroko stosowany jako zamiennik konwencjonalnych plastikowych kubków i słomek) potrzebuje ponad 50⁰C, dużej wilgotności i obecności mikroorganizmów do procesu degradacji – wówczas rozłoży się w 6 tygodni. W warunkach pokojowych będzie to zaś trwało setki lat.
Więcej o bioplastikach na s. 26-27 naszego raportu o przyszłości plastiku.
Torby papierowe
Mit. Papierowa torba jest lepsza dla środowiska niż plastikowa.
Fakt. Produkcja obu toreb zostawia ślad w postaci emisji oraz zanieczyszczeń w środowisku naturalnym. Torba papierowa musi być użyta, według różnych badań, od 5 do 44 razy, by jej wpływ na środowisko był mniejszy niż każdorazowe wykorzystanie jednorazowej torby plastikowej.
Więcej o alternatywach dla plastikowej torby na s. 24 raportu (link powyżej).
Zakaz produkcji plastiku
Mit. Rozwiązaniem problemu plastikowych odpadów jest zakazanie produkcji plastiku.
Fakt. Odpadem jest to, co wyrzucamy, a nie to, co produkujemy. Rozwiązanie problemu plastikowych (i wszelkich) odpadów polega na wielokrotnym użytkowaniu, odpowiednim zbieraniu i recyklingu, czyli na przejściu od gospodarki liniowej do cyklicznej. Odpowiedzialność za plastikowe odpady leży nie tylko po stronie producenta tworzywa (który może zmniejszyć emisyjność produkcji i jej wpływ na środowisko), ale również wytwórcy produktu końcowego (mającego za zadanie odpowiednio zaprojektować produkt) oraz społeczeństwa (domagającego się tylko „dobrego” plastiku) i władz lokalnych (które wprowadzą odpowiednie systemy zbierania i selekcji odpadów).
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS