Bardo – tu odnajdziemy spokój i harmonię
Jadąc do Barda tym razem nie skorzystamy z dwóch przystani pontonowo-kajakowych – obydwa miejsca (przy ul. Skalnej i Grunwaldzkiej) ucierpiały w powodzi. Podobnie jak Dom Wczasowy Brido, w którym lokowały się zorganizowane wycieczki.
Ale wszystkie miejsca położone powyżej kamiennego mostu nie zostały doświadczone przez wielką wodę i można wciąż się zatrzymać (m.in. w wysoko położonym Hotelu Bardo), spacerować, zwiedzać, dobrze zjeść (także lokalne specjały).
Ale – i to najważniejsze – w Bardzie można znaleźć spokój. Dla ciała i dla duszy!
– Bardo to miasteczko, w którym codzienność spotyka się z duchowością. Spokój i harmonia sprzyjają tu refleksji, pozwalając odnaleźć ciszę i wytchnienie z dala od zgiełku życia – zwraca uwagę Tomasz Karamon, autor wydanej niedawno znakomitej książki „Co widziała Matka B. Opowieści z Barda” (nakładem Wydawnictwa Dowody) i jednocześnie autor słynnego hasła „Bardo – Miasto Cudów”.
Od XIV wieku (aż do roku 1810) Bardo należało do zakonu cystersów i to oni mieli największy wpływ na jego rozwój. Miasteczko nazywano też wrotami do Ziemi Kłodzkiej, było ośrodkiem handlowym i stało się miejscem kultu maryjnego, do którego podróżowali pielgrzymi.
Matka Boża z Barda – jednak najstarsza w Polsce!
Nie tylko Bardo jest jedną z najstarszych miejscowości Dolnego Śląska (pierwsza wzmianka o grodzie na przełomie Nysy Kłodzkiej pochodzi z XI wieku, z kroniki czeskiego dziejopisa Kosmasa), wiekowa jest także jego strażniczka, którą znajdziemy w świątyni i w herbie miasteczka.
Przeprowadzone niedawno badania (metodą węgla radioaktywnego) w Laboratorium Datowań Bezwzględnych potwierdzają to, co mieszkańcy Barda i pielgrzymi wiedzieli od dawna. Matka Boża z Barda jest najstarszą drewnianą rzeźbą w Polsce, datowaną na około 1060 rok.
Figura Matki Bożej z dzieciątkiem schronienie znalazła w jednym z najważniejszych w Polsce sanktuariów maryjnych, czyli bazylice mniejszej pod wezwaniem Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny.
Uwaga: po każdej niedzielnej Mszy Świętej, rzeźbę Matki Bożej Bardzkiej zdejmuje się z ołtarza i podaje pielgrzymom do ucałowania.
Świątynię wznieśli (w latach 1686-1704) cystersi z Kamieńca Ząbkowickiego na miejscu, gdzie wcześniej stały kościoły – „czeski” i „niemiecki”.
Kościół, który znajduje się w centrum Barda zachwyca rozmiarami (54 metry długości, 26 metrów szerokości i może pomieścić blisko pięć tysięcy osób), ale pozostaje przyjazny, nie onieśmiela pielgrzymów.
A jego barokowe wnętrze, ze słynącą cudami figurą Matki Bożej, dziełami „śląskiego Rembrandta” Michaela Willmanna (m.in. w ołtarzu głównym, w którym możemy podziwiać obraz „Nawiedzenie Najświętszej Marii Panny”) i organami autorstwa mistrza Franza Josepha Eberharda (50 głosów, 3567 piszczałek, z bogatą, rokokową dekoracją) zaspokoi oczekiwania każdego miłośnika sztuki.
Król Fryderyk II pragnie być młodszy
Z organami i ich ufundowaniem wiąże się legenda. W 1744 roku, podczas drugiej wojny śląskiej, do kościoła w Bardzie zawitał wyjątkowy gość – król Prus Fryderyk II. Zauważył, że w świątyni nie ma organów. Gospodarze wyjaśnili, że nie mają na nie funduszy, a wtedy król obiecał: „Módlcie się, abym wygrał wojnę. Jeżeli zwyciężę, znajdę pieniądze na organy.” I tak się stało.
Fryderyk II podpytywał też wówczas cystersów, czy Maryja sprawi, że odmłodnieje o dwadzieścia lat, a oni odparli, aby poprosił Matkę Bożą po prostu o przedłużenie życia. Uznał tę odpowiedź, a Matce Bożej przysłał potem koronę i wysadzany kamieniami płaszcz (niestety, nie zachowały się do naszych czasów).
Kompleks kościelnych obiektów w Bardzie uzupełniają zabudowania klasztorne kilku żeńskich klasztorów. Wyjątkowy urok ma kapliczka Na Górze Bardzkiej.
Pierniki – z nich słynęło i wciąż słynie Bardo
Historia Barda nierozerwalnie łączy się z tradycją piernikarską. Z niemieckich podań wynika, że w miasteczku zapachniało piernikiem po raz pierwszy w 1464 roku, jak pisze w swojej pasjonującej książce „Co widziała Matka B. Opowieści z Barda” Tomasz Karamon.
Autor dodaje, że przysmaki stały się popularne jako przekąski dla przybywających licznie do Barda pielgrzymów, dotarł także do potomków słynnych rodzin piernikarskich z niemieckiego jeszcze wówczas Barda (czyli Warthy).
Dziś pierniki kupimy w Fabryce Bardzkie Pierniki Magdaleny Topolanek (Rynek 4).
Jak zobaczyć panoramę Barda – punkt widokowy
To Obryw Skalny w Bardzie, największe osuwisko w Sudetach. Jego górna krawędź jest znakomitym punktem widokowym z panoramą Barda, Przełomu Bardzkiego, Grzbietu Zachodniego Gór Bardzkich i Gór Stołowych z charakterystycznym Szczelińcem Wielkim.
Na Obrywie Skalnym stoi duży biały krzyż, który widoczny jest z drogi krajowej nr 8.
Po powodzi na punkt widokowy nie dotrzemy od ulicy Skalnej, ale od ulicy Krakowskiej (obok klasztoru sióstr urszulanek pw. św. Anieli).
Bardo – jak najlepiej dojechać z Wrocławia?
Miasteczko położone jest ok.75 km od Wrocławia. Dojedziemy tam drogą krajową nr 8 na południe w kierunku Kudowy Zdrój. Przejazd zajmie około godzinę.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS