W ubiegłym tygodniu w ulicy Warszawskiej (przy 3 Maja) drogowcy znaleźli groby. Szacuje się, że jest to około 15 grobów. Dziś (wtorek) rozpoczęły się w tym miejscu prace mające na celu wydobycie trumien.
Nad wydobyciem znaleziska czuwa archeolog pracujący na zlecenie wykonawcy remontu tramwajowego – Przemysław Muzolf.
Najpierw pracownicy muszą przygotować i oczyścić teren, a następnie przystąpić do wydobywania i dokumentowania odnalezionych pochówków. Według wstępnych szacunków, może potrwać to około tygodnia. Po zakończeniu prac archeologicznych, teren zostanie zwrócony wykonawcy, by ten mógł kontynuować remont.
Ten również liczy się z tym, że na remontowanej głównej ulicy miasta, podobnych znalezisk może być więcej. W ubiegłą środę np. drogowcy odkryli bombę z czasów II wojny światowej.
Zobacz: Drogowcy odkopali bombę w centrum miasta. Przyjechali saperzy
Najwięcej jednak „niespodzianek” spodziewają się w okolicy mostu.
Skąd trumny pod jezdnią?
Tam, gdzie dziś biegnie ulica Warszawska i jej północny chodnik, dwa wieki temu był rozległy cmentarz katolicki – największy w Pabianicach. Cmentarny plac sięgał od dzisiejszej ulicy 3 Maja aż za skrzyżowanie z ulicą Kapliczną (wtedy jeszcze nie miała nazwy).Obejmował też teren wokół dzisiejszego kościoła św. Floriana, długo nazywanego przez pabianiczan kaplicą. Przez 15 lat pochowano tutaj kilkuset mieszkańców naszego miasta i okolicznych wsi.
Ziemię pod cmentarz poświęcił proboszcz jedynej parafii w Pabianicach – św. Mateusza. Działo się to w styczniu 1811 roku. W kolejnych latach do Pabianic licznie sprowadzili się tkacze z Zachodniej Europy i Czech oraz robotnicy zatrudniani przy krosnach. Przybyło kilkanaście tysięcy stałych mieszkańców. Wkrótce cmentarz na Starym Mieście zapełnił się. W 1824 roku został zamknięty.
Przy granicy z wsią Jutrzkowice miasto kupiło szmat ziemi, by wytyczyć tam nowy cmentarz. Trakt z centrum Pabianic na nowy cmentarz nazwano ulicą Nowo-Cmentarną (późniejsza ul. Kilińskiego).
Tymczasem na starym cmentarzu „zapadły się mogiły, zginął ślad po krzyżach, tylko bujna roślinność przypominała o latach minionych, o przeszłości” – pisał nauczyciel Józef Frankowski w książce pt. „Kościół św. Florjana w Pabianicach”.
Zaledwie sześć lat po zamknięciu starego cmentarza, na zapadłych mogiłach robotnicy drogowi układali polne kamienie. Budowali trakt z Pabianic do Łodzi – odcinek drogi warszawsko-kaliskiej. To dzisiejsza ulica Warszawska.
„Od tego czasu stare miejsce wiecznego spoczynku stanowiło część majątku, wchodzącego w skład parafii św. Mateusza, lecz wyraźnego przeznaczenia nie miało” – pisał nauczyciel Frankowski. Na przełomie XVII i XIX wieku zaborcy chcieli tu budować prawosławną cerkiew – dla mieszkających w Pabianicach Rosjan. Ale tutejsi katolicy sprzeciwili się. „Dla ludności naszego miasta prochy ojców leżące w tej ziemi są świętością, stawianie na nich cerkwi byłoby profanacją zmarłych – pisała ówczesna prasa. Zaborcy dali za wygraną.
Od 1898 roku katolicy ze Starego Miasta budowali tutaj kaplicę św. Floriana.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS