Ochrona środowiska w planie miejscowym

Ochrony środowiska z perspektywy planowania przestrzennego

Za podstawę działań organów odpowiedzialnych za planowanie przestrzenne na każdym szczeblu przyjmuje się ład przestrzenny i zrównoważony rozwój. Wskazuje na to art. 1 ust. 1 pkt 2 o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej: u.p.z.p.). Dodatkowo jednak ustawodawca wskazał (w art. 1 ust. 2 pkt 3 u.p.z.p.), że w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się zwłaszcza wymagania ochrony środowiska – w tym gospodarowania wodami i ochrony gruntów rolnych i leśnych. Wreszcie także w samej definicji ustawowej ładu przestrzennego odniesiono się do uwarunkowań środowiskowych.

Ładem przestrzennym jest takie ukształtowanie przestrzeni, jakie tworzy harmonijną całość oraz uwzględnia w uporządkowanych relacjach wszelkie uwarunkowania i wymagania:

• funkcjonalne,
• społeczno-gospodarcze,
• środowiskowe,
• kulturowe oraz
• kompozycyjno-estetyczne.

Niewątpliwie zatem zagadnienia ochrony środowiska są istotne z perspektywy planowania przestrzennego. A efekt tego planowania – w postaci np. studium czy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (mpzp) – powinien uwzględniać potrzebę ochrony środowiska. W pewnych przypadkach potrzeby ochrony środowiska mogą mieć nawet pierwszeństwo w przyjmowaniu konkretnych rozwiązań planistycznych.

(…)

dr Kazimierz Pawlik

Artykuł pochodzi z kompleksowej bazy wiedzy INFORLEX. Zamów bezpłatny 14-dniowy dostęp do INFORLEX »

Zgłoś naruszenie/Błąd