Jak wiadomo liderka europejskiego… przepraszam, ogólnopolskiego strajku kobiet (celowo pisze z małej litery) pojechała do Brukseli zbierać poparcie dla swojego ruchu. Sama nazwa ogólnopolski strajk kobiet jest kłamliwa przynajmniej z jednego powodu, gdyż z żadnym strajkiem nie mieliśmy do czynienia a co najwyżej z manifestacjami. A to różnica. No bo niby strajkiem od czego miałyby być te manifestacje? Nie mam pojęcia.
Otóż liderka tego strajku, którego nie było (celowo też nie będę używał imienia i nazwiska) pojechała dyskutować m.in. z byłym szefem Rady Europejskiej oraz belgijską ministrą d.s. równości o praworządności w Polsce i łamaniu tej praworządności, łamaniu praw człowieka. Prawa człowieka są bowiem, wg niej, łamane w Polsce przez polski rząd.
Warto by jednak zapytać liderkę strajku, którego nie było, o prawa jakiego człowieka jej chodzi? Jak rozumiem chodzi o prawa człowieka już narodzonego, trudno bowiem żeby inaczej. Z tym jednak są pewne problemy. Od kiedy bowiem można uznać, że człowiek jest już tym narodzonym, a kiedy jeszcze nie? Narodzenie się człowieka to inaczej mówiąc przyjście człowieka na ten świat. Czy człowiek będąc jeszcze w łonie matki, np w siódmym miesiącu, jest już narodzony na ten świat czy jeszcze nie? Czy żeby się narodził na ten świat to trzeba go koniecznie wyjąć z łona matki i odciąć pępowinę? Dzień wcześniej zatem istota owa jeszcze nie jest narodzonym na ten świat człowiekiem. a więc o jego prawa liderka strajku, którego nie było, upominać się nie zamierza i pewnie nawet nie przyszłoby jej to do głowy.
Kiedy więc, wg tej pani, człowiek jest już człowiekiem zasługującym na ochronę swoich praw jako istota ludzka, a kiedy jeszcze nie? Czy w ogóle rozpatrywanie takiej kwestii samo w sobie nie pachnie, że się tak wyrażę, jakąś formą dyskryminacji, powiedzmy ze względu na położenie (w łonie matki czy poza nim) czy wiek (mam dziewięć miesięcy czy dziewięć tygodni)?
A może
człowiek staje się człowiekiem, którego prawa do istnienia trzeba chronić, w momencie kiedy ona, tj kobieta, uzna go za potrzebnego, chcianego? Niepotrzebny i nie chciany – nie jest jeszcze człowiekiem i o jego prawa upominać i walczyć się nie będzie. Ba, upominanie się o prawa takiego niechcianego i niepotrzebnego nikomu człowieka uważa ona za godzenie w prawa kobiet do wolności i (sic!) prawa człowieka.
Jak więc widać również definicja praw człowieka uległa tutaj jakiemuś przepoczwarzeniu w nie wiadomo co. Nic więc dziwnego, że tak trudno niektórym określić od kiedy konstytucja mówi o ochronie praw człowieka… skoro bycie człowiekiem stało się samo w sobie kwestią uznaniową, kwestią uznania stała się automatycznie konstytucyjna ochrona jego praw. Konstytucja wg takiej uznaniowej definicji człowieka i jego narodzin nie może chronić w pełni jego praw… skoro nie wiadomo kiedy ten człowiek jest już człowiekiem a kiedy nie. W tym tkwi zatem problem, a jego rozwiązaniem powinno być uściślenie definicji człowieka w konstytucji ze względu właśnie na możliwość degeneracji tej definicji w zależności od uznania. Tym powinni zająć się teraz ustawodawcy. Może ktoś podsunie im ten pomysł, bo widzę, że sami nie wiedzą za bardzo co robić.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS