Zamość to, Zamość tamto, Zamoyski tamto i owamto. Rutyna, więc i nuda miejskich przewodników sprawia, że nigdy nie korzystam z ich usług. Pędzisz jak w uprzęży : 5 minut tu, 5 minut tam. Nie dłużej, bo trzeba do autokaru, bo kolejny punkt programu. A Zamość to przecież nie tylko hetman Jan Zamoyski. Choć to postać bezwzględnie ważna dla Zamościa i polskiej historii w ogóle. Bez jego determinacji, wiedzy ( był rektorem padwiańskiego uniwersytetu ) politycznej rozwagi nie byłoby Zamościa gdzie idee multi – kulti rozumiano i realizowano sposób nieco bardziej roztropny niż dziś. Miasto budowane i rozwijane wspólnym udziałem i wysiłkiem Polaków, Ormian, Żydów, Greków, a także włoskich architektów, majstrów i specjalistów od fortyfikacji.
Ja już o Zamościu pisałem podczas pobytu w mieście dwa lata temu, więc powtarzał się nie będę. Dziś notka nie o hetmanie. Bo Zamość to nie tylko Jan Zamoyski i następująca po nim linia zamojskich ordynatów.
https://www.salon24.pl/u/siukumbalala/902430,u-zamoscia-bram
Zamość to również dwie drobne, kruche postacie, zgoła nie hetmańskie. Jednak ważne. Hetman wykuwa historię, hetmaństwo to nie w kij dmuchał. Czy jednak hetmaństwo wyczerpuje wszystkie aspekty ludzkiego żywota ? Czy bez ludzi kruchych, słabych i drobnych potrafimy się obejść, czy nie czynią oni naszego życia piękniejszym, bogatszym ? Mieszkali obok siebie, nie dalej jak 250 – 300 m. Pójść w odwiedziny ledwie 3 min. weźmie. Sprawdzone.
Kamienica Leśmiana
Choć byli blisko to nigdy się nie spotkali, a starszemu z nich nigdy nie było dane dowiedzieć się kto dalej pociągnie jego poetycki rydwan, a może poetycką kolaskę ? Bo choć Bolesław Leśmian był tytanem poezji, to w żadnym razie nie sprawiał wrażenia tytana. Drobniutki, wylękniony, przygnieciony bankructwem i raz za razem ponoszonymi klęskami. Człowieczek o drobnych, delikatnych dłoniach. Do buławy nie zdatnych, ale znajdź mi pośród poetów takiego hetmana co lepiej od niego piórem wymachiwał ? Człowieczek tak mały, że kiedy zajeżdżał dorożką, mówiono
– Ooo, przyjechała pusta dorożka.
A on pusta nie była. Była wypełniona poezją i takim bogactwem polszczyzny, że klekajcie i wzroku nie podnoście, bo żaden z was tak nie potrafi i wszystko po nim było już wtórne.
Jednak trzynastoletni pobyt Leśmiana w Zamościu to zawodowe i życiowe pasmo niepowodzeń i klęsk. Nie róbmy z poetów notariuszy i jurystów, bo oni się do tego nie nadają, a przykład Jana Brzechwy, brat stryjecznego Leśmiana, niczego tu nie zmienia. Oni mogą być co najwyżej notariuszami urody języka polskiego.
Drugi z nich, żył już w naszej przytomności, znamy doskonale, śpiewał absolutnie wyjątkowo. I nie było nad nim w Rzeczpospolitej hetmana co poezję śpiewałby piękniej… i piękniej malował i pisał.
Bo Marek Grechuta był człowiekiem wielu talentów, choć w wyuczonym zawodzie architekta się nie realizował. Również kruchy, również wrażliwy, również – mimo sukcesów – przygnieciony życiem. Takich to dwóch hetmanów pomieszkiwało w Zamościu. Hetmanów bez których świat nie byłby tak kolorowy i różnorodny. A teraz już w drogę do autokaru/auta * i w drogę do Sandomierza.
* niepotrzebne skreślić.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS