Fragmenty z Pisma Świętego są punktem wyjścia do rozważań zamieszczonych w książce „Sztuka życia. Bez ściemy” księdza Jana Kaczkowskiego. Duchowny, który był twórcą i prezesem Puckiego Hospicjum Pw. Św. Ojca Pio, analizuje wycinki najważniejszego dla wierzących źródła, a jednocześnie interpretację osadza, odwołując się do codzienności. Kapłan bez patosu delikatnie wbija szpilki czytelnikom, a wszystko po to, by spróbowali spojrzeć na swoje życie z nieco innej perspektywy, a co najważniejsze – zobaczyli to, czego na pierwszy rzut oka w codziennej gonitwie nie sposób dostrzec.
Ksiądz Jan Kaczkowski nie widzi świata jedynie w jasnych barwach, a chwilami ostro recenzuje rzeczywistość. Opowiada o swojej drodze do kapłaństwa, procesie rozwoju wiary, którego kierunek nie był wcale tak oczywisty ze względu na to, że ksiądz – jak sam później mówił – pochodził z „wychłodzonego religijnie domu”. Kapłan nie przedstawia Kościoła jako wyidealizowanej instytucji, której członkowie nie popełniają błędów. Analizując słowa jednego z rekolekcjonistów przyznał, że sam w przeszłości doznał cierpienia od Kościoła.
„Był taki moment, gdy Kościół, który kocham, w którym, w co mocno wierzę i co wyznaję, jest i istnieje Chrystus, którego naukę za prawdziwą uznaję, w swoim gdańskim wydaniu jeździł po mnie jak walec” – czytamy w książce „Sztuka życia. Bez ściemy”.
Ksiądz Jan Kaczkowski daje czytelnikowi koncentrat ze swoich przemyśleń i analiz. Równie ważne jest jednak to, że znajduje w książce przestrzeń na zadawanie pytań, które z kolei mogą zapoczątkować szereg kolejnych, buzujących w głowach odbiorców. Duchowny szuka m.in. odpowiedzi na pytanie, czy wierzący mają odwagę stanąć przed swoim sumieniem w prawdzie, zajrzeć w jego najgłębsze rejony, a także skonfrontować się z nim.
Apeluje o to, aby być przyzwoitym zawsze, w najdrobniejszych sytuacjach, bo każde działanie ma konsekwencje. W tym kontekście wskazuje, jak prosta może okazać się droga do wspierania wyzysku, a pomyłka kasjerki może być radością dla klienta, a dla niej samej początkiem problemów.
„Nigdy nie powinno być naszej zgody na małe zło” – sentencja ks. Jana Kaczkowskiego.
Duchowny nie wstydzi się odsłaniać trudnych emocji, z którymi musiał się zmierzyć. Opowiada o wściekłości na chorobę, którą odczuwał po otrzymaniu diagnozy. Jednocześnie, używając barwnych metafor, przekonuje, że trzeba żyć z przeświadczeniem, że Bóg zawsze chce dla ludzi dobrze – nieważne, jak trudna sytuacja pojawi się na życiowej drodze.
Ksiądz Kaczkowski przekonuje, że miarą człowieczeństwa jest budowanie relacji z drugim człowiekiem. Ma świadomość, jak banalnie brzmią tego typu sformułowania, ale czasami najprostsze rady są najlepsze. Duchowny w książce dużo miejsca poświęca konieczności dbania o „godność osoby” i w tym kontekście rozpatruje dokonywanie aborcji i eutanazji. Wzywa do tolerancji. Podkreśla także, jak niezwykle ważne jest wyćwiczenie „mięśnia bliskości”, poszanowanie osób chorych i ich prawa do prawdy. Mówi również o złudnej roli, którą w pewnych przypadkach odgrywa nadzieja.
Duchowny na łamach książki opisuje mistykę, która odbywa się podczas każdej mszy świętej i przestrzega przed poddawaniem się pewnego rodzaju rutynie. Apeluje, aby wierzyć i świadomie przeżywać każdy gest. Ksiądz Jan Kaczkowski krok po kroku pokazuje także, w jaki sposób przechodzić przez rachunek sumienia, żeby nie był on jedynie martwą formułą do odbębnienia, a prowadził do rozwoju duchowego.
„Sztuka życia. Bez ściemy” to książka bez przemilczenia trudnych tematów, bez dudniących w głowie powtarzanych do znudzenia pustych sloganów. Za słowami księdza Jana Kaczkowskiego, który miał umiejętność nauczania prostym językiem bez zadęcia, były czyny. Mimo potocznych sformułowań prowadził i nawet po śmierci wciąż wskazuje konkretną ścieżkę wiary, a na rozwidleniach stawia drogowskazy, by „żyć na pełnej petardzie”.
„Chciałem państwa zachwycić pięknem zbawienia i pięknem Eucharystii. Chciałem też was przerazić nie banalnym »pójdziecie do piekła«, ale realną możliwością potępienia. Pamiętajmy o tym i żyjmy wspólnie na pełnej petardzie” – czytamy w książce „Sztuka życia. Bez ściemy”.
Czytaj też:
„Nie słuchaliście mnie, dopóki nie zasłoniłem twarzy”. Banksy zabiera głos
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS