Pierwsze próbne odpalenie pocisku hipersonicznego AGM-183A Air-Launched Rapid Response Weapon (ARRW) zakończyło się niepowodzeniem. Procedury odpalenia nie ukończono i pocisk nie oddzielił się od nosiciela – bombowca B-52H Stratofortress. Za przeprowadzoną 5 kwietnia próbę odpowiadały wspólnie 419. Eskadra Doświadczalna i Global Power Bomber Combined Test Force.
Test przeprowadzono na poligonie morskim Point Mugu Sea Range. Po nieudanym odpaleniu bombowiec wrócił z pociskiem do bazy Edwards. W wydanym oświadczeniu amerykańskie siły powietrzne przyznały się do porażki, ale jednocześnie podkreśliły, że próba i tak dostarczyła cennych danych do dalszego rozwoju pocisku. Dzięki temu, że pocisk nie oddzielił się od B-52, nie spadł na ziemię i nie roztrzaskał się na kawałki, inżynierowie będą mieli okazję dokładnie zbadać usterkę i ponownie wykorzystać ten sam pocisk. Nie wiadomo jednak, ile czasu zajmie badanie przyczyn niepowodzenia.
– Program ARRW od samego początku przekracza dotychczasowe granice i podejmuje skalkulowane ryzyko, żeby posuwać się naprzód – powiedział generał brygady Heath Collins. – Brak odpalenia pocisku jest dla nas zawodem, ale test dostarczył wartościowych danych, z których możemy wyciągnąć wnioski na przyszłość. Po to przeprowadza się testy.
B-52 przenosi pocisk ARRW pod lewym skrzydłem.
(USAF / Christopher Okula)
To był ósmy lot AGM-183A. Poprzednich siedem nie zakładało oddzielenia się od nosiciela. Sprawdzano wówczas zachowanie podwieszonego pocisku i jego wypływ na aerodynamikę nosiciela. Tym razem celem było zademonstrowanie zdolności do bezpiecznego oddzielenia pocisku od bombowca, ocena działania silnika startowego (boostera) i symulowane oddzielenie głowicy szybującej.
W czasie próby pocisk miał osiągnąć docelową prędkość operacyjną. Wiadomo jedynie, że jest ona wyższa od Mach 5. Swego czasu siły powietrzne informowały, że AGM-183A będzie potrzebował jedynie około dziesięciu do dwunastu minut, aby uderzyć w cel odległy o 1600 kilometrów (1000 mil) od miejsca odpalenia. To sugeruje, że powinien osiągać prędkość w przedziale 8000–9600 kilometrów na godzinę.
Pierwotnie test miał się odbyć w grudniu 2020 roku. Później termin przeniesiono na 1 marca 2021 roku, a ostatecznie – na początek kwietnia. Pocisk dostarczono do bazy Edwards 1 marca i od tego czasu przechodził cykl prób naziemnych. Kolejne próby samego silnika i gotowego pocisku mają trwać przez cały 2021 rok.
– Pocisk testowy jest gotów i przechodzi testy naziemne mające zweryfikować jego gotowość do lotu – mówił na początku marca generał Collins. – Zespół znakomicie poradził sobie z problemami stwarzanymi przez COVID-19 i rozwiązał problemy techniczne, które są normalne dla nowego uzbrojenia. Zminimalizowaliśmy opóźnienie w harmonogramie i jesteśmy skupieni na pracach inżynieryjnych.
Lądowanie B-52 z ARRW w bazie Edwards.
(USAF / Kyle Brasier)
Celem programu Air-Launched Rapid Response Weapon jest dostarczenie siłom powietrznym pocisków hipersonicznych z głowicami konwencjonalnymi gotowych do wykorzystania już na początku lat dwudziestych. Broń będzie przeznaczona do atakowania kluczowych celów wymagających porażenia w krótkim przedziale czasu. Drugim zadaniem będzie zwalczanie celów z silną obroną przeciwlotniczą. W zadaniach tego typu zaletą pocisków hipersonicznych jest zdolność do wykonywania gwałtownych manewrów, co w połączeniu z wysoką prędkością czyni z nich cele bardzo trudne do wykrycia i zniszczenia.
Za rozwój pocisku odpowiedzialny jest Lockheed Martin, który w sierpniu 2018 roku otrzymał na ten cel 480 milionów dolarów. W tym czasie był to już drugi typ broni hipersonicznej opracowywany przez Lockeeda. Pierwszym – Hypersonic Conventional Strike Weapon (HCSW) – został jednak anulowany w lutym 2020 roku z powodu ograniczeń budżetowych. Siły powietrzne zdecydowały się na kontynuowanie rozwoju ARRW z powodu unikatowej konstrukcji w postaci szybującego kadłuba. HCSW miał bardziej konwencjonalną budowę, podobną do pocisków hipersonicznych rozwijanych przez inne rodzaje sił zbrojnych.
Pierwszy lot pocisku podczepionego do B-52H odbył się w czerwcu 2019 roku. W grudniu tego samego roku Lockheed podpisał aneks do pierwotnego kontraktu. Za 989 milionów dolarów firma ma przeprowadzić krytyczną ocenę całego projektu, przeprowadzić próby i przygotować się do podjęcia produkcji seryjnej. Według harmonogramu pocisk ma wejść do uzbrojenia w 2022 roku.
Zobacz też: Włochy planują budowę nowych niszczycieli
(edwards.af.mil, defensenews.com)
USAF
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS