Obejrzałam wczoraj po raz kolejny przemówienie Ojca Świętego Jana Pawła II na Placu Zwycięstwa w Warszawie i mimo upływu tylu lat, nic nie straciło na aktualności. Choć słowa: „Dziejów Polski nie można zrozumieć bez Chrystusa” i „Człowiek sam siebie nie może zrozumieć bez Chrystusa” teraz dla jednych mogą być niezrozumiałe a dla innych nie do zaakceptowania. Dla mnie zawsze był Człowiekiem niosącym i dającym nadzieję, a teraz tym bardziej jest nam potrzebna.
W 1979 r. papież wspominał też Pawła VI, o którym niewielu Polaków być może teraz pamięta. Ale Jan Paweł II musiał o nim mówić, bo władze z I sekretarzem PZPR Władysławem Gomułką nie zgodziły się na przyjazd Pawła VI do Polski w rocznicę 1000-lecia Chrztu Polski. Taka to była socjalistyczna rzeczywistość i socjalistyczna telewizja… W 1979 r. Msza święta na Palcu Zwycięstwa i przemówienie Ojca Świętego pokazane zostały „bez ludzi”, z oklaskami w tle jak we współczesnym sitcomie. Tylko przez krótkie momenty widać tłum ludzi i to nie za duży… choć było ich wówczas co najmniej kilkaset tysięcy. Ale nic dziwnego, przecież nie można w telewizji w komunistycznym kraju pokazać miliona katolików, manifestujących swoją wiarę. I co chyba najważniejsze – wszyscy ci ludzie mogli przyjść na Plac Zwycięstwa bez obaw, że ich milicja rozgoni
„Rzućcie pały, chodźcie z nami”
Dla mnie największym przeżyciem była druga pielgrzymka Jana Pawła II i spotkanie z młodzieżą w 1983 roku. Chciał przyjechać rok wcześniej na uroczystość 600-lecia Jasnej Góry, ale nie mógł. Tak jak Paweł VI nie mógł, bo pierwszy sekretarz PZPR -Wojciech Jaruzelski, „generał” wprowadził w 1981 roku stan wojenny… Ojciec Święty przyjechał więc dwa lata później. Miałam dużo szczęścia – z Płocka do Częstochowy to tylko ok. 300 km i jechaliśmy wygodnym autokarem. Na parkingu na przedmieściach Częstochowy – szok i nie tylko dlatego, że mnóstwo milicji, która wszystko sprawdzała. Obok stały autobusy miejskie z Gdańska, stare przegubowe ikarusy, a w środku jak zawsze siedzenia pokryte dermą i… domowe krzesełka. Wysiadający mówili nam, że w Gdańsku był problem z „wynajęciem” autokarów, dlatego przyjechali „przegubowcami”. Bagatela – 500 km.
Gdy doszliśmy do Jasnej Góry, było „siwo i czarno” od mundurów milicji i zomowców. Stali jeden przy drugim wokół murów klasztornych i wzdłuż Alei Najświętszej Marii Panny, a grupy następnych dobrze widoczne w pobliżu. Byliśmy na kilka godzin przed Apelem. Prawie milion ludzi nie tylko młodych jak my ale młodych duchem. Ojciec Święty nawiązywał do wydarzeń sierpniowych. Przed północą tłum zaczął się rozchodzić i ruszyliśmy Alejami w stronę miasta, wszyscy wołali: „Rzućcie pały, chodźcie z nami”. Żaden nie zareagował. To był pierwszy cud.
Zaczęło mocno padać, było coraz zimniej, więc z siostrą i koleżankami postanowiłyśmy przeczekać na klatce schodowej najbliższego bloku. I znów stał się cud – wchodząca do bloku dziewczyna zaprosiła nas do siebie. W mieszkaniu była tylko jej Mama, zrobiła herbatę, poczęstowała chlebem z masłem i serem. I powiedziała, że możemy przenocować. W mieszkaniu dwupokojowym, tak „na oko” – 40 m kwadratowych przenocowała nas – 10 obcych osób. Ania, która nas zaprosiła, następnego dnia czytała Modlitwę Wiernych w czasie mszy z Ojcem Świętym.
Nakład
Dobrze pamiętam ostatnią wizytę Ojca Świętego w Warszawie – rok 1999. Jan Paweł II był w różnych miejscach stolicy i tam, gdzie się nie udało wejść, biegłam, żeby chociaż Mu pomachać i pośpiewać, zanim się pojawi. A „w firmie” jeszcze przed pielgrzymką trwały przygotowania i wielkie planowanie, co będzie trzeba relacjonować i jak zachęcić czytelników, by kupili gazetę. I „Gazeta” faktycznie miała rekordowy nakład – prawie milion egzemplarzy, naczelni bardzo zadowoleni, bo udało się… osiągnąć cel.
Pamiętam też beatyfikację Ojca Świętego, gdy „polski” w Rzymie był najczęściej słyszanym językiem. Moja ciocia wytrzymała jazdę autobusem do Rzymu i z powrotem na wszystkie uroczystości, choć dopiero co miała operację usunięcia nerki. Na wieczornym czuwaniu na placu w pobliżu Koloseum zebrało się mnóstwo Polaków; śpiewaliśmy i modliliśmy się, a Jan Paweł był duchem na pewno z nami. Dzień później najbardziej znany dziennik ekonomiczny „Wall Street Journal” na pierwszej stronie opublikował – jako główne – zdjęcie z uroczystości beatyfikacyjnych i w środku relację na pół kolumny. Choć z ekonomią miały one niewiele wspólnego.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS