Mural Jana Lityńskiego odsłonięty

Mural powstał z inicjatywy burmistrza Woli Krzysztofa Strzałkowskiego oraz Wolskiego Centrum Kultury na skrzyżowaniu al. Solidarności i Towarowej. Dzieło autorstwa Bruno Neuhamera zostało odsłonięte w niedzielę, podczas uroczystości “Wolność kocham i rozumiem: Jan Lityński i Komitet Obrony Robotników”. – Wydaje mi się, że przez ostatnie lata nie zrobiliśmy tyle ile powinniśmy, żeby jasno pokazać, że mamy swoich bohaterów, że umiemy o nich mówić. Zbyt często próbuje nam się wmawiać nową wersję historii, zbyt często próbuje się stawiać pomniki ludziom, którzy na to zasługują, albo na to nie zasługują. Próbuje się fałszować historię, zapominając o tych, bez których nie byłoby naszej wolności – mówił podczas uroczystości osłonięcia pomnika Rafał Trzaskowski, prezydent Warszawy.

– To jest wielka odpowiedzialność dla nas wszystkich, dlatego, że Jacek Kuroń, Henryk Wujec, Jan Lityński, Tadeusz Mazowiecki, to są ludzie bez których nie byłoby polskiej wolności. To są ludzie bez których nie byłoby solidarności, to są ludzie, którzy obronili nasze sumienie, w bardzo trudnych czasach, to są ludzie, którzy są wyznacznikiem dla mojego pokolenia i musimy zrobić wszystko, żeby byli wyznacznikiem również dla innych pokoleń – dodał.

Jan Lityński utonął 21 lutego w Narwi w okolicach Pułtuska, próbując ratować psa, pod którym załamał się lód. Miał 75 lat. Był organizatorem i uczestnikiem studenckich wystąpień w marcu 1968 r., za co został skazany na 2,5 roku więzienia. Pracował jako robotnik, następnie programista komputerowy.

W 1976 r. współzałożyciel “Biuletynu Informacyjnego”, pierwszego pisma ukazującego się poza cenzurą. Wielokrotnie aresztowany. W 1977 r. współredaktor “Robotnika”, niezależnego pisma na rzecz zakładania wolnych związków zawodowych. Członek KSS “KOR”, współpracownik Biura Interwencyjnego KSS “KOR” i “Krytyki” (członek redakcji).

W 1980 r. doradca władz NSZZ “Solidarność”. Autor uchwalonego przez I Zjazd “Solidarności” Posłania do Ludzi Pracy Europy Wschodniej. W 1981 r. w stanie wojennym internowany, a następnie aresztowany. Po ucieczce z przepustki z więzienia od 1984 r. w solidarnościowym podziemiu, członek Regionalnego Komitetu Wykonawczego NSZZ “S”, Region Mazowsze. W 1989 r. uczestnik obrad Okrągłego Stołu. Wybrany do Sejmu RP w 1989 z woj. wałbrzyskiego.

W latach 1989-2001 poseł na Sejm, m.in. przewodniczący Komisji Polityki Społecznej i Komisji Służb Specjalnych. Od 1990 r. w ROAD, następnie w UD i UW (wiceprzewodniczący). W latach 2008-2010 doradca PLL LOT do spraw społecznych, mediator sporów. W latach 2010–2015 był doradcą prezydenta Bronisława Komorowskiego ds. kontaktów z partiami i środowiskami politycznymi.

Odznaczony został Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą.