Zdjęcie w tle: NASA, ESA, William Keel (University of Alabama, Tuscaloosa) i zespół Galaxy Zoo
Mały Lew to niewielki i słabo widoczny gwiazdozbiór nieba północnego. W odróżnieniu od swego większego imiennika, Lwa, nazwanego przez Ptolemeusza, Mały Lew został wyodrębniony jako osobny gwiazdozbiór przez polskiego astronoma Jana Heweliusza w 1687 roku. Heweliusz stworzył konstelację z 18 gwiazd. W „Uranographii” gwiazdozbiór przedstawiony jest w postaci leżącego lwa. Nie są z nimi związane żadne legendy.
Powyższy obrazek pochodzi z pracy Heweliusza pod tytułem „Uranographia” i przedstawia wizję Małego Lwa na tle tworzących jego gwiazdozbiór gwiazd.
Mały lew znajduje się pomiędzy Wielką Niedźwiedzicą na północy, Rakiem na południowym zachodzie, Rysiem na zachodzie i Lwem na południu. Na niebie konstelację można odnaleźć między tylnymi łapami Wielkiej Niedźwiedzicy a głową Lwa. Należy do rodziny gwiazdozbiorów Wielkiej Niedźwiedzicy wraz z Wolarzem, Żyrafą, Psami gończymi, Warkoczem Bereniki, Koroną północną, Smokiem, Rysiem, i Małą Niedźwiedzicą. W Polsce widoczny jest od zimy do lata.
Powyższy fragment mapy nieba przedstawia gwiazdozbiór Małego Lwa w otoczeniu sąsiednich gwiazdozbiorów.
Co ciekawe, Mały lew nie ma gwiazdy oznaczonej jako Alpha, chociaż istnieje Beta Leonis Minoris. Wydaje się, że wynika to z niedopatrzenia XIX-wiecznego angielskiego astronoma Francisa Baily’ego. Praecipua (albo 46 Leonis Minoris, 46 LMi), jest najjaśniejszą gwiazdą Małego Lwa. Jej jasność pozorna wynosi 3,83 i znajduje się 94,9 lat świetlnych od Słońca. Beta Leonis Minoris to druga najjaśniejsza gwiazda w konstelacji i jednocześnie gwiazda podwójna. Mały Lew nie zawiera żadnych obiektów Messiera. Godne uwagi obiekty głębokiego nieba w Małym Lwie to Voorwerp Hanny, galaktyki Arp 107, galaktyki spiralne NGC 3432, NGC 3486 i NGC 3003.
Voorwerp Hanny to zielony obłok widoczny w środkowej części tego zdjęcia wykonanego przy okazji SDSS. Warto zwrócić uwagę na charakterystyczną dziurę w obłoku, o średnicy 16 000 lat świetlnych.
Leo Minorydy to jedyny deszcz meteorów związany z tą konstelacją. Trwa się od 19 do 27 października każdego roku i jest związany z kometą C/1739 K1, powstał w wyniku jej rozpadu. Maksimum roju przypada na 23 października, jego aktywność jest niska, a obfitość wynosi dwa meteory na godzinę. Prędkość meteorów z roju jest wysoka i wynosi 62 km/s. Jest to niewielki deszcz i można go zobaczyć tylko z półkuli północnej.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS